You're Not Sorry [NL]

O26 • You're not sorry...

'Geef toe,' grinnikte Draco die naast mij aan het diner zat. 'je vond het wel leuk om even op mijn bezemsteel te mogen rijden.'
Ik keek de jongen quasi boos aan maar ik voelde het bloed al naar mijn wangen stijgen toen de blonde jongen plagend met zijn wenkbrauwen begon te wiebelen.
'Perver.' mompelde ik en keek vlug naar mijn bord zodat Draco de lichte blosjes op mijn wangen niet kon zien. Toen Draco uitbundig begon te lachen vreesde ik dat hij mijn rode hoofd al had opgemerkt. Ik keek beschaamd op naar de jongen die nu een grijns van oor tot oor had.
'Je hoeft je er heus niet voor te schamen hoor, je mag zelfs vereerd zijn.' grinnikte Draco opschepperig. 'De meeste meisjes plegen een moord voor één enkel ritje op mijn bezem, en jij hoefde er niets voor te doen.'
Ik snoof verontwaardig en voelde het bloed alleen maar nog verder naar mijn hoofd stijgen. Ik durfde haast met zekerheid te zeggen dat ik nu bijna net zo rood was als de Feniks van Professor Dumbledore.
Uiteindelijk stierf het onderwerp van Draco en zijn bezemsteel gelukkig weg en ging hij over op iets anders.
'Hoe zit het eigenlijk met jou en Potter?' vroeg Draco mij zo nonchalant mogelijk, maar de afkeer in zijn stem was duidelijk te horen.
Ik keek de jongen schuin aan en haalde mijn schouders op. 'Gewoon. We zijn vrienden, denk ik.'
Draco keek mij met een vies gezicht aan en ik zweerde te menen dat hij zou gaan kotsen als ik ooit een relatie met Harry zou beginnen. Die gedachten er aan deed mij even grinniken.
'Een Slytherin hoort niet met iemand van Gryffindor bevriend te zijn.' mopperde Draco. 'En al helemaal niet met Potter.'
'Draco, zoals je hebt kunnen merken ben ik niet de doorsnee Slytherin, dus het kan mij ook helemaal niets schelen in welke afdeling iemand zit.' beet ik hem toe en keek de jongen boos aan. 'En als ik vrienden wil zijn met Harry, dan hebben jullie dat maar lekker te accepteren.'
Ik wilde opstaan van de Slytherin tafel maar Draco greep mij hardhandig bij mijn onderarm beet en kwam zelf ook overeind. Hij boog zich naar mij toe en fluisterde dreigend in mijn oor; 'Als jij besluit om met die sukkels van Gryffindor om te blijven gaan, dan zal ik jou net zo behandelen als al die bloedverraders bij elkaar.'
Ik keek de blonde jongen ongelovig aan en trok toen vervolgens ruw mijn arm los uit zijn greep. 'Prima.'
Vlug draaide ik mij om en beende ik in een rap tempo de Grote Zaal uit. Het avondmaal was toch al bijna afgelopen, dus het zou niet lang meer duren voor Dumbledore terug zou zijn in zijn kantoor. Ik besloot alvast richting de waterspuwer te gaan.
'Waarom is het altijd zo dat ik jou in de gangen tegen kom wanneer ze uitgestorven zijn?' De bekende stem van George klonk vlak achter mij en met een glimlach draaide ik mij naar de jongen om.
'Hey.' begroette ik de roodharige jongen opgewekt. 'Waarom wandel jij dan ook altijd door het kasteel?'
'Dat kan ik beter aan jou vragen, jij bent hier de nieuweling.' grinnikte George ondeugend.
'Touché.' lachte ik. 'Ik ben op weg naar Dumbledore zijn kantoor. Het zal vast niet lang meer duren voor hij al terug is van het avondmaal.'
George knikte. 'Ik dwaal gewoon graag rond.'
'Dat klinkt als een goede reden.' lachte ik naar de jongen en keek toen even de gang door en bedacht mij ineens iets. 'Waarom deed jij de laatste keer zo vaag toen ik je tegen kwam op de gang?'
George leek verrast door de vraag en moest even nadenken. 'Die keer toen jij met Malfoy was?'
Ik knikte. 'Ja, die keer ja.'
'Heel eerlijk?' vroeg George mij onzeker. Ik merkte dat hij even naar het logo van Slytherin keek dat op mijn sweater geborduurd stond.
'Eerlijk.'
'Nou, ik heb het niet zo op Malfoy.' legde George uit. Ik zag hoe zijn kaak verstrakte bij het uitspreken van Draco zijn naam. 'En toen ik jou samen met Malfoy zag dacht ik eigenlijk dat jij net zo duister was als de rest. Malfoy zijn vrienden zijn allemaal stuk voor stuk duister, net als die jongen zelf.'
'Wat is dat toch met Gryffindor en Slytherin?' mompelde ik boos toen ook George begon. 'Je wilt dus zeggen dat ik eigenlijk niet meer met Draco om moet gaan? Dat hij een slechte invloed op mij heeft?'
'Ja.' gaf George eerlijk toe en hij keek een beetje beschaamd bij het zien van mijn gepikeerde gezicht. 'Die jongen is slecht. Jij bent gewoon zo anders dan hem, ik snap niet waarom jij überhaupt vrienden met hem wilt zijn.'
Ik zuchtte. 'Ik denk ook niet dat ik vrienden met hem wil zijn. Je hebt gelijk, betreft dat hij niet het soort typen persoon is waarmee ik bevriend zou raken, daar is hij gewoon veel te arrogant voor.' gaf ik eerlijk toe. 'Maar zou jij mij afstoten als ik besluit toch vrienden met hem te worden?'
George keek mij enkele seconden strak aan en schudde toen zijn hoofd. 'Nee, ik zou je niet afstoten.'
Ik glimlachte. 'En daarom zouden Draco en ik nooit bevriend kunnen raken. Hij zou dat namelijk wel gedaan hebben.'