You're Not Sorry [NL]

O41 • You're not sorry...

De tijd hier op Hogwarts vloog voorbij wanneer je het naar je zin had. Het was alweer midden november en behoorlijk koud aan het worden buiten. De bomen waren alweer bijna helemaal kaal en het begon langzaam aan steeds harder te vriezen. Het zou ook niet lang meer duren voor de eerste sneeuwvlokken zouden gaan vallen.
'Goede morgen!' Draco begroette mij opgewekt toen ik de leerlingenkamer binnen gelopen kwam. 'Lekker geslapen?'
'Heerlijk!' gaf ik eerlijk toe en liet mij naast Draco op de sofa neer ploffen.
Draco en ik leken het steeds beter met elkaar te vinden. Ik begon de jongen zelfs te vertrouwen. De andere Slytherins gedroegen zich echter niet anders tegenover mij, ondanks het feit dat ze merkte dat Draco en ik steeds closer werden. Niet iedereen was hier blij mee. Eigenlijk heel veel mensen niet.
We besloten richting de Grote Zaal te gaan om te ontbijten aangezien wij beiden een ontzettende trek hadden. Aangekomen in de Grote Zaal werd ik direct begroet door vele Gryffindors en Draco door vele Slytherins.
'Audrey, wacht even!' Het was Hermione die mij riep. Ze zat aan de Gryffindor tafel samen met Harry en Ron. Aan hun gezichten te zien was het erg belangrijk.
'Ik kom er zo aan.' zei ik Draco. De sneeuw blonde jongen knikte en keek even naar de tafel waar Harry, Ron en Hermione aanzaten.
'Tot zo.' Draco drukte een kus op mijn wang en liep toen vervolgens naar de Slytherin tafel toe waar hij naast Blaise neerplofte.
'Ik blijf nog steeds bij mijn besluit dat Draco niet te vertrouwen is!' hield Harry vol toen ik naast hem plaats nam.
'Rustig maar, hij is gewoon een vriend.' Ik keek Harry doordringend aan want ik wist waar hij op doelde. Harry was bang dat ik ons grote geheime aan hem zou onthullen.
'Ik weet het niet, Audrey.' gaf Hermione eerlijk toe. 'Ik heb ook niet zo'n goed gevoel bij Malfoy.'
'Als jullie mij daarvoor hebben geroepen dan ga ik er weer vandoor.'
'Nee, nee.' zei Hermione vlug die een beetje rood aan liep. 'Het gaat om iets anders. Sorry.'
'Het is al goed.'
'Nou, Ron en ik hebben wat dingen besproken over de lessen van Umbridge en ik denk dat wij het er allemaal mee eens zijn dat het gewoon fout is dat zij ons niets wil leren hoe wij ons zelf moeten verdedigen.' zei Hermione. 'Dus ik zat te denken, misschien moeten wij iemand zoeken die dat wél wil.'
Ik knikte. 'Ik ben het met je eens. Al iemand in gedachten?'
'Ja, Ron en ik hebben het zelfs al met die persoon zelf besproken.' gaf zij eerlijk toe. 'Wij dachten aan Harry.'
Ik keek van Hermione naar Harry en knikte toen bedenkelijk. 'Weetje, dat klinkt inderdaad als een goed idee.'
'Ik weet het nog niet hoor.' mompelde Harry die zich niet helemaal lekker voelde bij het idee. 'Niemand wil vast iets van mij leren. Na al die verhalen.'
'En daarom dacht ik er ook aan om een soort bijeenkomst te houden.' ging Hermione vlug verder. 'We nodigen alleen de mensen uit van wie wij zeker weten die echt iets willen leren en ons niet zullen verraden. We zoeken een plek uit en spreken daar af. Vervolgens vertel jij je verhaal en de mensen die willen mee doen, die schrijven zich in.'
'Klinkt als een goed idee.' zei ik.
'Voor mij ook.' stemde Ron ermee in.
Harry zuchtte luid en keek ons alle drie radeloos aan. 'Ik houd mij er nog steeds bij dat dit niet zal lukken.'
'Wacht maar.' lachte Hermione. 'Dat zal het heus wel.'
'Zeker weten!'
'Waar een wil is, is een weg.' knipoogde ik naar Harry die lachend met zijn hoofd schudden.
'Jullie zijn ongelofelijk.'
'We geven om je, Harry.' Ik sloeg mijn armen om hem heen. 'Dat is het probleem, denk ik.'
'Ja, een iets te groot probleem.' grinnikte Ron.
'En bedankt.' mompelde Harry.
'Wij houden van je.' lachte ik en drukte een kus op zijn wang.
'Ik ook van jullie.' glimlachte Harry die zijn armen om mij heen sloeg en mij in een knuffel trok.