ရိပေါ် အခန်းထဲပြန်ရောက်လာတော့ Ryuကခေါင်းမှောက်ရက်သား။ အိပ်နေတာပဲထင်တယ်။ သူနဲ့Ryuဆိုတာ အဲ့လိုပဲ။ စာသင်သင် မသင်သင် အိပ်ချင်စိတ်ပေါ်လာရင် ထိုးအိပ်ပစ်လိုက်တာပဲ။
“ ရိပေါ် ... စာအုပ်လိုက်ပို့ပေးတာ ကြာလိုက်တာ ”
သူထိုင်ခုံမှာဝင်ထိုင်ပြီး လက်ဆစ်ကပလာစတာကိုကြည့်နေတုန်း Ryuကနိုးလာတယ်။ အိပ်ချင်မူးတူးနဲ့ စကားတွေပြောလာရင်းကနေ အကြည့်က လက်ခုံက ပလာစတာဆီရောက်လာတော့ ရိပေါ်ဘာရယ်မဟုတ်ပဲ ချောင်းတစ်ချက်ဟန့်လိုက်ပြီး လက်နှစ်ဖက်လုံးကို ခုံအောက်ထဲထိုးထည့်ပစ်လိုက်တယ်။
ဘယ်လောက်ရန်ဖြစ်ဖြစ် ဘယ်လောက်ပဲဒဏ်ရာတွေရရ ဆေးမထည့် ပလာစတာမကပ်တတ်တဲ့သူ့အကြောင်း Ryuကအသိဆုံးပဲဖြစ်တယ်။
“ ဆရာရှောင်း အရစ်ရှည်နေလို့ ”
ရိပေါ်က ပျင်းရိပျင်းတွဲအမူအယာလေးနဲ့ပြောလိုက်ရတယ်။ ပြောပြီးတော့လည်း ဘေးက Ryuကိုမသိမသာကြည့်ပြီး ယုံရဲ့လားဆိုတာ စစ်ဆေးရသေးတယ်။
“ ဆူနေတာလား ”
“ ဆူတယ်လို့လည်း မဟုတ်ပါဘူး။ ဒီလိုပဲ ”
Ryuက ယုံသွားတာလား မယုံတာလား သေချာဝေခွဲလို့မရတဲ့ မျက်နှာထားလေးနဲ့ ခေါင်းငြိမ့်တယ်။ ဘာမှတော့ထပ်မမေးလာတော့ဘူး။ ရင်ဖိုစရာလည်းမပါပါပဲနဲ့ အဲ့ဒီခဏမှာ ရိပေါ်က သက်ပြင်းကိုရှိုက်လိုက်မိတယ်။ မဟုတ်တာလုပ်ထားတဲ့ကလေးတစ်ယောက်လိုမျိုး ဒီခံစားချက်က ထူးဆန်းနေတယ်။
“ ပြောစရာရှိလို့လား မင်းက ”
“ အေး။ ကျောင်းစောင့်တစ်ယောက် အလုပ်ထွက်သွားရတယ်တဲ့။ ငါအိမ်သာသွားရင်း ဆရာတွေပြောတာ ကြားခဲ့တာ ”
“ အာာ အလုပ်ထွက်တာကိုအထူးအဆန်းလုပ်လို့ မင်းကလည်း ”
“ မနေ့က တံခါးပိတ်ရတဲ့တာဝန်က အဲ့ဒီထွက်သွားတဲ့လူတာဝန်ကျတာတဲ့။ အဲ့ဒါ မထူးဆန်းဘူးလား ”
ရိပေါ်က Ryuစကားကြားတော့ တွေခနဲဖြစ်သွားရတယ်။ ထွက်သွားရတာ သူနဲ့သက်ဆိုင်နေတယ်လို့ Ryuကဆိုလိုချင်နေသလိုမျိုး။ ဒါပေမယ့် အဲ့လောက်ထိ ကိုယ့်ကိုကိုယ် အရာရောက်တယ်လို့လည်း ရိပေါ်ကမခံစားရဘူး။
YOU ARE READING
M A Z E
FanfictionYou're my MAZE ! I can't escape from you. 『 From 26.7.2020 To 7.11.2020 』
