M A Z E

29

ရိေပၚကေတြးမိေတြးရာေလွ်ာက္ေတြးျဖစ္သည္က ေရွ႕ကလူေတြက သူ႕ကိုျပန္ေပးဆြဲလာတာသာမွန္ရင္ တိုက္ပ်က္ ဒါမွမဟုတ္ အေဆာက္အဦးေဟာင္းဆီေခၚသြားလိမ့္မယ္လို႔ထင္ခဲ့မိတာ။ ဒါေပမယ့္ ရိေပၚအေတြးတို႔နဲ႕ျခားနားစြာပဲ ကားအမည္းႏွစ္စီးရဲ႕ဦးတည္ရာက လူခ်မ္းသာရပ္ကြက္ရဲ႕ တိုက္တန္းေတြဆီကိုျဖစ္ေနတယ္။ ခပ္က်ယ္က်ယ္ၿခံဝန္းတစ္ခုထဲကို ကားအနက္ႏွစ္စီးက ေမာင္းဝင္ပါတယ္။ ဟိုတစ္ေနရာ ဒီတစ္ေနရာရွိေနတဲ့ လူေတြကလည္း အေစာင့္ေတြျဖစ္ဟန္တူတယ္။ လက္နက္ေတြကိုင္ထားၾကကာ ၿငိမ္ၿငိမ္မေနပဲ ဟိုဟိုဒီဒီေလွ်ာက္ေနၾကေလတယ္။

" အထဲေရာက္ရင္ စကားသိပ္မမ်ားနဲ႕။ ေျပာသမွ်ကို နားေထာင္ေနရင္ ပိုေကာင္းမယ္ "

သူ႕ကိုလက္ေမာင္းရင္းကေနကိုင္ၿပီး ကားေပၚကဆင္းခိုင္းတဲ့အခ်ိန္မွာ Ichiiက နားနားကပ္ေျပာလာတာပဲျဖစ္တယ္။ အသံခပ္အုပ္အုပ္က ေဘးလူေတြကိုမၾကားေစခ်င္ဟန္ စိတ္ပူရိပ္စြက္ေနေလတယ္။ ရိေပၚပဲအထင္မွားတာလားမသိေပမယ့္ Ichiiက သူ႕ကိုၾကည့္ကာ ေခါင္းတစ္ခ်က္ၿငိမ့္ျပတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီေခါင္းကဘာလို႔ၿငိမ့္ျပတာလဲဆိုတာ ရိေပၚကေသခ်ာမသိေခ်။

ေနာက္ေတာ့ Ichiiနဲ႕သူကေဘးခ်င္းယွဥ္ေလွ်ာက္ကာ တျခားလူေတြကေတာ့ သူတို႔ေနာက္ကေနလိုက္ၾကတယ္။ သူ႕ကိုခ်ဳပ္ေႏွာင္ျခင္းမရွိပဲေခၚလာပုံက အႏၲရာယ္မေပးဘူးဆိုတာကို သိသိသာသာေဖာ္ျပခ်င္ေနသလို။ အိမ္ထဲေရာက္ေတာ့ မ်က္စိကစားၾကည့္တဲ့အခ်ိန္ တန္ဖိုးႀကီးပစၥည္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို အေဆာင္အေယာင္အျဖစ္ ဆင္ယင္ထားပုံကိုေတြ႕ရတယ္။ ၾကည့္ရတာေတာ့ ဒီတိုက္ပိုင္ရွင္က ပစၥည္းဥစၥာကို ေတာ္ေတာ္မက္ေမာတဲ့ပုံပင္။ အိမ္ရဲ႕ေထာင့္ေတြမွာထားထားတဲ့ တန္ဖိုးႀကီးပန္းအိုးေတြနဲ႕ ပန္းေတြကိုျမင္ရေတာ့ ရိေပၚက တစ္ကိုယ္တည္းၾကား႐ုံ အာေမဋိတ္ေလးထြက္သြားမိတယ္။ ဒါေတြရဲ႕ေဈးက ခန႔္မွန္းလို႔ေတာင္မရနိုင္ပါ။

အိမ္ပိုင္ရွင္က ေသာက္က်ိဳးနည္းကို ခ်မ္းသာတဲ့ပုံပင္။

" ေရာက္လာၾကၿပီေပါ့ "

အသံကိုသာၾကားၿပီး လူကိုေတာ့မျမင္ရေသးပါေခ်။ အေပၚကလိုလိုထင္ရတာမို႔ ရိေပၚေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ထင္တဲ့အတိုင္းပါပဲ ေလွကားထိပ္မွာ လက္ရန္းကိုကိုင္ကာလူတစ္ေယာက္ရပ္ေနေလတယ္။ ၿပီးေတာ့ တစ္လွမ္းခ်င္းစီဆင္းလာတယ္။ အဲ့ဒီတစ္လွမ္းက အရမ္းကိုမွေႏွးေကြးလြန္းတာေၾကာင့္ ရိေပၚကက်စ္ခနဲစုတ္သပ္မိေတာ့ Ichiiကလွည့္ၾကည့္တယ္။ သူ႕ဆရာသမားကိုမထီမဲ့ျမင္မျပဳနဲ႕လို႔ေျပာခ်င္ေန‌သေယာင္မ်က္ဝန္းတို႔က ရိေပၚမ်က္ႏွာမွာအေျခတည္ပါတယ္။ ဘာမထီဟန္ေလးနဲ႕ ဘာလဲဆိုၿပီးမ်က္ခုံးပင့္ျပလိုက္ေတာ့ ဒီတစ္ခါစုတ္သပ္ရသူက Ichiiျဖစ္သြားတယ္။