Lost in the Wild Lands (La Grandeza Series #3)

Kabanata 37

Rius

After that day, the Wantirano family and I finally parted ways. Nawalan na ako ng balita sa kanila matapos ang araw na 'yon. Masaya ako para sa kanila at para sa sarili ko dahil magiging malaya na kami sa mga tinanim namin dati.

Natapos na lahat pero hindi ko makakalimutan kung paano ako pinatatag nito. It wasn't the ending I am expecting to have but it is indeed the end for the both of us.

Magta-tatlong linggo na ang nakakalipas nang nangyari 'yon. Hindi ko alam kung paano ipapaliwanag kung gaano kagaan 'yung nararamdaman ko. I am with Rius, with whom I love and treasure the most. I just feel loved. I enjoy the warmth and beauty of life. Ganito pala 'yung pakiramdam nang tunay.

I've never felt realness when I was in Wantirano's. Pakiramdam ko I was just a simple person, nothing else nothing more. But we all have these certain people that can make us special in the most minimal way and I am so blessed that I found them.

Mataas ang sikat ng araw nang lumabas ako ng building ng Glam. I became the person I've wanted to be. Sobrang daming pera na ang naiipon ko para sa itatayo kong business and I am excited to step more forward. Lalo na ngayong kasama ko na sina Rius.

Nakaramdam ako nang pagkahilo dahil sa sobrang tirik ng araw.

"Hey... are you okay?" kaagad na tanong ni Carlos nang napansin na natigilan ako.

Tumango ako. "Yeah, I am okay. Hindi ko lang talaga alam kung bakit sobrang init ngayon, kahit malapit na mag pasko..." sabi ko.

He chuckled. "Global warming, aye?" he said.

Dalawang linggo na rin kami ni Rius. Hindi ko maipaliwanag kung gaano ako kasaya kapag tinatawagan niya ako bago matulog. Para akong uod na binubodburan ng asin.

"Ano ba 'yon?" I pouted habang nakatitig sa aking kisame.

He chuckled playfully. "I am tired. I want to feel your skin touching mine," he said huskily.

Napalunok ako at kinagat ang ibaba kong labi. "If you're tired, you should rest."

"Paano kung ikaw ang pahinga ko? So, pwede na ako pumunta sa unit mo?" nahimigan ko ang excitement sa boses niya.

He wants to come here so bad pero ayaw ko dahil nahihiya akong makita ni Rius 'yung style ko sa bahay. Baka asarin niya ako na mahilig sa halaman... lahat pa naman inaasar niya!

"Bawal..." sabi ko.

"Can we video call? I am not contented by just hearing your voice. I want to see you..." he requested.

Ngumuso ako at in-open ang camera ko. Bumukas din ang camera niya ang tumambad sa akin ay mukha niyang inaantok. Napalunok ako nang bigla siyang ngumiti.

Bakit ba kahit simple lang ginagawa niya nababaliw na ako?! He's just too adorable.

"Ang ganda mo naman, ate. Pa-shout out naman..." he chuckled.

Umirap ako. "Para kang siraulo, Zedion..." sabi ko.

Nakikita kong seryoso lang siyang nakatitig sa screen niya. He's staring at me again and I really appreciate it. Sobra akong kinikilig kapag tinititigan niya ako. Pakiramdam ko sobrang halaga ko.

"I miss you. Hindi ako makapunta ng Manila dahil I am busy sa office ko rito, ang daming biglang nag-query sa amin about construction. Maraming head engineer pero ako ang pinaka head so inaasikaso ko rin 'yung iba dahil kailangan ng approval ko..." aniya at mukhang napapagod na nga.