You're Not Sorry [NL]

O56 • You're not sorry...

'Ik heb het echt naar mijn zin gehad.' glimlachte ik naar Harry en sloeg even mijn armen om de jongen heen. 'Dankje.'
'Geen dank.' fluisterde hij zachtjes terug en trok mij dicht tegen zich aan. 'Zie ik je morgen dan weer?'
'Natuurlijk.' glimlachte ik en liet Harry weer los. 'Ik kan echt niet wachten om kerst met jullie te vieren.'
'Ik ook niet.' glimlachte Harry. 'Je zult het vast geweldig vinden bij de Weasleys.'
'Nog maar twee nachten.' glimlachte ik.
'En dan mogen we met de trein terug naar King's Cross.' grinnikte Harry.
'Inderdaad.' knikte ik en stapte toen verder naar de stenenmuur toe die doorgang bood tot de leerlingenkamer van Slytherin. 'Ik spreek je morgen dan weer.'
'Ja, tot morgen.' glimlachte Harry naar mij die langzaam achteruit liep. 'Slaaplekker, Audrey.'
'Slaaplekker, Harry.' zei ik terug. 'En nogmaals, bedankt.'
Harry glimlachte enkel nog een laatste keer naar mij en draaide zich toen vervolgens om richting de trappen.
Nog steeds glimlachend stapte ik de leerlingenkamer binnen die helemaal uitgestorven was. Harry en ik waren één van de laatste geweest die nog aanwezig waren. Haast alle Slytherins waren alweer terug gekeerd naar de leerlingenkamer.
'Zo, zo.' mompelde een bekende stem. 'Eindelijk terug van je date met Potter?'
'Leuk hoor, Draco.' zei ik sarcastisch toen de blonde jongen de trap opgelopen kwam in een t-shirt en korte broek. 'Lag je al in bed?'
'Ja, ik lag inderdaad al in bed.' grinnikte hij. 'Hoezo, wil je er bij komen liggen?'
'Nee, ik wil Blaise niet tot last zijn.' lachte ik. 'Maar bedankt voor het aanbod.'
'Blaise is er niet eens.' grijnsde Draco die nu mijn kant op gelopen kwam. 'Dus maak je daar maar geen zorgen om.'
Hij plaatste zijn handen op mijn onderrug en trok mij dicht naar zich toe. 'Just spend one night with me.'
'En dan?' Ik voelde hoe mijn ademhaling langzaam weer onregelmatig begon te geraken onder zijn tedere aanraking en hese stem.
'And they'll be calling you Moaning Myrtle' fluisterde Draco in mijn oor. Hij drukte zijn lippen tegen de schelp van mij oor en gaf daar een teder kusje op.
'Eh, Draco.' mompelde ik zenuwachtig. 'Vind je het heel er als ik mijzelf eerst even ga omkleden.'
'Zal ik je helpen?' vroeg hij mij zoetjes. 'Jij hebt mij overigens ook geholpen.'
'Nee, nee.' zei ik vlug. 'De meiden slapen waarschijnlijk al.' Ik stapte vlug bij de jongen vandaan.
'Je kan je ook in mijn kamer omkleden?' stelde hij voor. 'Dan kan je ook gelijk blijven.'
Ik begon zenuwachtig te lachen. 'Thanks, but no thanks.' Ik liep vlug richting de trap. 'Ik kom zo wel weer terug.'
'Daar houd ik je aan.' zei de blonde jongen. 'En als je na een kwartier nog niet terug bent dan kom ik je persoonlijk halen!'
Ik rende vlug de trap op en sloop zo geluidloos mogelijk de slaapkamer binnen. Zoals ik al had gedacht sliepen de anderen al. Stilletjes trok ik mijn jurk en schoenen uit. Ik reinigde mijn gezicht grondig van alle make-up en trok een korte, zwarte broek aan met daarop een wit hemdje. Classic.
Ik maakte mijn haren los en begon alle haarlak er grondig uit te borstelen. Ik spoot wat droogshampoo in mijn haren zodat het weer fris zou ruiken en trippelde toen weer de slaapkamer uit, naar beneden.
Draco had op één van de sofa's plaats genomen en staarde dromerig in de groene vlammen.
'Waar zit jij met je hoofd?' fluisterde ik in Draco zijn oor nadat ik mij over de sofa had gebogen.
Draco leek op te schrikken en staarde mij verwilderd aan. 'Jezus, je liet me schrikken.'
'Mooi zo.' lachte ik maar werd toen door Draco naast hem op de bank getrokken.
'Kom hier.' grinnikte hij en trok mij dicht tegen zich aan zodat ik nu half op de jongen zijn schoot zat, dicht tegen zijn borst aan genesteld. 'Zo, dat is beter.'
Alweer voelde ik die rare tinteling zich in mijn onderbuik en borst nestelen, maar het voelde ontzettend fijn. Het was zo'n tinteling die je spontaan liet glimlachen en je gelukkig liet voelen.
Draco drukte een kus op mijn haren en trok mij nog iets dichter tegen zich aan. Glimlachend sloot ik mijn ogen en liet ik mijn hoofd op zijn borst rusten. Ik merkte nu pas hoe moe ik eigenlijk wel niet was.
Terwijl Draco met zijn hand door mijn haren streek, concentreerde ik mij op het ritme van zijn hartslag. Ik voelde mijn hoofd voorzichtig op en neer gaan door Draco zijn ademhaling. Het had iets rustgevends, de manier waarop de jongen ademhaalde.
Ik voelde hoe ik langzaam weg begon te zakken en ik na een tijdje uiteindelijk in een diepe slaap was beland.