You're Not Sorry [NL]

O48 • You're not sorry...

'Je had het blijkbaar erg naar je zin gisteren.' Ginny haar opmerking deed mij verschrikt uit mijn gedachten ontwaken en ik keek haar verward aan.
Het was zondagochtend en ik zat samen met een aantal Gryffindors aan de ontbijt tafel. Hermione had gevraagd of ik vandaag bij haar aan de tafel kwam zitten en dus had ik plaats genomen tussen Ginny en Hermione in.
'Wat bedoel je?' vroeg ik haar niet begrijpend.
'Ik zag je gisteren met Malfoy.' zei ze zo nonchalant mogelijk. 'Bij het meer.'
Ik voelde het bloed naar mijn hoofd stijgen en ik wist precies waar zij het over had. Hoelang had Ginny wel niet staan kijken? En wat had ze überhaupt gezien?
'Aha.' mompelde ik enkel en nam vluchtig een paar happen van mijn roerei. 'Was het leuk om te zien?'
'Ontzettend.' Er verscheen een grijns rond haar lippen. 'Het was echt super romantisch. Dat had ik nooit van Malfoy gedacht.'
'Wat bedoel je met romantisch?' Het was Harry die zich in het gesprek mengde en mij nu met vernauwde ogen aankeek.
'Hij zoende Audrey ineens en toen begon hij haar rond te draaien.' grinnikte Ginny. 'Echt heel schattig hoor.'
'Je hebt Malfoy gezoend!' bracht Harry geschokt uit. Ron die naast hem zat spuugde zijn pompoensap over de tafel uit en Hermione liet van schrik haar vork op de tafel kletteren.
Beschaamd keek in naar mijn bord. 'Ja.'
'Audrey, hoe kun je?!' Hermione keek mij afkeurend aan. 'Hij is niet goed voor je. Je kan zoveel beter krijgen.'
'Jullie kennen hem niet eens!' protesteerde ik. 'Hij is hartstikke lief voor mij.'
'Ja, dat was hij twee maanden geleden ook.' mompelde Harry sarcastisch. 'Goh, wat was hij toen toch lief voor je.'
'Dat was anders.' Ik keek Harry woedend aan. 'Wat maakt het uit met wie ik zoen.'
'Audrey, je begrijpt het niet.' Hermione keek mij ernstig aan. 'Ik wil gewoon niet dat hij dadelijk jouw hart breekt, of iets. Er zijn al vele verhalen over hem rond gegaan dat hij een hartenbreker is.'
'Er gaan altijd verhalen rond die niet waar zijn.' was mijn enige argument. Maar ondanks begon ik toch te twijfelen.
'Wij maken ons gewoon zorgen.' zei Harry die mijn hand vastpakte en mij doordringend aankeek. Hij doelde op het geheim. 'Ik wil gewoon niet dat je straks iets doms doet.'
'Maak je om mij maar geen zorgen, Harry.' verzekerde ik de jongen en glimlachte dankbaar naar hem. 'Ik zal niets doms doen.'
Hij zuchtte diep. 'Ik geloof je, en als dit is wat jij wilt dan zal ik het maar moeten accepteren.' knikte hij. 'Maar ik vind het nog steeds niks dat jij en Malfoy nu zo close zijn. Helemaal niks zelfs.'
'Daar ben ik het met Harry eens.' mompelde Ron zuur die een vuile blik op de Slytherin tafel wierp. 'Ik hoop dat jij weet waar je mee bezig bent.'
'Jongens, jullie doen alsof ik een relatie met die jongen heb.' mompelde ik geërgerd. 'Wat ik dus overigens niet heb.'
'Dus het was enkel een kus?' vroeg Ginny mij.
Ik knikte. 'Enkel een kus. Het was niets meer.'
'Dus je gaat nog steeds met mij naar het bal?' vroeg Harry mij onzeker.
'Natuurlijk!' Ik kneep bemoedigend in Harry zijn hand die de mijne nog steeds vast had en glimlachte naar hem.
'Oke dan.' mompelde Ron. 'Maar als jij en Malfoy ooit een relatie krijgen dan zal ik eens een hartig woordje met hem spreken.'
'Je doet maar.' lachte ik. 'Zolang jullie elkaar maar heel houden.'
'Ik beloof niks.' grijnsde de roodharige jongen die duister naar de tafel achter mij keek.
Ik keek achterom en merkte Draco zijn blik op die zich in mijn rug boorde. Hij knipoogde verleidelijk naar mij en ik kon enkel terug lachen.
Pansy- die naast hem zat- drukte een kus op de jongen zijn wang en een beetje verdwaasd keek hij naar haar om en lachte om iets wat ze zei. Daphne- die aan de andere kant van de jongen zat- streelde met haar hand over zijn blote arm en giechelde flirterig.
Het leek mij eigenlijk nu pas op te merken hoeveel aandacht Draco inderdaad wel niet kreeg van de meiden uit onze afdeling. Het was mij voorheen nooit opgevallen omdat het mij toen niet zoveel boeide, maar nu was het zo duidelijk als een berg slagroom.
Ik kon mij ook nog goed de opmerking van Blaise herinneren over dat meisjes vaak voor de blonde jongen vielen. Misschien was hij inderdaad wel een hartenbreker, zoals Hermione zei. Misschien speelde hij enkel een spel met mij en betekende ik gewoon niets voor hem.
Allemaal van dat soort vragen en onzekerheden schoten door mijn hoofd. Waarom was hij eerste altijd zo gemeen tegen mij en nu ineens zo lief?
Ik schudden vluchtig met mijn hoofd en probeerde de gedachten uit mijn hoofd te krijgen. Dit was onzin, misschien vond hij mij wel echt leuk. Misschien waren die roddels helemaal niet waar en zat Hermione er gewoon ontzettend naast. Draco was ontzettend lief voor mij de laatste tijd en ik kon in zijn ogen zien dat hij het echt meende. Zoiets kon je niet acteren. Ofwel?