Hovarda ✔ Raflarda

~40~ (Özel Bölüm )

❤

Mert Ayaz'ın gidişinin onuncu dakikasında çocuklar huzursuzlanmaya başlamışlardı.
Utku alışık değildi böyle çocuk oyalamalara , çocuklar ikiz olduklarından birbirlerini tamamlıyorlardı.

Bıkkınlıkla bir nefes saldı Utku, burun kemerini sıkıp, " B*k vardı sanki ! İki çocuk neyine yetmiyordu be Mert Ayaz ...."diye Mert Ayaz'a saydırmaya başlamıştı ki, Hafza ve Hamza aynı anda mız mızlıklarını bırakıp, Utku'nun yanına geldiler.
İkisinin birden yanına gelmesi Utku'yu meraklıdırmıştı doğrusu.

Dikkate iki çocuğa baktı.
Hafza, Utku'nun koluna dokunup, "Utku Amca birşey diyebilir miyim? diye izin istercesine Utku'nun gözlerine baktı.

" Diyebilirsin tabi "

"Utku Amca biliyor musun, küfür etmek çok günah! Bir daha küfür etme tamam mı? "

Utku küçük kızın sözlerinden çok uyandı. Mahcup bir şekilde, çocuklara baktı. "Ağzımdan çıktı bir anda, bir daha olmaz .... tamam mı? "

Hamza söze karıştı, " Utku Amca , sen babama neden kızdın ki?"

" Ah çocuklar, size bir sır vereyim mi ?" İki çocuk da büyük bir istekle Utku'nun yanına oturdular ve aynı anda, " Nasıl bir sır Utku Amca? "

Yüzüne ciddi bir ifade takıp, "Ben aslında çocuk bakmaktan hiç anlamam . ..."

"Ya.... Öyle mi ? Ama babam senin Alparslan'nın altını bile değiştirdiğini demişti bir keresinde!"

Utku bozuldu Hafza'nın söylediğine.
Tek kaşını havaya kaldırıp, " Baban öyle mi diyor benim için? "

" Tam olarak öyle değil, senden iyi bir dadı bile olabileceğini de söylemişti! "

"Vay alçak !"

"Ama Utku Amca ,yine babama kızıyorsun..."

"Tamam "dedi Utku , " Alcak babanıza bir daha kızmayacağım "

" Ama , Alçak demekte bir kızma türü değil mi ki Utku Amca? "

"Yahu siz nasıl çocuklarsınız öyle! Her sözünüz beni köşeye sıkıştırmak amaçlı sanki!"

Hafza ve Hamza, Utku'nun haklı isyanı karşısında keyifle kahkaha attılar, gülüşmeleri arasında , " Tıpkı babam gibi söyledin Utku Amca !"

Utku tekrardan konunun Mert Ayaz'a gelmesinden rahatsız oldu. Çocukların söyledikleri gururuna dokunmuştu sonuçta.
Çocukların babalarını özlediklerini anlayabiliyordu. Bu sebepten ötürü, onlarla çocuk gibi değil de birer yetişkin insanlar gibi davranmaya karar vardi. Zira bu çocukların her sözleri sekiz yaşındaki birer çocuk gibi değil de yetişkin insanların sözleri gibiydi!

"Hafza hadi kızım bana kağıt kalem getir sizinle bir oyun oynayalım, ne dersiniz? " diye sordu.

Hafza neşe ile oturduğu yerden koşarak uzaklaşırken, Hamza huzursuzca yerinden kıpırdandı.
" Ama ben oyun sevmem ki Utku Amca!"