Overdose |Sehun

| 33 |

- Toben-ah! - po raz kolejny zawołał Chanyeol za swoim małym, energicznym pudlem.

Czarna kropka biegała po parku jak szalona całkowicie oddana swojej zabawie. A jego pan równie uśmiechnięty rzucał mu patyki, nawet te, które psiak ledwo mógł unieść, ale dumnie ciągnął po ziemi.

Sehun nigdy nie był tak ufny jak Chanyeol. Do wszystkiego co nowe podchodził z rozwagą i nutką nieufności.

Cieszył się więc niezmiernie, że Vivi był dokładnie jak on. Dumnie i spokojnie kroczył przy jego nodze. Jedynie, tak jak Sehun, spoglądał na swojego psiego towarzysza.

Brunet zaśmiał się głośno widząc jak Toben wskoczył na kucającego Chanyeola przewracając go. Chwilę później czarny psiak uciekł zostawiając swojego właściciela na ziemi.

- Jak tak dalej pójdzie, to wszyscy nas rozpoznają - Sehun podał starszemu rękę.

Chwilę później blondyn stał w pionie otrzepując swoje ubrania z pyłków. Młodszy schylił się do białej, puchatej chmurki i odpiął psu smycz. Czworonóg pomerdał ogonkiem i ruszył powoli przed siebie węsząc. I nawet skaczący dokoła niego Toben mu nie przeszkadzał.

- Nie moja wina, że on ma tyle energii - wskazał na czarnego pudla, który właśnie szczekał na wiewiórkę.

- W sumie wiedziałem na co się piszę - przytaknął Sehun siadając na ławkę, a zaraz za nim jego przyjaciel.

- Co cię skłoniło do tego wyjścia? - zapytał nagle Chanyeol. - Wróciliśmy do domów jakieś trzy godziny temu, a ty wyraźnie promieniejesz mimo nocy spędzonej w samochodzie - szturchnął go delikatnie.

Sehun jedynie zamknął oczy czując przyjemne promienie słońca na twarzy. Tęsknił za tą swobodą i zwykłym gadaniem.

I nawet za tym uśmiechem na twarzy. Przez ostatnie lata naprawdę mało się uśmiechał, co zmieniło się tak diametralnie, że aż bolą go mięśnie.

- Widzisz, jestem naprawdę zakoch...- czyjś głos przerwał wypowiedź Sehuna, więc otworzył gwałtownie oczy rozglądając się.

- To ten przystojny młody mężczyzna!- zawołała znajoma mu babcia.

Zaraz za nią Sehun zauważył zawstydzoną [T/I].