You're Not Sorry [NL]

O73 • You're not sorry...

'Ik zag wat er was gebeurt.' mompelde Neville die naast mij plaats had genomen tijdens Kruidenkunde. 'Wil je er over praten?'
'Nee.' Ik schudden mijn hoofd en keek strak voor mij uit. 'Maar toch bedankt voor het aanbod, Neville.'
'Geen dank.' glimlachte hij vriendelijk naar mij. 'Maar zit je er niet teveel over in. Je verdient zoveel beter.' Neville keek even achterom naar de tafel waar Draco zat en wierp hem een vernietigende blik toe.
'Bedankt.' mompelde ik zo zacht dat ik er haast van overtuigd was dat de jongen mij niet had kunnen horen.
De dag ging gelukkig snel voorbij en voor ik het wist was ik alweer in de Grote Zaal voor het avondmaal. Ik had Draco niet meer gesproken, ondanks dat de jongen toch contact had geprobeerd te leggen. Ik had hem volkomen genegeerd, net als de rest van de Slytherins. Het was als een lopend vuurtje gegaan dat ik vannacht bij Draco was gebleven, en blijkbaar was iedereen op de hoogte van de weddenschap. Zelfs Tracey. En niemand die mij ooit wat had gezegd.
'Harry, ik moet straks iets belangrijks met je bespreken.' zei ik hem toen ik tussen hem en George plaats had genomen.
'Oh, ook hallo.' mompelde Harry die mij verbaasd aankeek
'Audrey, zeg me alsjeblieft dat het niet waar is wat er rond gaat.' Hermione klonk ernstig.
'Wat?' Ik keek haar argwanend aan, maar ik had al zo'n vermoedde waar het ongeveer over ging.
'Van jou en Draco.' Hermione keek mij doordringend aan. 'Je hebt toch niet echt bij hem geslapen?'
Harry, Ron, Ginny en de tweeling keken mij nu nieuwsgierig aan.
Ik voelde hoe het bloed naar mijn hoofd steeg en ik keek vluchtig naar het bord voor mij. Er was in de tussentijd dat ik plaats had genomen een extra bord verschenen. 'Ja.'
'Wat zei je?' vroeg Harry mij ongelovig.
'Ja, het is waar.' mompelde ik zachtjes en keek even op naar de jongen die mij vol ontzet aankeek.
'Hoe kon je zo stom zijn!' riep Ron uit die wild met zijn hoofd schudden. 'En het was nog wel een weddenschap.'
'Jongens, er is niets gebeurt.' zei ik vlug. 'Ik heb eerlijk waar alleen maar bij hem geslapen.'
'Nou, de halve school,' mompelde George.
'denkt iets heel anders.' vulde Fred hem aan.
Ik zuchtte diep en keek even naar de Slytherin tafel. 'Ik ben gewoon zo stom geweest.' mompelde ik zachtjes.
'Nee, het was gewoon een rotstreek van hem.' probeerde Hermione mij te troosten. 'Ik begon zelf ook te denken dat Malfoy misschien nog een goede kant zou hebben.'
'Maar dat heeft hij niet.' snoof Harry die een woedende blik naar de blonde jongen wierp. 'Wat een gore weddenschap.'
'Inderdaad!' stemde Ron met hem in. 'Je kan zoveel beter krijgen.'
'Dankje, Ron.' Ik glimlachte zwakjes naar de roodharige jongen en nam toen een paar happen van mijn avondmaal.

Het avondmaal was afgelopen en iedereen was alweer terug gekeerd naar zijn of haar eigen leerlingenkamer.
'Waarom wilde je mij spreken?' vroeg Harry mij toen we door de gang liepen. We namen plaats in een vensterbank bij één van de grote ramen en ik ging in een kleermakerszit tegenover de jongen zitten.
'Er is gisteravond iets heel raars gebeurd.' fluisterde ik zachtjes terwijl ik behoedzaam om mij heen keek. 'Ik heb Draco verbrand.'
'Echt waar?!' riep Harry uit. 'Goed zo!' grijnsde Harry trots.
Ik kon het niet laten om zelf ook te grijnzen, maar keek toen weer heel serieus. 'Nee, even serieus.'
'Oke, oke. Sorry.' grinnikte Harry met pretoogjes. 'Hoe heb je dat gedaan?'
'Ik heb geen idee.' gaf ik eerlijk toe. 'Draco raakte mijn huid aan en ineens had ik zijn handen verbrand.' zei ik zonder verdere details te geven.
'Hij verbrande zich aan jou?' Harry keek mij stomverbaasd aan.
Ik knikte. 'Ja. Hij kreeg zelfs blaren op zijn handen.' legde ik uit. 'Die heeft hij nu trouwens nog steeds. Ze zijn zelfs groter geworden.'
'Bizar.' zei Harry met gefronste voorhoofd. 'Maar wel tof dat je Malfoy hebt verbrand!'
'Zullen we naar Dumbledore gaan?' vroeg ik Harry onzeker. 'Misschien is dit ook wel een onderdeel van één van mijn krachten.
'Klinkt als een goed idee.' stemde Harry met mij in. 'Laten we maar meteen gaan.'