You're Not Sorry [NL]

O45 • You're not sorry...

Toen ik de volgende ochtend opstond en ik aangekleed en al aan het ontbijt zat zag ik aan het plafond van de Grote Zaal dat het buiten aan het sneeuwen was.
'Het sneeuwt!' riep Tracey opgewonden en ze kwam naast mij zitten.
'Ik weet het.' glimlachte ik. 'Ik heb sneeuw altijd al mooi gevonden, ook al is de kou vreselijk.'
'Daar ben ik het helemaal met je eens.' knikte ze uitbundig en begon direct allemaal eten op haar bord te scheppen. 'Jij gaat vandaag toch ook naar Hogsmeade?'
Ik knikte. 'Ja. Jij?'
'Ja ik ga ook, dan kan ik gelijk van de sneeuw genieten.' lachte ze en niet veel later kwamen ook Blaise en Draco bij ons zitten.
'Goede morgen.' glimlachte ik naar de beide jongens die mij uitgebreid begroette.
Ik at vlug mijn roerei en spek op en gooide mijn pompoensap in één slok naar achter.
'Zo, jij hebt honger.' merkte Pansy op die erbij was komen zitten. 'Bang dat het eten voor je wegloopt.'
'Alsjeblieft, houd je mond dicht.' zuchtte ik geïrriteerd. 'Ik heb echt geen zin om jouw stem aan te moeten horen in de vroege ochtend.'
Draco proestte zijn pompoensap over de de tafel heen en begon uitbundig te lachen bij het zien van Pansy haar gekwetste gezicht. Ik was nog nooit zo tegen haar ingegaan. Meestal negeerde ik haar, maar vandaag had ik daar even geen zin in.
Ook Blaise en Tracey keken mij beiden verbijsterd aan.
'Je begint je wel een beetje thuis te voelen hier in Slytherin, hé?' grinnikte Draco die een arm om mijn schouders heen sloeg.
'Misschien.' zei ik geheimzinnig en keek Pansy grijnzend aan. Ze keek woest naar mij en toen naar Draco.
'Audrey, wij gaan nu.' riep Harry die opstond van de Gryffindor tafel en nu mijn kant op keek. 'Kom je?'
'Ja, ik kom.' Ik verontschuldigde mij tegenover mijn mede Slytherins en stond vlug op om naar Harry toe te lopen.
'Wacht even.' Draco greep mijn hand vast zodat ik gedwongen was om stil te blijven staan. Vragend draaide ik mij naar de jongen om. 'Zie ik je vanmiddag in The Three Broomsticks?' vroeg Draco mij.
'Zeker weten.' glimlachte ik naar de jongen en draaide mij toen om om vlug achter Harry, Ron en Hermione aan te hollen richting de uitgang van het kasteel.

'Hermione, waarom wilde je ook alweer hier afspreken?' vroeg ik haar toen wij de kleine zaak binnen liepen. 'Deze plek geeft mij de kriebels.'
'Omdat dit één van de rustigste plekken is.' legde Hermione uit. 'Iemand trek in een boterbier?'
Allemaal knikte we instemmend en Hermione liep naar de bar toe waar ze vier boterbieren bestelde. Harry, Ron en ik namen plaats midden in de zaak.
'Denk je dat er iemand op zal komen dagen?' vroeg Ron onzeker toen Hermione weer terug was gekomen met vier dampende mokken in haar handen.
'Ik weet het haast wel zeker.' glimlachte Hermione die naast Ron plaats nam en de rest van de tijd gefocust was op de deur.
Het duurde een tijdje voor de eerste leerlingen binnen kwamen lopen. Ginny Weasley, Luna, Neville en nog een aantal andere Gryffindors kwamen de zaak binnen gelopen in een klein groepje. Niet veel later kwam er ook een groepje Hufflepuffs binnen gelopen, gevolgd door een stel Ravenclaws.
'Is dit iedereen?' vroeg Harry Hermione toen er geen leerlingen meer binnen kwamen.
'Ja, dit is iedereen.' glimlachte ze opgelucht en keek de groep rond. Ze zaten allemaal in een cirkel voor ons.
'Dat zijn er nog behoorlijk wat.' mompelde Ron die verbijsterd naar de aanwezigen keek.
'Oke,' begon Hermione die vervolgens opstond van haar plek. 'bedankt dat jullie allemaal wilden komen. We zijn hier allemaal met een goede reden. Wij hebben een leraar Verweer Tegen De Zwarte Kunsten nodig. Iemand die ons wél wilt leren hoe wij onszelf moeten verdedigen.'
Iedereen maakte instemmende geluidjes en her en der knikten er een paar leerlingen.
'Wie is onze leraar?' vroeg Terry Boot, een jongen van Ravenclaw die in het zelfde jaar zat als ik.
'Harry.' beantwoordde Hermione nerveus zijn vraag.
'Gaat hij ons les geven?' vroeg een jongen van Hufflepuff spottend. Volgens mij was zijn naam Ernie Macmillan.
'Is daar soms iets mis mee?' Ik stond op van mijn kruk en keek alle aanwezigen uitdagend aan. 'Het gaat hier nu niet om of jullie Harry zijn verhaal geloven of niet. Of het nou de waarheid is of niet, dat doet er nu niet toe. Het gaat er om dat wij ons moeten leren verdedigen, en Harry is daar de perfecte leraar voor.'
De meeste aanwezigen keken beschaam de andere kant op. Ginny keek mij goedkeurend aan, net als de tweeling.
'Er gaan geruchten rond over Harry, maar geloven jullie serieus wat de ochtendprofeet zegt?' vroeg ik iedereen. 'Deze jongen heeft veel meer meegemaakt dan wij allemaal bij elkaar. Wij weten niet hoe het daarbuiten is, wanneer je er helemaal alleen voor staat.'
'Audrey heeft gelijk.' Het was Neville die sprak. 'Weten jullie nog dat Harry in zijn eerste jaar tegenover Voldemort heeft gestaan en hem opnieuw verslagen heeft?'
'Ja, en dat Harry in zijn tweede jaar in de geheime kamer het monster heeft verslagen met het zwaard van Gryffindor.' vertelde Ginny
'En Harry heeft vorig jaar een draak verslagen.' zei Ron opgewekt.
'En vergeet niet dat Harry in zijn derde jaar die hele groep dementors heeft weten te verslaan met een Patronus spreuk.' voegde Hermione er nog vlug aan toe.
'Jongens,' probeerde Harry boven de opgewekte stemmen uit te komen. 'al deze dingen klinken geweldig wanneer je ze zo opnoemt, maar ik had bijna altijd hulp.'
'Hij probeert gewoon bescheiden te zijn.' onderbrak Hermione hem vlug.
'Nee, Hermione.' beet hij haar toe. 'Ik meen het. Ik had bijna altijd hulp.'
Iedereen was stil geworden en allemaal keken wij Harry aandachtig aan die opstond van zijn kruk.
'Als je hier op school een fout maakt dan maakt het niet uit, je legt je gewoon bij je fout neer en probeert het de volgende dag weer.' Harry keek iedereen één voor één aan. 'Maar daarbuiten is dat heel anders. Je hebt geen tijd om fouten te maken. Één fout kan zelfs je dood betekenen. Jullie weten gewoon niet hoe dat is.'
'Daar heb je gelijk in Harry, dat weten wij inderdaad niet.' Ik liep naar de jongen toe en legde bemoedigend mijn hand op zijn schouder. 'Maar daarom ben jij hier ook, Harry. Wij hebben jou nodig om ons dat te laten inzien. Jij moet ons leren hoe wij onszelf kunnen beschermen.'