KAVGALIM

YENİ EV

"Ertuğrul, hızlı olun lan." dedi Aydın sigarasını içerken.

Bakışlarını Özgür'e çevirdiğinde onun evi izlediğini gördü. Ağzını hafif aralamış, ellerini beline koyup tavanı bile inceliyordu. Aydın sırıttı.

"Mavişim, tavanda mı gezeceksin? Ne bakıyorsun öyle tavana." dediğinde kedisi ona döndü. 'Çok komik.' gibisinden bir bakış attı.

"Bir sıkıntı var mı diye kontrol ediyorum."

"Oyy sen büyüdünde sıkıntı var mı diye mi kontrol ediyorsun..." kedisini kendine çekip beline dişlerini taktı ve gömleğin üzerinden ısırdı. Özgür sinirle kendisi geri çekti.

"Hayvansın, hayvan." dedi belini ovup. Aydin daha fazla sırıttı. Onu böyle sinir etmeyi seviyordu.

"Özgür, kamyonda olan eşyaların tümünü taşıdık." dedi Fatih burnunu çekip. Özgür ve Aydın onlar gelmeden yarıdan çoğunu taşıdığı için geri kalanını onlara bırakmışlardı.

"Tamamdır." dediğinde kapıya yöneldi. Aydın'da sigarasını küllüğe koyup ayağa kalktığında onunla beraber dışarı doğru çıktı.

Mahallede çocuklar oyun oynarken, Aydın onlara gülümseyerek baktı. Kendi mahallelerinden dışarı çıkmışlardı ama yenisinin eskisinden pek bir farkı yoktu.

"Abi, bizim borç ne kadar?" diye sordu Özgür cüzdanını çıkardığında Aydın ellerini cebine koyup nakliyeci adama baktı.

"İki yüz lira kadar kardeşim." Özgür kafasını sallayıp cüzdandan iki yüzlük çıkardığında adama uzattı.

"Eyvallah." dedi uzatarak, ardından selam verip yanlarından ayrıldı.

Nakliyeci giderken, çocukların yoğun sesiyle ikisininde bakışları o tarafa çevrildi. Çocuklar kavga ediyor gibi görünüyordu. Aydın kaşlarını çatıp bir ıslık çaldı. Özgür eşine baktığında anında mahalle abisine dönüştüğünü anlamıştı.

"Ayrılın lan!" dediğinde Özgür sırıttı. Sanki kendi yaşındaki insanlarla konuşuyordu mal adam.

Çocuklar onu duymazken, Aydın kafasını sallayıp tesbihini çevirdi ve o tarafa doğru ilerledi. Büyük bir kargaşa vardı.

Aydın aralarına girdiğinde bir küçük kızın, üç erkeği dövdüğünü görünce gözleri şok ile açıldı. Gülmesini engel olamadan çocukların arasına dalıp tesbihli eliyle dövülen çocuğu tuttu.

"Kız dur." dedi sırıtarak. Kedisi yanına geldiğinde o da gülüyordu. Kıvırcık saçlı kız aşırı canavar gibi duruyordu.

"Bir daha bana marul diyecek misin?" kız tatlı tatlı konuşup, bir daha çocukların üzerine atlayacaktı ki bu seferde Özgür kolunu koyup kızı engelledi.

"Anüü zilliye bak sen." dedi Aydın.

Özgür kızı kucağına almak istesede, tanımadığı bir çocuk olduğu için kucağına alamıyordu.

"Elif!" Aydın sesin geldiği yere kafasını çevirip baktığında bir takım elbiseli adamın ve yanından saçları renkli olan genci gördü.

Saçları renkli olan genç kaşlarını çatarak hızla Elif'in yanına geldi ve kollarının arasına aldı. Özgür renkli saçlı gençe baktığında onun bir çocuk gibi kaşlarını çatıp, karşıdaki çocuklara sinirle baktığını gördü.

"Ne oluyor?" diye sordu takım elbiseli adam.

"Sedat abi geldi, boku yedin." küçük çocuklardan birinin sesi geldiğinde Aydın hâlâ adama bakıyordu.