YANLIŞ NUMARA |JJK| • |SNE|

BÖLÜM 33

Cidden olamaz,bu gerçek değil dimi? Ben sadece Jungkook'u çok özlediğim için Jungkook'u karşımda görüyorum dimi? Yoksa Jungkook ne arasın burada. Doğru, doğru. Çok özledim onu o yüzden aklımda o olduğu için onu görüyorum karşımda.

Yaaaa! Hayır! Ciddi,ciddi karşımda Jungkook duruyor. Tam küçük bir adım atacaktım ki Jungkook gözleriyle sinirle bakınca ne olduğunu anlamadım ve korkuyla adımımı geri çektim. Neden öyle bakmıştı ki?

"Evet çocuklar siz zaten birbirinizi tanıyorsunuz. Naeun ve Jungkook baş rollerimiz sıkı çalışın çocuklar. İyi şanslar!" Diyen yönetmene hâlâ şaşkın şekilde eğilerek selam verdik. Daha sonra Jungkook suratıma dahi bakmadan gitti. Neler oluyor bu çocuğa anlamış değilim.

Daha sonra beni tekrar makyaj masasına oturttular. Terlemişim haberim bile yok. Oysaki sıcak değil bulunduğum ortam. Jungkook'un bakışı yüzünden olan korkum mu acaba terletti beni? Cidden çok korktum.

Telefonuma gelen mesaj sesi ile irkilip telefonumu elime alıp kimin mesaj attığına baktım.

Kookie💕
Özür dilerim Naeun. Ama buradan kimsenin bizi sevgili bilmemesi gerekiyor bu yüzden öyle yaptım. Çok yakın olmayalım olur mu? Özür dilerim. Korkmanı ve üzülmeni istemedim.

Bu mesaja sadece bakıp deli gibi güldüm. Neden mi? Çünkü canım yanmıştı. Neden böyle birşey yapmak zorunda olalım ki? Fanlarımız bile bilirken burada bu insanların bilmemesi garip. İllaki biliyordurlar ama neden buradaki insanlar bilmiyor ve neden biz bu insanlardan saklamalıyız? Komik geliyor herşey. Ve ben şuan deli gibi gülüyorum ve gözlerim dolmaya başlıyor.

Gülerken bir anda ağlamaya başladım. Nedense içimde kötü his vardı ve korkuyordum, ayrıca canımı da yakmıştı. Neler oluyordu? Aklım bulanmıştı. Herkes sesime karşı yanıma geldi.

"Naeun hanım iyi misiniz? Ne oldu? Ağlamayın lütfen makyajınız akıyor." Herkes aynı soruları sorup, söylüyordu. Jungkook'ta gelmişti ama orada sadece öylece duruyordu. Canım daha çok yandı. Ayağa kalktım sinirle, yanına doğru gittim ve bir müddet yanında durdum daha sonra da omuzuna çarparak çekip gittim.

Tam çıkacakken önüme yönetmen çıktı. "Neler oluyor ve sen ne hakla birşey demeden çıkıp gidiyorsun?"

"Kusura bakmayın ama ailem hakkında bir olay oldu. Bugün cidden iyi değilim,oynayamam. Yarın başlasak olur mu? Özür dilerim efendim. Lütfen." Dedim sonlara doğru kısık sesle. Kafamı yere eğdim.

"Evet efendim bende pek iyi hissetmiyorum. Yarın başlayabilir miyiz?" Bu Jungkook'tu. Arkamı dönüp hiç bakmadım başım yere eğik öylece cevap bekledim.

"Peki çocuklar bu seferlik izin veriyorum ama bir daha böyle birşeye izin vermem haberiniz olsun. Şimdi bugün iyice dinlenin yarın dinç bir şekilde gelin hadi bakalım. Görüşürüz." Selam verip hemen diye çıktım.

Arkamdan Jungkook hızla gelip bileğimi tutup uzak bir yere doğru sürüklemeye başladı beni. Kuytu bir köşede duvara sertçe vurdu. Acı ile çığlık attım. O da sinirlenmişti ama umurumda değildi.

"Sana ne oluyor Naeun?" Diyince alayla güldüm. "Aaa! Acaba bana ne oluyor? Jungkook bu saçmalık ne? Herkes sevgili olduğumuzu bilirken,bunlar neden bilmiyor ve neden bunlardan gizlemek zorundayız? Ayrıca sen neden buradasın?" Sorularım daha da vardı ama şimdilik bunlar yeterliydi.

"Bak Naeun sana söyleyemem. Şimdi sadece dediğimi yap ve onların yanında iki yabancı gibi davranalım. Yoksa işler kötüye sarar. Burada olmamın sebebi sadece seni başka birileri ile öpüştüremem bu yüzden de ben geldim. Baş rol benim. Beni anlıyorsun dimi?" Dedi tekrar alayla sırıttım.