You're Not Sorry [NL]

OO2 • You're not sorry... *GEUPDATE*

Tevreden liep ik met mijn toverstok de winkel van Ollivander weer uit.

"Is het gelukt?" vroeg Snape mij. Met een glimlach hield ik mijn verpakte toverstok omhoog.

"Erg mooi," mompelde hij sarcastisch. "Wat is de inhoud?"

"Err—" Ik dacht diep na over Mr. Ollivander zijn exacte woorden. "24,6 cm. Het hout is van esdoorn, en de kern is drakenhartenbloed. De stok is lichtelijk buigzaam." beantwoordde ik zijn vraag terwijl ik de stok uit de doos haalde en het aan hem liet zien.

Snape pakte de toverstok voorzichtig van mij aan, alsof het iets breekbaars was, en bekeek het aandachtig. Hij knikte goed keurend en legde toen de stok weer terug in de doos.

"Dan gaan we nu je gewaden halen," mompelde hij en beende weer verder de winkelstraat in. Met de doos geklemd in mijn rechterhand volgde ik vlug Snape door de straat heen.

Na enkele minuten lopen kwamen wij bij een andere winkel aan waarvan de etalage vol stond met verscheidene paspoppen die de meest merkwaardige kostuums droegen. Ook hier stond boven de deur in bruine, sierlijke letters geschreven.

"Madam Malkin's robes for all occasions," las ik hard op voor.

"Gefeliciteerd, de dreuzel geborenen kan lezen," zei Sape ijzig. Ik keek hem niet begrijpend aan.

"Wat is een—"

"Dat doet er nu niet toe," onderbrak Snape mij zuchtend. "Ga jij nu maar naar binnen om je gewaden te halen, dan haal ik de rest van je schoolspullen wel. Des te eerder zijn wij klaar." En beende mopperend weg.

Beledigd stapte ik de winkel binnen en werd meteen verwelkomt door een heerlijke, zoete geur. Ik glimlachte flauwtjes en tuurde de winkel rond.

Overal waar ik keek zag ik rekken vol met gekleurde gewaden hangen, en zag ik her en der paspoppen verspreid door de winkel staan: Sommigen droegen een uniform, sommigen bal-kleding, en sommige een kostuum van een sport die ik niet leek te herkende.

"Kan ik je ergens meehelpen, liefje?" vroeg een vriendelijk vrouwenstem mij. Ik scheurde mijn blik los van de paspoppen en keek opzij naar een kleine, mollige vrouw die volledig in het lila gekleed was. Ze had kort, grijs haar, en droeg een kleine, ronde bril.

"Ik ben opzoek naar schooluniformen."

"Aha!" Ze pakte mij bij mijn arm beet en trok mij mee naar een laagstaande kruk aan de andere kant van de winkel. Ze verzocht mij erop te gaan staan, en gehoorzaam deed ik wat zij mij vroeg.

Naast mij stond een jongen op nog zo'n zelfde, laagstaande kruk. Hij droeg een zwart gewaad waarvan een andere vrouw bezig was met het in te korten. De jongen had sneeuwblond haar en een spits gezicht en staarde met zijn storm grijze ogen de vrouw voor hem nors aan.

"Kun je niet een beetje opschieten?" mompelde de jongen verwaand.

"S–sorry, Mr. Malfoy," stotterde de vrouw. "M–maar ik ben bijna klaar. Ik hoef uw gewaad alleen nog maar af te werken."

Was deze vrouw niet ouder dan hem? Waarom sprak ze hem zo formeel aan?

"Dat is je geraden ook," mompelde hij. De sneeuwblonde jongen merkte dat ik hem aanstaarde en keek mij kwaad aan. Ik wendde vlug mijn blik van hem af.

"Van welke school kom je, liefje?" De in lila geklede vrouw keek mij vriendelijk aan en had al een set gewaden in haar handen liggen.

"Hogwarts, mevrouw," beantwoorde ik haar vraag beleefd. De jongen zijn woedende blik viel weg, en hij keek mij nu verbaasd aan.

Ahh— hij herkende mij natuurlijk ook niet.

"In welke afdeling, liefje?"

"Afdeling?" herhaalde ik stomverbaasd.

"In welke afdeling ben je gesorteerd?" stelde zij opnieuw haar, ditmaal net zo verward als ik. "Gryffindor, Slytherin, Ravenclaw, Hufflepuff?"

Ik had helemaal geen idee dat er afdelingen waren op Hogwarts — laat staan dat ik niet eens wist in welke afdeling ik zat.

"Eh, ik denk dat u zich vergist mevrouw, maar ik ben nog niet ingedeeld," zei ik haar eerlijk. Ditmaal keek de vrouw mij niet begrijpend aan. Ook de jongen naast mij keek fronsend naar mij op.

"Maar lieverd, jij bent toch geen elf meer?" vroeg ze mij voorzichtig. "Hoe kan het dan dat je nog niet bent ingedeeld?"

Nerveus beet ik op mijn onderlip. Op dit moment had ik gehoopt dat Snape hier nog was geweest.

Waarom moest hij mij nu aan mijn lot overlaten? Wat een slecht excuus van een leraar...

"I-ik ben nieuw. Dit wordt mijn eerste jaar op Hogwarts," probeerde ik haar stamelend uit te leggen. "Ik zal instromen in het vijfde jaar."

"Wat verrassend! Nog nooit heb ik een leerling gehad die in een ander jaar instroomt." Ze keek mij onderzoekend aan. "Ik zal wel wat neutrale gewaden meegeven. Zodra je bent ingedeeld zal het embleem vanzelf veranderen."

Ik knikte enkel, niet zeker wat zij precies bedoelde.

Ze haalde haar toverstok tevoorschijn en gaf er een zwiep aan. Plots verschenen er allemaal meetlinten om mij heen die mij van top tot teen uit zichzelf begonnen op te meten. De vrouw liep terug naar het magazijn toe terwijl de meetlinten gerust verder gingen.

Met grote ogen bleef ik verbouwereerd naar de vele linten staren die uit henzelf om mij heen zwierven.

Wat was magie toch prachtig.