K A T A R I N A (•GXG•)

42.

A

Matapos naming maghiwalay ni Katarina kahapon, tinext ko lang siya at nagreply din siya.

Ano bang iniisip mo Andrea?

Bakit biglang ganoon? Nag- uusap lang kayo haaa.

As if you didn't like it.

You know you liked it so much when your lips met hers...again.

It has been a while.

It really has been a while.

Haaaayyy, nagustuhan niya rin naman diba? Tumugon siya sa halik ko. Kung hindi lang nag- ring ang phone naming dalawa....baka nga kung saan na yata kami napunta!

Nabigla din siguro siya talaga. Haaaayy, Andrea.

Biglang tumunog ang phone ko at inaasahan ko na isa iyon sa pinag- utusan ko.

"Hello?" I answered.

"Yes. Ms. Andrea. We've already found her."

Biglang nagliwanag yata ang paligid. She's found. Finally. "Saan? Do you know where she lives? What she does in the moment? Gaano karaming information ang nakalap niyo tungkol sakanya?"

"We'll give you the information we've gathered when we meet. Are you available today?"

Pagkakuha na pagkakuha ko ng information tungkol sakanya. Pupuntahan ko agad siya. "Sure. Let's meet today."

Nagmadali akong kumilos at ngayon ay naghihintay sa isang coffee shop sa may bandang Malate ko napagdesisyunan silang kitain. They found her. Hindi ko lubos maisip na makikita ko siya muli matapos ang ilang taon. I expected that she might have already left the country.

FLASHBACK

"Psssst!"

"Psssst!"

Napalingon ako sa kung sinong sumitsit na nagtatago sa likod bahay. Mabilis ko itong hinanap at nilapitan.

Muntik pa akong magulat sa itsura niya. Ilang taon lang naman ang tanda ko sakanya. Akala mo ay batang- bata pa talaga. Tsk. Gusgusing bata.

Ngumiti ito at may kung anong hawak habang nakaway pa siya saakin. "Bakit kayo naglilipat ng gamit? Saan kayo punta?"

"Lilipat na kami eh. Hindi na kami dito titira."

"Saan kayo pupunta?"

Tumingin ako sa ibang lugar. "Basta sa malayo...'yung makakalimot ako." Mahina na ang pagkakasabi ko ng sumunod kong sinabi. Pagtingin ko sakanya ay nakatingin lang siya saakin ng diretso.

"Saan ang papa mo?"

Hindi ko pinansin ang tanong niya na iyon.

Dahil sa totoo lang, hindi ko alam. Hindi ko alam kung nasaan siya ngayon.

Kung anong nararamdaman niya, kung sana nandito na lang sana pa rin siya.

Nagtanong siyang muli. "Babalik kayo agad?"