The Heiress and the Hoodlum

Jelly-Ace

Chapter Eight

NAG-ENJOY silang lahat sa pagbi-videoke. Hindi na nagtaka si Chantal nang hindi na siya pilitin ng mga kasama na kumanta. At siyempre pa, alam naman niya ang sariling limitasyon pagdating sa ganoong bagay. Nahiya lang talaga siya dahil pinilit siya ng mga ito. Ngayong nasubukan na nila na wala talaga siyang ibubuga sa pagkanta, naging dakilang tagapalakpak at tagapakinig na lamang siya.

"And that's all, folks. See you again on our next concert. Good night!" ani Andeng sa mikropono matapos ang huling kantang kinanta nito.

Na kaagad umani ng pagpo-protesta mula kay Boogie.

"Andeng, naman. Ang aga-aga pa, mamaya na."

"Magluluto na kami ng hapunan," anang dalaga na kaagad iniwas kay Boogie ang mikropono nang tangkang agawin iyon.

"Jet," tila humihingi ng saklolong tumingin si Boogie sa kababata.

"Sa susunod na lang ulit. Bagong panganak 'yong aso nina Aling Lourdes, makakabulahaw tayo."

"Nanganak pa si Aling Lourdes?"

"'Yong aso, bingi," supla rito ni Andeng.

"Aah, akala ko si Aling Lourdes. Mas matanda pa 'yon sa Lola ko, eh."

"Sige na, umuwi ka na. Tsupi," pagtataboy rito ni Andeng.

"Uy, maalala ko. Jet, di ba ngayon 'yong birthday ni Mang Panoy?"

"Ngayon ba 'yon?" tila tinatamad itong umunat sa pagkakaupo.

"Oo, imbayted tayo. Tsibugan na 'to," excited na pinagkiskis ni Boogie ang dalawang kamay. "Tara lets. Malamang may videoke rin doon. Madalas 'yong ipaghanda ni Maita nang magarbo, eh. Tara na."

Tila saglit itong nag-isip.

"Huwag ka ng mag-isip. Kabilin-bilinan ni Maita, isama raw kita."

"Naku, pinsan. Mag-iingat ka ro'n. Baka mapikot ka nang wala sa oras at hindi ka na makauwi," mabilis na babala ni Andeng.

"Hindi mangyayari 'yon. Matinik 'yan si Jet. Halika na," tumayo na si Boogie at hinilang patayo ang kaibigan.

Nakikinig lamang at nagmamasid si Chantal sa mga nangyayari. At naging alerto ang tenga niya sa nabanggit na pangalan ng isang babae. At bakit nasabi ni Andeng na baka hindi na makauwi ang pinsan nito? Ano ba ang kahulugan ng mapikot?

Halatang napipilitan na tumayo si Jethro sa kahihila ni Boogie.

"Ahm, aalis muna kami."

Wala sa loob siyang tumango nang tumingin ito sa kanya. Na para bang obligasyon talaga nito ang magpaalam.

"Saglit lang kami," wika pa nito bago tuluyang nagpahila kay Boogie palabas ng bahay.

Napaglapat niyang paloob ang mga labi upang pigilan sa paglapad ang isang kinikilig na ngiti. Nang mag-angat siya ng tingin ay nakita niya ang matiim na pagkakatitig nina Marcy at Andeng sa kanya.

"What?" nagtatakang tanong niya sa mga ito.

"Wala lang," ang panabay na tugon ng dalawa.

Nang makapagligpit na sila ay nagtungo ng komedor ang mga ito at magkatulong na nagsimulang maghanda ng kanilang hapunan. Sa kawalang-magawa ay sumunod na rin siya sa mga ito at nakitulong sa paghihimay ng mga lulutuin. Pritong isda at ginisang ampalaya diumano ang kanilang menu. Medyo nasasanay na rin siyang kumain ng kanin at ulam. Ngunit nang oras na ng hapunan at patikimin siya nina Andeng at Marcy ng ampalaya ay masuka-suka niyang iniluwa iyon sa lababo.

"I can't take it," nakangiwing wika niya sa mga ito.

Parang mga magulang na dismayadong umiling-iling ang dalawa. Napanguso na lang siya saka bumalik sa kanyang upuan at tinapos ang pagkain.