👑 Our story 👑 |BLACKPINKxEXO

❤️12❤️

Үнэндээ би юуг ч хэлж чадаагүй юм.

Хоосон царай, итгэж ядсандаа лугшин өвдөх цээж... Би яаж ч зүрхлээгүй.

Жунин над руу гуйсан харцаар ширтээд "Жэнни" хэмээн нэрийг минь зөөлхөн хэлэхэд би толгой сэгсчиж эхлэв.

Миний хувь тавилан яагаад надад ингэж ихээр хатуурхдаг юм бол? Би түүнтэй хамт байхыг л хүссэн. Гэтэл... Яагаад?

Балмагдсан хачин авирыг минь үгүй хийхийг хүсэх шиг тэрээр гарнаас атгаад "Одоо л хэлж байгаад уучлаарай. Гэхдээ..."

Тэр үгээ таслан хэсэг амьсгаа аваад "Хамтдаа явцгаая? Жэнни... Надтай хамт Парис яваач?"

Би: Ю-Юу?

Жунин ихэд хөөрч догдолсон өнгөөр "Тэнд чиний хүссэн бүх зүйл бий. Би чамайг юугаар ч дутаахгүй амьдруулж чадна. Тиймээс гуйя. Надтай хамт яв л даа?"

Би тэнэг биш. Түүний хэлсэн үгнээс утга учрыг ялгаж чадсан. Гэхдээ энэ мөчид хариулах гэсэн ч чадаагүй. Чимээгүй байдлыг минь анхааралтай ажиж байсан Жунин шөнийн тэнгэр лүү ширтэн үл ялиг инээсээр "Надтай хамт байхыг хүсэхгүй байгаа бол би юуг ч буруутгахгүй ээ." гэлээ.

Би: Мэдээж би хүсдэг. Харин чи л хүсдэггүй нэгэн нь гэж бодож байна.

Гэнэтхэн өрнөсөн харилцан яриа хоорондох уур амьсгалыг хүйтэн болгож орхив. Түүнтэй энэ маягаар зэрэгцэн суугаад л байх хачин санагдсан тул шуудхан дээш босоод гэрийнхээ зүг алхаж эхлэв.

Жунин намайг гүйцэн ирээд явуулахгүй гэх шиг гарнаас минь зуурахдаа "Намайг уучлаарай!" гэж чанга дуугаар хэллээ.

Би: Юунд тэр билээ?

Жунин: Битгий ингэж хар л даа. Хэрвээ... Хэрвээ чи намайг битгий яв гэвэл би явахгүй байж чадна! Тиймээс-

Би: Утгагүй юм ярихаа больж үз. Жунин. Би бодох хэрэгтэй. Чи олон хоног алга болчихоод гэнэтхэн надаас Парис явахыг асуусан. Бас болих гэж юугаа яриад байгаа юм?

Миний хэлэхийг сонссон Жунины нүүрэнд бүдэгхэн инээмсэглэл тодорч "Чамгүйгээр амьдарч чадахгүй болохоор" хэмээн шивнэв.

Би: Чиний мөрөөдөл шүү дээ.

Жунин: Тиймээ. Гэхдээ мөрөөдлөөс ч илүү зүйл гэж байдаг юм.

Тэр оройн Жунины хэлсэн үгс надад тэврэлт болж чадаагүй. Жунин жаахан хүү шиг аашилж байсан. Бүгдийг сэтгэл хөдлөлөөрөө шийддэг бяцхан жаал шиг... Харин би илүү болгоомжтойгоор бодож байлаа.