MY DEMON BUTLER (BlackButler)

Chapter 22 I love you !

waa ! i try my best na hindi siya magmukhang bastos  or whatever ! hahaha ill try my best next time it's my first time  ;) <'3

                                   Chapter 22

                                  I love you !

"aray !"

"dahan-dahan "

Si Sebastian habang nakahiga ako at ginagamot niya ang hiwa sa tiyan ko , mababaw lang naman problema lang talaga mahapdi , isa pa hindi parin niya ko gaanong pinapansin , parang siya pa ang galit samantalang huli na nga siyang dumating amp ! baka naman dahil to sa pagtatapat ko sakanya? 

"Tama na yan , nilalamig na ko ikuha mo na'ko ng damit " ako kay Sebastian , itinaas ko na ang kumot ko para matabunan ang lantad kong katawan sakanya , kalahati lang naman may bra pa naman ako iyon kasi ang una niyang ginamot yung sa taas at huli yung sa tiyan , para akong palakang dinisect ng abno na yun ! pinatay siya ni Sebastian ang sabi pa naman ni White Butler wag siyang patayin ! bad Sebastian .

Naligo ako mag-isa pagkarating ang dugo-dugo ko , siyempre alangan isama ko siya , feeling niya naman dapat lagi siyang kasama , tumagilid ako sa kabilang side at kinipkip ang kumot ko sa katawan ko , bakit siya ganito dahil ba hindi niya gusto na sinabi kong mahal ko siya? narinig ko ang pagbukas ng cabinet kaya alam kong naroon siya para ihanap ako ng isusuot .

" Dahil ba sinabi kong mahal kita kaya ka ganyan ? " ako sa boses na sapat lang para marinig niya , hindi siya kumikibo pero tinuloy ko lang ang sinasabi ko " wag mong isipin iyon , ngayon palang tinatanggal ko na yung katangahang nararamdaman ko para sayo " ako , sabi ko ng di ako iiyak na kahit kelan ! bakit nagbabanta tong luhang to , bumalik ka kundi ! arggghh..

Naramdaman kong naupo siya sa gilid ng kama sa likuran ko .Naupo na ko at humarap sakanya para kunin ang pantulog ko ng makaalis na siya at ng makapaglamay ako sa pagkamatay ni Albert at ng puso ko . Tinignan ko siya pero bago pa bumuka ang bibig ko nayakap na niya ko , hindi ko alam bakit sa yakap na yon tumulo ang pinipigil kong luha , gusto ko padin siyang mahalin kahit ako nalang ang makaalam , kahit ako nalang ang masaktan , wala din naman mangyayari . 

"Bakit mo ko pinahihirapan ng ganito " siya,  hindi ko alam kung anong ibig niyang sabihin pero kagat kagat ko ang lower lip ko kasi naman ayokong lumakas yung pag-iyak ko kahit hindi ko alam anong kagagahan at umiiyak ako .

"Bakit nasaktan ka na bago mo ko tinawag " siya ulit , tila hirap na hirap siya,  feeling nito siya nasaktan ako kaya ! okay nga lang kahit ginawa akong palaka kanina mas masakit kaya yung nararamdaman ko na hindi niya tinutugon .

"Tapos na uungkatin pa ! " ako sakanya, hindi ko mahabaan ang sasabihin ko kasi baka mapansin niyang umiiyak ako , nananatili siyang nakayakap sakin .