You're Not Sorry [NL]

O6O • You're not sorry...

Audrey, gaat alles wel goe-' Maar verder kwam Draco niet want ik vloog hem om zijn hals en barstte in huilen uit. De jongen was net zijn bed uitgestapt toen ik binnen kwam vallen.
'Sssh.' probeerde Draco mij te sussen terwijl hij mij stevig vast hield. 'Ik ben er voor je.'
'Ik kan dit niet.' snikte ik. 'Het is allemaal te veel.'
'Wat is te veel?' Draco begon mij zachtjes heen en weer te wiegen terwijl hij met zijn hand door mijn haren streek.
'Alles.' snotterde ik. 'Er is gewoon zoveel pijn en ik weet niet hoe ik het niet moet op merken.'
'Wat doet je pijn?' vroeg Draco mij liefdevol. Hij duwde mij voorzichtig op zijn bed neer en hurkte vervolgens voor mij neer zodat hij mij recht kon aankijken.
'Niet mij. Zij.' snikte ik. 'Ik wil hun pijn niet meer voelen. Ik wil niet kunnen voelen wat zij voelen.'
'Audrey, rustig.' Draco keek mij doordringend aan.
Ik begon onregelmatig adem te halen en alles begon te draaien. Ik kreeg wel vaker van dat soort aanvallen als mijn emoties te sterk waren. Dan raakte ik in paniek en begon ik dingen te zien. Maar sinds ik hier op Hogwarts was had ik niet meer zo gevoeld. Tot nu.
'Het is vreselijk, Draco.' snikte ik. 'Haast onmenselijk om zoiets te kunnen voelen.'
'Audrey, kijk naar mij.' Draco hield mijn gezicht tussen zijn beide handen en keek mij diep in de ogen aan. 'Haal diep adem.'
'Waarom ik? Waarom moet ik dit hebben?' Ik begon in paniek te raken. Dingen begonnen weer slecht te worden. 'Ik kan dit niet. Het is niet eerlijk. Draco, waarom?'
De tranen bleven maar komen en de blonde jongen begon radeloos te raken. Ik kon het voelen. Ik voelde zijn radeloosheid. Ik voelde hoe hij in alle paniek probeerde te bedenken hoe hij mij kalm kon krijgen.
'Ik wil dit niet meer voelen. Ik wil niet kunnen voelen.' stotterde ik.
'Audrey.' Draco zijn toon deed mij bewust worden van zijn aanwezigheid en ik stopte met dingen te brabbelen. Ik staarde in zijn storm grijze ogen en voelde hoe ik al iets kalmer begon te worden.
'Adem diep in.' zei de blonde jongen mij. Ik deed wat hij zei en haalde diep adem.
'En uit.' Ik ademde alle lucht weer uit en merkte hoe mijn ademhaling weer regelmatig begon te worden.
'Beter?' vroeg Draco mij. Hij plaatste zijn linkerhand op mijn knie en zijn andere hand op mijn wang.
'Beter.' knikte ik en sloot even mijn ogen.
Mijn hele leven lang heb ik eigenlijk al last gehad van dit soort aanvallen. Ik voelde menselijke emoties veel sterker dan een gebruikelijk mens, en op dat soort moment raakte ik in paniek en begon ik dingen te zien.
Nu blijkt dus dat al die emoties die ik voelde, niet alleen mijn eigen emoties waren, maar ook die van de mensen om mij heen. Ik moest deze gaven zo snel mogelijk onder de knie zien te krijgen voor ik mijzelf tot waanzin zou drijven. Vooral de emoties van Harry waren zo sterk dat ik er moedeloos van werd. Alle hoop vervloog wanneer ik zijn pijn door mijn aderen voelde, gemixt met die van mij.
'Waar denk je aan?' vroeg Draco mij toen ik een tijd lang in het niets begon te staren.
'Heel veel.' beantwoordde ik zijn vraag afwezig. Ik kon mij niet concentreren op een zeker iets. Mijn gedachten gingen mij in een waas voorbij. Het voelde eerder alsof ik helemaal geen gedachten had. Alsof ik mij niet bewust was van het feit dat ik dit moment leefde.
'Audrey, ik hou van je.' Ik begon verbaasd met mijn ogen te knipperen en focuste mij op twee grijze kijkers.
'Sorry, wat zei je?' vroeg ik Draco verward.'
'Ik hou van je.' En voor ik nog iets kon zeggen drukte Draco zijn lippen op de mijne. Mijn hoofd voelde licht aan en een bekende tinteling nestelde zich in mijn borstkas en onderbuik.
Vol overgaven kuste ik de jongen terug en sloeg ik mijn armen om zijn nek heen. Draco verplaatste zijn beide handen naar mijn heupen en kwam half overeind zodat hij nu bijna over mij heen hing. Hij haalde even zijn lippen van de mijne af en keek mij diep in mijn ogen aan.
'Ik wilde dit al veel langer zeggen, maar het juiste moment kwam maar niet.' Zijn adem rook zoals gebruikelijk naar mint.
'En dit is het juiste moment?' gokte ik en staarde hem terug in de ogen.
'Ik kan mij geen beter moment voorstellen.' zei hij zachtjes. 'Ik hou van je, Audrey Mccloud.'