M A Z E

10

ကားေပၚေရာက္ေတာ့ ေလေအးရနံ႔က ႏွာေခါင္း‌ဆီ ကလူက်ီစယ္တယ္။ ပထမတစ္ခါစီးတုန္းက‌ သတိထားမၾကၫ့္လိုက္မိတဲ့ dashboardေပၚက ဓာတ္ပံုအတိုအထြာေလးေတြနဲ႔  ေနာက္ၾကၫ့္မွန္မွာခ်ိတ္ဆြဲလို႔ထားတဲ့ လက္ပတ္တစ္ခုကိုလည္း ေတြ့လိုက္ရတယ္။ အမဲႀကိဳးနဲ႔အနီႀကိဳးကို ေရာၿပီးက်စ္ထားတဲ့လက္ပတ္ႀကိဳးအလိမ္က်စ္ႀကိဳးေလးက အလယ္ကကြင္းေသးေသးေလးရဲ့ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္ဆီကေန သြယ္တန္းၿပီးက်စ္ထားတာျဖစ္တယ္။

ဘာရယ္မဟုတ္ ေငးၾကၫ့္ေနၿပီးမွ ျပင္ဆိုင္ကိုဖုန္းဆက္ၿပီး ကားေပၚတက္လာတဲ့ေရွာင္းက်န႔္ကိုျမင္လိုက္ေတာ့ အၾကၫ့္ေတြလႊဲပစ္လိုက္တယ္။ ဒါေတာင္ အာရံုက ျပန႔္က်ဲေနတဲ့ဓာတ္ပံုေတြထဲကတစ္ပံုဆီမွာ ကပ္ၿငိသြားေသးတယ္။

ပံုကေသခ်ာျမင္ရတဲ့ပံုေတာင္မဟုတ္ဘူး။ ဓာတ္ပံုမ်က္ႏွာျပင္တစ္ခုလံုးက ေရႊအိုေရာင္ခ်ည္းပဲ။ ဆံပင္လို႔ေတာ့ ရိေပၚထင္လိုက္ေပမယ့္ ေသခ်ာလည္းမျမင္ရတာမို႔ ေဝခြဲမရျပန္ဘူး။

“ ႀကိဳက္လို႔လား ”

အဆံုးမရိွ အစမရိွနဲ႔ထြက္လာတဲ့စကားက ဘာကိုရည္ရြယ္မွန္းမသိတာမို႔ မ်က္ႏွာလႊဲထားရာကေန ေရွာင္းက်န႔္ကိုျပန္ၾကၫ့္လိုက္မိတယ္။ အဲ့က်မွ ဘာကိုဆိုလိုလဲဆိုတာနားလည္သြားတယ္။ ရိေပၚက လက္ပတ္ကိုၾကၫ့္ေနတဲ့အေပၚ ေရွာင္းက်န႔္ကႀကိဳက္လို႔ၾကၫ့္ေနတယ္လို႔ဘာသာျပန္လိုက္တဲ့ပံုပဲ။

မွန္မွာ ခ်ည္ထားတဲ့ႀကိဳးကိုျဖည္ၿပီး ရိေပၚကိုၿပံဳးၾကၫ့္လာတယ္။ အၿမဲတမ္းၿပံဳးေနတာပဲ အဲ့ဒီလူက။

“ ယူမလား။ မင္းနဲ႔လိုက္မွာ ”

“ ရႈပ္ရႈပ္ယွက္ယွက္ေတြ။ မယူဘူး ”

ဒီေလာက္ဆို အျငင္းဝါက်ျဖစ္ေနၿပီလို႔ေတာ့ ရိေပၚကေတာ့ထင္တာပဲ။ ဒါကိုေရွာင္းက်န႔္က စကားရဲ့အဓိပၸါယ္ကိုနားမလည္တာလား။ ေပါင္ေပၚတင္ထားတဲ့လက္ကိုဆြဲယူၿပီး လက္ပတ္ကိုပတ္ေပးေနတယ္။ မ်က္လႊာခ်ထားလို႔ျမင္ေနရတဲ့ မ်က္ေတာင္ရွည္ရွည္ေတြနဲ႔ ႏွာတံခပ္ျမင့္ျမင့္ကိုၾကၫ့္ၿပီး ရိေပၚကဒီလူ႔ရဲ့လုပ္ခ်င္ရာလုပ္တတ္တဲ့စိတ္ကို သေဘာမက်ထပ္ျဖစ္လာရျပန္တယ္။