GENÇLİK ATEŞİ

Bölüm 13

Genç kız klozette oturmuş vakit geçirmeye çalışıyordu. Okulun kafeteryasında onu bekleyen Sidem umurunda değildi. Derin olmadan genç kızın arkadaşlığı çekilebilir bir şey değildi ve Adel onunla yalnız vakit geçirmektense klozette oturup magazini takip etmeyi tercih ederdi. Bazı haberleri inceleyip internetten çıktı. Son kez Zayn'e ulaşmaya çalıştı. Hat tekrar çalar çalmaz meşgule düştü. Adamın onu engellediği ortadaydı. Adel iç çekti. Ona hak veriyordu ancak neden kimse onu da anlamıyordu. Buraya gelmeyi o istememişti, gelmek zorunda bırakılmıştı! Zayn onun hem arkadaşı hem patronuydu. Yıllar önce onun sayesinde ayağa kalkmış ve hayatına yeni bir yol çizmişti.

Tuvaletin dış kapısının açıldığını duydu. Hemen ardından yan tarafındaki kabine biri girdi ve kısa süre sonra hıçkırarak ağlamaya başladı. Kız kabinin duvarına yumruk atmış olacak ki ufak bir gürültü koptu. "Nefret ediyorum! Her şeyden nefret ediyorum!" diye yakaran kelimeler Adel'in kalbine dokundu. Yıllar önce aynı yakarış kendi dudaklarından da dökülmüştü.

Adel ayağa kalkıp çorabını çekerek eteğini indirdi. Suyu akıtıp dışarı çıktığında diğer kabinden ses kesilmişti. Adel kabinden çıkıp ellerini yıkarken aynadan diğer kabinin kapalı kapısını gözlüyordu. Kızın utandığını ve o gitmeden dışarı çıkmayacağını anladığında dış kapıya doğru gidip kapıyı açıp kapattı. Yerinde kıpırdamadan kapıya yaslanıp beklemeye başladığında birkaç saniye sonra kabinin kapısı açılmıştı.

Genç kız dışarı çıkıp onu görünce irkildi. Yine de hiçbir şey olmamış gibi lavaboya gidip ellerini yıkadı. Peçete alıp ellerini kurularken Adel yanına yaklaştı. Kızın kızarmış yüzüne bakıp "İyi misin?" diye sorduğunda kız onu kafasını sallayarak onayladı. Adel'in gözlerine bakamıyordu ancak Adel genç kızı hatırlamıştı. Kampta kahvaltı yaparken karşısında oturan kızdı. Burslu öğrencilerdendi.

Kız ellerini sildiği peçeteyi çöpe atmak için yanından geçerken biran dengesini kaybeder gibi oldu. Adel onu tutmak için atılıp kızı kolundan yakaladı ancak kız kendini toparlayıp hızla geri çekilmişti ama Adel onun yüzündeki acı çeken ifadeyi görmüştü. Kaşlarını çatarak genç kızı dikkatle süzdü. Utangaç ifadesi, omuzlarını kamburlaştırarak yürüyüşü, insana kendine güveni olmayan sinik bir tip izlenimi veriyordu. Ve genç kızı bu şekilde davranmaya iten bazı sebepler vardı ki Adel bunları çok iyi biliyordu.

Genç kız peçeteyi çöpe atıp kapıya giderken Adel kızı kolundan tutup çekti. Kızın yüzünde aynı acı çeken ifade oluşurken "Ne yapıyorsun?" diye titrek bir sesle konuştu.

Adel çekinmeden kızın kazağının kolunu tutarak yukarı sıvadı. Tahmin ettiği izleri gördüğünde "Adın ne? Burslulardansın değil mi?" diye sordu.

Kız ona sinirli bir ifadeyle bakarken "Adımdan sana ne" dedi. Adel o zaman aradığı ışığı buldu. Kız tamamen vazgeçmiş değildi. Hala savaşmaya cesareti vardı.

Gülümseyerek "Benim adım Adel" derken kız "Biliyorum" diye mırıldandı. Adel küçük çantasından bir not kağıdı ile kalem çıkardı. Üstüne bir adres ve telefonunu yazdıktan sonra kıza uzatarak "Kendini korumayı öğrenmek istersen beni ara. Yardımcı olabilirim" dedi.

Kız kağıdı çekimser bir şekilde aldığında "Bugün saat beşte seni bu adreste bekleyeceğim" diyerek kızın cevap vermesine fırsat vermeden oradan ayrıldı.

Adel tuvaletten çıktığında telefonu çalmaya başladı. Çantadan çıkarttığı telefonun ekranında yazan ismi görünce gözlerini devirdi. "Geliyorum Sidem" diyerek telefonu cevapladıktan sonra kapatıp çantasına geri koydu.