You're Not Sorry [NL]

O68 • You're not sorry...

'Hey, Blaise!' begroette ik de getinte jongen toen ik aankwam op platform 9 3/4. 'Heb je Draco gezien?'
'Audrey!' begroette de jongen mij opgewekt en hij trok mij in een vriendschappelijke omhelzing. 'Is dat serieus de eerste vraag die ik krijg? Niet eens hoe was je vakantie?.'
'Het spijt me.' zei ik beschaamd.
'Het is al goed.' lachte Blaise. 'Maar nee, ik heb Draco nog niet gezien. Ik neem alvast plaats in de Slytherin coupé. Ik zie jullie straks wel weer verschijnen.' Blaise knipoogde naar mij en liep toen richting de Hogwarts Express.
Zoekend keek ik om mij heen, maar er waren teveel mensen op het platform. De kans was dus heel klein dat ik Draco er tussen zou kunnen vinden. Ik wilde aanstalten maken richting de trein, maar merkte toen drie sneeuwblonde gedaantes op.
'Draco!' riep ik over alle stemmen heen en vragend draaide de jongen zich om.
Hij kreeg een brede glimlach rond zijn lippen toen hij mij zag en voor ik het wist rende ik tussen alle mensen door. De sneeuwblonde jongen grijnsde en spreidde zijn armen zodat ik erin kon springen.
'Dankjewel!' zei ik hem toen ik mijn armen om zijn nek had geslagen en hij mij lichtjes van de grond tilde. 'Ze zijn prachtig.'
Draco begreep meteen waar ik het over had en glimlachte liefdevol naar mij. 'Geen dank. Ik vond ook jouw cadeau prachtig.'
Ik merkte nu pas op dat hij de ring die ik hem gegeven had om zijn vinger droeg. Ook ik had de gouden ring om mijn vinger. Het was eigenlijk wel apart hoe Draco en ik elkaar bijna hetzelfde hadden gegeven.
'Hij staat je echt prachtig.' zei Draco mij en staarde naar de ring om mijn rechterhand.
Ik liet de jongen weer los en keek om naar zijn beide ouders die ons enkel glimlachend aanstaarde.
'Heb je een fijne kerst gehad?' vroeg Narcissa mij vriendelijk.
Ik glimlachte en knikte uitbundig. 'Het kon niet beter.'
Ik merkte hoe ze naar de ring om mijn hand staarde. 'De ring staat je prachtig.'
'Dankuwel.' Ik voelde mij zenuwachtig worden en keek toen even naar Draco die mij met een brede glimlach bleef aankijken.
Lucius staarde mij- zoals hij altijd deed wanneer hij mij zag- gehypnotiseerd aan en ik voelde mij alleen nog maar ongemakkelijker worden onder de blikken van alle drie de Malfoys.
'Ik weet wat voor waarde de ring voor uw familie heeft.' zei ik Narcissa en keek toen twijfelend naar haar op. 'Keurt u het goed dat uw zoon mij de ring heeft gegeven?'
'Ik heb er mee ingestemd. Draco is naar mij toe gekomen en vroeg of hij ze aan jou kon geven.' zei Narcissa mij en keek toen even naar haar zoon.
'Waarom stemde u ermee in?' vroeg ik haar verbaasd. 'De ring gaat al vele generaties door uw familie.'
'Dat is inderdaad waar, maar als Draco de ring aan jou wilt geven dan accepteer ik dat. Of je hem nou gaat trouwen over een paar jaar, of dat je alleen een vriendin bent.' zei ze mij. 'Ik wil gewoon dat mijn zoon gelukkig is met zijn keuzes. Dat is het minste wat ik nog voor hem kan doen.' Dat laatste kwam er erg droevig uit.
Draco wisselde een korte, ernstige blik uit met zijn moeder en keek toen weer glimlachend naar mij om. 'Laten we maar alvast een coupé gaan zoeken.'
Ik knikte naar de jongen en nam toen afscheid van zijn ouders. Ook Draco neem afscheid van ze en vervolgens stapte we samen op de trein. Niet veel later klonk er een fluit, als teken dat iedereen moest instappen. Na ongeveer een minuut kwam de trein langzaam in beweging.
'Slytherin coupé?' vroeg Draco mij en liep al voor mij uit richting de achterkant van de trein. Ik knikte enkel en liep achter Draco aan door de smalle gang.
'Wacht even.' zei ik plots en staarde naar mijn lege handen. 'Waar is Venture?'
'Je kat?' Draco stopte halverwege de gang en keek mij geschokt aan. 'Je bent haar toch niet vergeten?'
'Ik denk het wel.' Ik sloeg mijn handen voor mijn mond en begon al ernstig in paniek te raken. 'Oh mijn god!'
'Wacht, rustig maar.' zei Draco mij die vlug op mij afgestapte. 'We zullen haar wel vinden.'
'Oh god, daar ben je!' Fred zijn stem klonk van achter mij en gepikeerd draaide ik mij naar hem om. Tot mijn grote opluchting droeg hij in zijn linkerhand het bekende hok van Venture.
'Ik kon je niet meer vinden op het perron en Lupin had je kat nog.' zei hij mij en overhandigde mij Venture haar hok. 'Ik had dus aangeboden om Venture aan je terug te geven als ik je zag. Ik heb mij echt rot gezocht!'
'Oh Fred!' zei ik gesmoord en sloeg dankbaar mijn armen om zijn nek. 'Ik dacht even dat ik Venture kwijt was!'
De roodharige jongen lachte zachtjes. 'Nou, je mag wel vaker iets vergeten als ik zo bedankt wordt.'
Ik lachte zachtjes om de jongen en drukte nog een dikke kus op zijn wang voor ik hem weer los liet en Venture haar hok van de grond oppakte. 'Ik kan je niet genoeg bedanken.'
'Graag gedaan.' glimlachte Fred nog naar mij en liep toen weer terug naar zijn eigen coupé.
Ik draaide mij weer om naar Draco die boosaardig naar de plek staarde waar de roodharige jongen net nog had gestaan.
'Wat doe je?' vroeg ik hem met opgetrokken wenkbrauw.
'Ik probeer mij te bedenken met welke spreuk ik die bloedverrader kan beheksen.' zei hij kil.
'Ben je jaloers?' vroeg ik Draco geamuseerd en grijnsde breed toen hij mij boos aankeek.
'Natuurlijk niet!' snoof hij verontwaardigd. 'Ik kan echt wel op tegen een Weasley.'
'Ja, het zou natuurlijke een grote deuk in jouw ego opleveren als ik een Weasley boven jou verkies.' Ik knipoogde naar de blonde jongen en liep toen langs hem heen richting de Slytherin coupé.