Hovarda ✔ Raflarda

~13~

Gecenin sessizliğine rağmen şiddetle çarpan iki yürek; Mert Ayaz Elif'ten farklı değildi neydi şuan yaşadıkları adını koyamadığı farklı duygular ,heyecan ve sanki yıllardır hasretini çektiği yarenine yeni kavuşmuş gibi neydi bu çekim gücü? Bu kız akla zarardı uzaklaşması lazımdı.

Elif'in şekilden şekile giren yüzünden gözlerini ayıramadı Mert Ayaz.

Sanki neden öpmüştü ki kızı? 'Ne kızı lan!  nikahlı karın senin, tabi öpeceksin' dedi içinden. .

İnsanlar bin bir duyguyu aynı anda yaşayabilir miydi?

İlk uzaklaşan Elif oldu. Mert Ayaz'ın etkisi üzerinde büyük olsada, iç sesini dinledi.

' Ayrıl çabuk!  Bu adam ateş yakar kızım seni ne duruyorsun? Hadi hadi bir gayret!'

Diye diye Mert Ayaz'ın kollarından sıyrıldı.
Mert Ayaz boşta kalan kollarını indirirken kızın mesafesini anlamaya çalıştı .Gözleri milim oynamazken karşısındaki güzellikten,
Elif'in sesiyle yaşadığı duygu yoğunluğundan sıyrıldı .

Kız mahcup boynunu hafif bükmüş sanki zor bir şey söylemek üzereymiş gibi bir hali vardı.

"Şey.....  ımmmh " iki kelime söyleyecekti neydi bu utangaç ergen halleri ? "Ben artık eve gitsem olur mu? "

Mert Ayaz kızın hali üzerine gülümsediğinin farkına bile varmadı. Bir süre sesiz kaldıktan sonra eliyle demir kapının olduğu tarafı gösterip ;

"Hadi öyleyse seni ben bırakırım. "

Elif bu adamın yanında ne hissedeceğini şaşırıyordu.'eve bırakırım 'demişti öyle ya ...bir süre öylece Mert Ayaz'ın gözlerine bakıp adamın ne düşündüğünü ölçmeye çalıştı.

Gelip adama 'boşanmak istiyorum 'demişti. Adam tutmuş seni ben bırakırım evine diyordu. Kendisi gelmişti fevkalade kendisi de gidebilirdi. Evine bırakmakta ne demekti?

Adam üzerine basa basa sen benimsin demeye mi getiriyordu? Kafası karışmıştı. Ne için gelmişti ? Ne halde dönüyordu. Kafasındaki düşüncelerden bir çırpıda sıyrıldı.

"Ben kendim giderim. Gelmene gerek yok. "

Mert Ayaz kızın söylediği sözlerine içinden kızsa da dışından olabildiğince sakince birazda ukalaca;

"Olmaz sokaklar tekin değil ! Hem nikahlı karım beni ziyarete gelmiş, benimde sevgili karıma eşlik etmemde bir sakınca yoktur umarım ? "

Elif dişlerinin arasından "Ah tabi gelebilirsin sevgili kendini beğenmiş ukâla kocacım ! "

Nede güzel yakışmıştı ağzına ' kocacım ' kelimesi.  Yüreğinde binlerce güvercin kanat çırptı adeta! Ah bu duygular daha önce hislerinin arasında yer almamışlarken , şimdi neyin nesiydi ?

Mert Ayaz hafif yalancı bir sinirle Elif'in bileginden tuttu.Gözleri kızın gözlerinde eli sıcacık bilegin narin dokusunda, sanki ipekli bir mendile donuyordu! 

"Sen bana ' kendini beğenmiş, ukâla' mı dedi ? "

Elif elini kurtarmaya çalışıyor bir yandanda Mert Ayaz 'ın sorusunu cevaplamaya çalıştı. 

"Niye soruyorsun, öyle değil misin? "

Gülümsedi Mert Ayaz,  bu gülümseme akıllara zarar, kalbe firardı!

"Soruma soruyla cevap verme !"

Elif'in bileğini büküp sırtına yapıştırıp, kızın bedenini kendine yasladı . Burnunu kulağının dibindeki saçlarına dayayıp aynı zamanda fısıldadı.