Moonlight Obscured by Clouds (Kalopsia Series #1)

Kabanata 22

Kabanata 22

In the past 10 years, after the night of the Grand Ball, Seline never got excited about waking up in the morning. Well, sometimes she doesn't have to wake up due to her insomnia. Yet for the first time in a long time, today, she felt excited. However, she also felt nervous. The reason why, even though she's wide awake now, Seline still didn't want to open her eyes.

Will I see him? Or will he disappear again?

That is what she thought while lying on the mattress. Although she can smell that oozing smell of Phil's cologne. Seline doesn't want to feel disappointed, like what happened ten years ago. She doesn't want to expect anything. For her, sometimes it was better to expect less than to be disappointed.

But then to her surprise a masculine arm wrapped around her waist as she hear him whisper.

"Theia, wake up. I know you're thirsty, drink some water, " bulong ng binata gamit ang malalim nitong boses. Doon na nakagat ni Seline ang kaniyang labi. She couldn't take the sensation that Phil was giving her by just whispering throughout her ears. "Gising na, " muli nitong bulong sabay ihip. Doon na siya natawa. Nakakakiliti ang ginawa nito dinagdagan pa ng pasimpleng paghimas nito sa kaniyang tiyan. "You laugh, baby. Alam kong gising ka na." Wala na siyang nagawa kundi ang magmulat. Doon nasilayan nang dalaga si Phil na magpasahanggang ngayon ay wala pa ring suot na pang-itaas. Gayunpaman ay nakaupo ito habang may dalagang tasa. "Good morning!" After that he smiled widely at her. Hindi tuloy napigilan ni Seline na katitigan ang binata.

"You have beard, " komento niya nang mapansin ang bagay na iyon. Maliliit pa naman ito ngunit napansin niya nang malapitan ngayon.

"Oh! Is that so? I should trim it later." Mula doon ay inalalayan siya ng binata na maka-upo. "Here, drink this." Malugod naman niyang tinanggap iyon dahil uhaw na rin siya. Matapos ay ibinalik niya ang tasa dito na agad namang inilagay ni Phil sa side table.

Pinanood lang ni Seline ang bawat galaw ng binata na para bang pinagmamasdan ito. Hanggang sa hindi na namalayan ni Seline na naibulalas na pala niya ang sariling iniisip. "Siguro kung nangyaring nabuhay si Philip, kamukhang-kamukha ka niya." Kanina niya pa iyong naiisip nang makita ang mukha nito sa pagmulat. Bagay na bagamat masaya siya ngayong umaga ay nagdudulot din naman ng lungkot sa kaniya.

"Philip? Sino 'yon?" Nagulat siya nang itanong iyon ni Phil. Dobleng kaba ang naramdaman niya nang seryoso siyang binalingan ng tingin ng binata.

"Oh! Iyong tasa mahuhulog!" mabilis niyang turan upang sana ay mailihis ang usapan.

Ngunit mabilis na nasambot ni Phil iyon bago muli siyang balingan. "Now, who's that Philip?" Hinapit siya ng binata palapit sa kaniya at niyakap.

"Ha?" Hindi niya maintindihan kung bakit mas malakas pa yata ang tibok ng puso niya kaysa sa boses nitong malapit na mismo sa tainga niya.

"You're not deaf aren't you? Who's that Philip?" Sa puntong iyon ay nagtagpo ang mga mata nila. Kasabay nang pagbalatay ng pagkamuhi sa mga mata niya dahil sa naging tanong nito. Nakita ni Seline kung paano mangunot ang noo ni Phil. Doon niya na lang napagtantong mukhang binabasa siya ng binata. Mabilis siyang nagiwas ng tingin at yumakap na lamang dito.

"Aso ko, " sagot na lang ni Seline habang nakakuyom ang isang kamay.

Alam ni Seline na hindi kumbinsido si Phil sa sagot niya. Pero sana lang ay huwag na nitong kwesyonin ang bagay na iyon at baka ang maganda niyang umaga ay maglaho bigla.

"Okay."

Mabuti naman at marunong itong makiramdam. Wala siyang balak sabihin sa lalaki ang bagay na iyon sa ngayon. Not until she completed her mission.