KAVGALIM

MEDENİ İNSANLAR

"Aydın, makine durunca çarşafları çıkar ve ser." dedi Özgür yukarıdan bağırırken. Aydın dolabı açıp bir bira çıkarken kafasını salladı.

"Tamam gülüm."

Biranın kapağını yine dişi ile açtığında, dişinin bu sefer acıdığını hissetti. Bir küfür mırıldanırken ağzında ki kapağı mutfağın tezgahına doğru fırlattı. Daha sonra korkuyla mutfağın girişine baktı. Şimdi bu kedi görürse iki saat etrafı kirletme diye tatava edecekti.

Bir yudum alırken salona doğru yürüdü, gidip ortada ki sehpanın üzerine birayı bırakırken, kedisi merdivenlerden aşağı inince bakışlarını ona çevirdi. Yine jilet gibi olmuştu. Eliyle saçlarını düzeltirken ceplerini kontrol ederek salonun ortasına geldi.

"Keşke siyah gömlek giyinmeseydin." dedi Aydın rahatsız bir tonda. Özgür sakallarını kaşırken ona baktı.

"Diğer gömleklerim kirli hayatım." dedi biraz suyuna giderken. Yılda bir görüştügü arkadaşları ile dışarı çıkacağı için Aydın biraz gergindi ama geçen sefer yaptıkları kavgadan dolayı sesini de çıkaramıyordu.

"Neyse, olsun." dedi ve koltuğun kenarından çıkıp eşinin yanına gitti. Özgür mavi gözleri ile ona bakıyordu.

"Paran var mı?" diye sordu. Kartını Müge'ye verdiğini biliyordu. Özgür kafasını salladı.

"Mekandan nakit para aldım." dediğinde, Aydın usulca kafasını salladı.

"Yüzük nerede?" diye sordu mekanik bir şekilde. Özgür yüzüklü elini kaldırıp gösterdi. "Burada."

"Kocan nerede?" diye sordu ciddi bir ifade ile, Özgür yüzüklü eliyle kalbini gösterdi. "Burada."

"Aferin mavişim." dedi ve büyük bir ciddiyet ile ellerini yanağına koyup kafasını kaldırdı ve alnından öptü. Özgür sırıtırken, o geri çekildi.

"Manyaksın." dediğinde Aydın ona aldırmadan elini boynuna indirip morluklara baktı. Özgür yakasını biraz fazla yapıştırıp morlukları kapatmıştı.

"Acaba yakanı açıp morlukları göstersen mi?" kendi kendine konuşurken, bıraktığı izlere bakıyordu. Özgür gözlerini devirdi.

"Aydın saçmalama ya, hiçbiri eşcinsel değil neden bana o gözle baksınlar ulan?" dediğinde Aydın kaşlarını çatıp yüzüne baktı.

"Özgür eğer ben olsam bakmazlar zaten..." mavişin kaşları çatıldı. "Ama sen kendinin farkında değilsin. Sana cinsiyet farketmezsizin herkes yavşayabilir."

"Abartma Aydın." dediğinde Aydın gözlerini sonuna kadar açtı.

"Özgür abartmıyorum, sen çok güzelsin oğlum. Lan mavi gözlerin bile beni delirtiyor. Yemin ederim sana bakarken ağlayacak gibi hissediyorum güzelliğinden." dedi ve ardından gözleri doldu. Özgür afallayarak ona baktı.

"Lan ağlıyor musun?" dediğinde Aydın gözlerini kaçırdı, kafasını yana çevirip burun kemerini tuttu ve gözlerini sıkı sıkı yumdu.

"Çok fena oldum." dedi boşta kalan elini kaldırıp hafifçe sallarken. Özgür şok ile elinden tutup ona yaklaştı. Kafasını yüzüne eğdi.

"Aydın.." dedi yüzüne bakmaya çalışırken. Aydın gözlerini açtı ve derin bir iç çekti.

"Yanımda mı dursan acaba, ben çok fena oldum." dedi elleri ile gözlerine hava verirken. Özgür kaşlarını çattı, kendisini kandırıyordu.

"Amına koduğum!" dedi kafasına bir tane vururken. Aydın göz ucuyla mavişe baktı.

"Tutmadı değil mi?" dediğinde Özgür onun bu haline gülmeden edemedi. Aydın az önce ki rolünün aksine sıkıntılı bir nefes verip elini beline koydu. Kafasını yukarı çevirip, sağa sola oynattı ve ardından mavi gözlere baktı.