Chapter 45-Relieved

536 14 0
                                    

"Ate Daphne how does it feels to be a doctor?" Nilingon ko si Raize at ngumiti.

"I'm happy that I can save people but at the same time it breaks my heart everytime I don't get to save my patients. Why are you asking? Do you want to be a doctor?" Kinuha ko ang brush at nagsimulang suklayin ang mahaba at blonde nyang buhok.

"I want to treat Daddy" natigil ako sa ginagawa ko.

"I have CAD" I remember he said before.

Yumuko ako at tinuloy ang pagsuklay sa buhok nya.

"He always hold his chest, Ate Daphne. I'm scared that something bad might happen to him"

"Does it always happen?"

"Yes" hinarap nya ko. "Please save Daddy" umiwas ako ng tingin at tumango.

"I will" tumayo ako at bumuntong hininga.

"I have to go now"

"Take care, Ate Daphne" humalik muna ako sa noo nya bago lumabas ng kwarto nya.

Isang linggo na ang lumipas simula nang dito na sila tumira ni Daddy. We haven't talk since then. I'm fine with them though.

"Aalis ka na?" Tumigil ako sa paglalakad at nilingon sya.

"You have CAD right?" Tanong ko at tumango sya. "Did you see a doctor?"

Umiling sya "In greece but not here. Gusto kong ikaw ang tumingin sa kalagayan ko" umiwas ako ng tingin.

"Pumunta ka sa office ko mamayang 2 pm" ngumiti sya at tumango.

"I will" tinalikuran ko sya at bumaba ng hagdan.

Paglabas ng bahay ay nakaabang na si Diego. Lumapit ako sakanya at yumakap.

"What's wrong?" Tanong nya

"Nothing" lumayo ako sa kanya at pumasok na sa shotgun seat. Pagdating sa hospital ay pinagaralan ko ang medical chart ng pasyente na ooperahan ko mamaya.

I am staring at my patient's x-ray when someone knocked on my door.

"Doctor Herrera?" Tumayo ako at hinarap ang babae. "Asawa po ako ni Victor David"

Nginitian ko sya at pinaupo. Victor is the man I will operate later.

"So what can I do for you?" Tanong ko

"Please" yumuko sya. "Iligtas nyo po ang asawa ko" pakiusap nya.

"I can't promise you that I can save him but I promise you that I will do my best" ngumiti ako at hinawakan ang kamay nya.

"Thank you po" tumango ako at pinanood syang lumabas sa office ko.
Tumayo ako at lumabas ng office ko. Nagtungo ako sa rooftop at umupo habang nakatitig sa asul na langit. The sky is so peaceful and freeing. There's still pain but I feel free. I am not that miserable anymore. Why would I? I have Mom, Diego and Raize and sooner or later, I'll find peace with Dad too. I can't wait to see him without hurting anymore. I can't wait for that to happen.

Hindi ko alam kung gaano ako katagal na tulala kung hindi lang tumunog ang phone ko.

"Hello?"

"Where are you?" It's Diego

"Nasa rooftop, why?"

"The surgery will start in 5 minutes"

"Sige bababa na ko"

"Are you okay?"

"Yes" binalik ko ang phone ko sa bulsa ng white coat ko at bumaba na. I changed into my scrubs before washing my hands. Pumasok ako sa OR kung saan nakaready na ang pasyente, he's now under anaesthesia.

One Last FallWhere stories live. Discover now