Fantastik komedi temalı bir hikayedir.
İmla ve dil bilgisi hataları mevcuttur.
Çok olmamakla beraber argo sözcükler içerir.
Amacım yazarken eğlendiğim gibi, sizinde okurken eğlenmenizi sağlamak.
Bölümler ortalama 1k kelimeden oluşuyor.
İsime ve kapa...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bu hareket bize has gibi duruyor. Yabancılarda "o" şeklinde saçma bir hareket.
-------------------------------------------------
Diğer maçlar devam ediyordu. Fakat herkesin konuştuğu şey hiç tanımadıkları bir çocuğun epik seviyesinde bir canavarının olmasıydı. Çoğu insana göre çok zengin birinin p*ç oğluydu ve ona böyle bir canavar almıştı. Azda olsa bir kısım insana göre de çok şanslıydı.
Altair, bekleme salonuna tekrar gittiğinde soylularda olmak üzere herkesin onun hakkında konuştuğu fark etti. "Konuşmalara ve bakışlara bakılırsa Dolar çok değerli gibi duruyor. Ben bunların kadar önemli olacağını düşünmemiştim. Gitti paralar... Kim bilir kaça satacaktım... İhtiyar olur da bir gün karşılaşırsak bunu hesabını sana sorarım."
Altair büyük bir kasvet içinde bir duvara yaslanarak yere oturdu. Altair'i gören herkes şaşkınlığını koruyamıyordu. Normalde epik seviyesinde bir canavarı olan biri, gururlu ve kibirli olması gerekirken, onun yüzü sanki dövüşü kaybeden çocukmuş gibi kederliydi.
Altair'in bu halini gören Hennor yavaşça onun yanına yaklaştı. "İyi misin dostum? Çok üzüntülü duruyorsun. Kötü bir haber mi aldın? Bir akraban mı öldü?" dedi.
Altair, Hennor'un geldiğini bile fark etmemişti. Arada bir şeyler sayıklıyordu. "Altınlar gitti..."
Hennor, Altair'in yanına oturarak "Benim adım Hennor." dedi.
Altair boş bakan gözlerle bir kaç saniye Hennor'a baktıktan sonra tekrar önüne döndü ve elinden kayıp giden altınları düşünmeye devam etti.
Yarım saat geçmiş olmasına rağmen Hennor konuşmaya Altair'a sebebini bilmediği bir şeyden dolayı moral vermeye çalışıyordu.
Çevredekiler ise Hennor'un kimsenin tanımadığı fakat epik seviyede bir canavarı olan çocuğa yalakalık çektiğini düşünüyordu. Bu düşünce bir çok kişiyi de sinirlendiriyordu. Özellikle de az önce yaptığı gibi Hennor'u aşağılamayı seven Done gibilerini... Done tüm o kibirli gözlerini dikmiş, Altair ve Hennor'a bakıyordu. Kafasında bir takım düşünceler vardı. Hennor'un yanındaki çocuk kesinlikle sıradan biri değildi. Çünkü sıradan birinin tüm hayatı boyunca göremeyeceği bir canavara sahipti. Fakat şu anki yüzü onu fazlasıyla ezik gösteriyordu. Done, Hennor'un, Altair'in yanında daha fazla durmasına dayanamayarak onlara doğru yürümeye başladı. Adımları hem temkinli hem de kibirliydi.
Altair ise yeni yeni acısını dindirmeye başarabilmiş ve yanındaki Hennor'u fark etmişti.
"Sende kimsin dombili?"
"Dombili mi? Lütfen bayım seviyeli olalım."
"Seviyeden bahsedene bak! Bu kadar yemeği yerken seviyen neredeydi?"
