You're Not Sorry [NL]

1OO • You're not sorry...

'Draco, wat gaan we doen?' vroeg ik hem lachend toen hij mij over het terrein van Hogwarts trok. Het was eind juni en over twee dagen vertrok de Hogwarts Express naar King's Cross Station.
'Wij gaan genieten van onze laatste twee dagen hier op Hogwarts.' beantwoordde hij mijn vraag terwijl we richting de grote eiken boom liepen die voor het meer stond. Het was erg warm en ik had daarom ook besloten mijn zomerkleding aan te trekken, net als Draco die voor het eerst geen zwart droeg, wat heel verstandig van hem was op deze zonnige dag.
Aangekomen bij de oude eiken boom zag ik nu pas dat er een kleed op het gras lag. Boven op de kleed stond een rietenmand.
'Gaan we picknicken?' vroeg ik Draco ongelovig toen hij mij naar het kleed leidde en mij voorzichtig liet plaats nemen.
'Ja zeker.' glimlachte hij trots en nam naast mij plaats. 'Vind je het niet leuk dan?' Zijn stem klonk nu plots onzeker.
'Tuurlijk wel!' Ik kon zelf een brede glimlach niet onderdrukken. 'Ik vind het echt geweldig.'
'Mooi zo!' Draco pakte de mand erbij en begon direct alles uit te laden.
'Hoe kom je eigenlijk aan al dat eten?' vroeg ik hem lichtelijk verbaasd.
'Uit de keuken.' beantwoordde hij mijn vraag.
'De keuken?' Ik keek de jongen met opgetrokken wenkbrauw aan. 'Nu je het zo zegt, ik heb nog nooit de keuken gezien.'
'Dat komt omdat de ingang van de keuken verstopt is achter een grote schilderij van een fruitschaal. Het is eigenlijk niet toegestaan om de keuken te betreden, maar sommige van ons kennen de doorgang en gaan toch stiekem naar binnen.'
'Natuurlijk.' grinnikte ik. 'Het ziet er wel heerlijk uit moet ik toegeven.'
'Wil je een sandwich?' Draco haalde twee sandwiches tevoorschijn en bood mij er één aan.
'Dankje.' glimlachte ik en nam het broodje aan en nam er een hap van.
'Ik moet toegeven, je ziet er echt prachtig uit vandaag.' complimenteerde Draco mij die me van top tot teen bekeek.
Ik voelde het bloed naar mijn wangen stijgen en slikte vlug het stukje brood in mijn mond door. 'Bedankt.'
Draco zijn ogen bleven hangen op de gouden ring om mijn rechter hand. Hij pakte voorzichtig mijn hand beet en bestudeerde de ring die hij mij met kerst gegeven had terwijl hij met zijn duimen de rug van mijn hand streelde. Ik kon zien dat het iets met hem deed dat ik elke dag nog één van de ringen droeg. Een kleine glimlach sierde zijn lippen. Hij drukte nog een laatste kus op de rug van mijn hand en liet die toen weer los.
Blozend plaatste ik mijn hand weer terug op mijn schoot en keek naar het kleed onder mij. Een plukje haar viel voor mijn gezicht en ik voelde hoe Draco zijn hand het plukje voorzichtig achter mijn oor schoof. Verlegen keek ik op in zijn storm grijze ogen en ik voelde de al bekende kriebels in mijn buik terugkeren. Ik kon het niet helpen dat na al die tijd deze jongen nog steeds wat met mij deed.
'Je bent zo schattig als je bloost.' grijnsde Draco die zijn hoofd lichtjes kantelde zodat zijn sneeuwblonde plukken naar rechts vielen.
'Draco, alsjeblieft, niet doen.' mompelde ik zachtjes terwijl ik opnieuw zijn blik ontweek. Ik wist wat hij probeerde te doen, maar het was misschien gewoon beter als wij nu gewoon vrienden bleven. Ik was dol op de blonde jongen, maar ik kon het nu gewoon niet.
Draco zuchtte en keek even van mij weg naar het meer. Toen hij weer naar mij terug keek glimlachte hij zwakjes naar mij. 'Het is al goed, ik begrijp het.'
'Echt waar?' vroeg ik lichtelijk verbaasd.
Hij knikte. 'Je hebt nu gewoon zoveel aan je hoofd. Je kan dit er natuurlijk ook niet bij hebben.'
'Dus je vindt het niet erg?' vroeg ik hem onzeker.
'Nee natuurlijk niet. Ik snap je volkomen.' Draco pakte mijn beide handen vast en keek mij doordringend aan. 'Maar ik zal wachten, wachten tot je er klaar voor bent. En er is niets of niemand die mij daarvan zal weerhouden.'
'Draco, je bent geweldig.' glimlachte ik dankbaar naar de jongen. 'Maar ik wil niet dat je je verplicht gaat voelen tot iets.'
'Audrey, je bent mijn beste vriendin.' zei hij mij. 'Ik doe echt alles voor je, want ik houd van je.'
Ik begon opnieuw te blozen maar keek dit keer niet van hem weg. 'Ik ook van jou, Dray.'