YANLIŞ NUMARA |JJK| • |SNE|

BÖLÜM 31

2 SENE SONRA

Jungkook uyandığından bu yana iki yıl geçmişti. Chorong unninin çocuğu ise erkek olmuştu şuan bir buçuk yaşında. Adı da Park Young. Çok tatlı şeker bir çocuk Jimin oppaya çok benziyor. Barıştılar ama Chorong unninin o olay içinde kalmıştı. Gene de mutluydular.

Ben mi? Ben hiç mutlu değilim. Neden mi? Çünkü Jungkook iki senedir beni hatırlamıyordu. Doktor 'bu durumun olmasının normal olduğunu söyledi. Ama kesinlikle birgün hatırlatmış. Ben ise ona kendimi hatırlatmalı ve sabırla beklemeliymişim.' doktor böyle söyledi.

Ama onu benden uzak,o şekilde görmek canımı yakıyordu. Diğer o kızı sevgilisi zannediyordu ve onunla birlikte her zaman dolaşıyordu. Eve geç geliyordu. Ama Jungkook gene de mutluydu. Ben ise hergün ölüyordum.

Ünlü olup mezun olmuştuk Lise'den ama Üniversite hayatımıza başlamıştık. Ben,Jungkook,o kız ve Namjoon oppa aynı sınıftaydık.

Bu arada o kızın adını öğrenme gereği duymamıştım. O yüzden o kız diyorum.

🐾🐾🐾🐾🐾🐾🐾🐾🐾🐾🐾🐾🐾🐾

Sıramda oturmuş,kulaklık ile şarkı dinleyerek,kitap okuyordum. Kitaba o kadar çok dalmışım ki kulaklığımın teki kulağımdan çekilince korkuyla çığlık attım. Yanımda oturan Jungkook'u görünce derin bir nefes verdim. "Özür dilerim korkuttum seni. İyi misin?" Dedi. "Yok sorun değil. İyiyim. Birşey mi diyecektin?" Dedim.

Birazcık durdu. Tereddüt ediyor gibiydi. "Aslında evet. Ama korkuyorum." Dediğinde bende korkmuştum. "Söyle lütfen korkutma beni." Dedim hemen. Bana anlam veremediğim bir şekilde baktı. "Ben bazen rüyalar ve uyanıkken de ilk başıma ağrı girerek birşeyler duyuyorum ve birkaç şey gözümün önünden film şeridi gibi geçip gidiyor." Dediğinde birazcık sevinmiştim. Derin bir nefes alıp devam etti. " Her seferinde benim 'Naeun' diye bağırıp ağladığım yerler var. Bazen bir kız ile olan tatlı tartışmalar,bazen ise güzelce geçirdiğimiz vakitler. Ama yüzü yok. Yüzünü göremiyorum. İki senedir böyle. Acaba o Naeun diye bağırdığım kişi sen misin? Bana seni hatırlamadığım ama benim için çok önemli birisi olduğun söylendi. Bu Naeun sen misin?" Dediğinde kalbim çok hızlı atmaya başlamıştı.

Ne diyeceğimi bilmiyordum. "Sensin anladım. Bana yardımcı olur musun? Senin hakkındaki herşeyi anlat bana,benim için olan önemini. Herşeyi bilmek istiyorum." Dediğinde korkuyordum. Ya inanmazsa. O zaman kahrolurdum.

"Ben ne diyeceğimi bilmiyorum." Dedim kafamı eğip. Eli ile çenemden tutup kafamı kaldırdı. Gözümden akan yaşları baş parmağı ile sildi. "Neden ağlıyorsun?" Ne diyeceğimi cidden hiç bilmiyordum.

"Sen benim ilk aşkımsın Jungkook. Biz seninle sevgili olmuştuk. Ama sonra kavga ettik ve ayrıldık. Ben Amerika'ya gittim. Sonra Kore'ye geri döndüm. Sana sevgilim diye yalandan birisini gösterdim. Sende aynı şekilde bu kızı bana karşı öyle gösterdin. Daha sonra bana tokat attın bende sinirlenip evi terk ettim. Jimin oppa ağlarken yanıma gelip ben Kore'deyken burada neler olduğunu anlattı. Bende koşarak senin yanına geldim. Yemek yememiş hep içki içmişsin ben eve geldiğimde çok kötü bir halin vardı. Sana sıkıca sarıldım sende bana ama barışamadan sen bayıldın. Hemen seni hastaneye götürdük. Midenin delindiğini ve deliğin çok büyük olduğunu söylediler. Ameliyat oldun daha sonra baya bir uyudun uyandığında da beni unutmuştun. Herşeyin özeti böyle." Dedim.

Tam kalkacakken kolumdan tutup yerime tekrar oturttu ve sarıldı. Neye uğradığımı şaşırdım. Tam o sırada o kız bağırarak geldi ve ikimizi ayırdı. "Sevgilime nasıl sarılırsın sen?" Tam ağzımı açtım konuşacaktım ki,Jungkook eli ile ağzımı kapattı ve ayağa kalkıp kızın önünde durdu.