✖ Rogue Silence ✖

Jihoon

🥀✍پارت هیجدهم✍🥀
✖جیهون✖

خيلی زود به بيمارستان رسيدن و اينبار نامجون زودتر در کناری رو باز کرد و با کول کردنش فورأ سمت اورژانس رفت

همونطور که حدس ميزد تشخيص دکتر ضعف بود

جيمين و نامجون فکر ميکردن دليلش کار سخت و فشرده‌ايه که اين مدت داشته

تازه اون موقع فهميد تهيونگ توی قايم کردن مشکلاتش چقدر بازيگر ماهريه و همينطور متوجه شد که تنها خودشه که هميشه به تهيونگ و تک تک حرکاتش دقت ميکنه

بين دوستاشون همیشه اون آخرين نفريه که متوجه چنين مسائلی ميشه اما راجب اين مرد همه چيز فرق ميکرد

اون باعث ميشد اعتقاداتش عوض بشه و به چيزهایی اهميت بده که قبلأ براش مهم نبودن

درست مثل همين الان که نميتونست به هيچ چيزی بجز مرد رنگ پريده‌ی روی تخت توجه کنه

حتی صدای زنگ گوشی که به جيمين يادآوری کرد کسایی توی فرودگاه منتظرشونن يا خداحافظی جيمين -که داشت ميرفت دنبال مهمون هاشون و از نامجون ميخواست بی خبرش نذاره- هم باعث نشد نگاهش رو از صورت آرومش بگيره

به معنای واقعی و کامل؛ به هيچ چيزی فکر نميکرد چون صادقانه اعتراف ميکرد که از سوال هایی که يکی ته ذهنش ازش ميپرسه وحشت داره و صد البته از جواب هایی که بايد بده هم.

وقتی که بلاخره حس کرد چيزی توی جيبش لرزيد و پشت بندش صدای آهنگ *photograph*  توی فضای نسبتأ خلوت اورژانس پيچيد، باعث شد به اين فکر کنه که بايد تو خونه با دقت به اين آهنگ گوش بده

چه اين آهنگ برای تهيونگ خاطره انگيز بود، چه معنی حرفاش براش مهم بود دوست داشت تک تک کلماتش رو معنی کنه

وقتی به صفحه‌ی گوشی نگاه کرد اسم دختری رو ديد که از زبون تهيونگ شنيده بود

"سانا" کسی که نميدونست چه نقشی تو زندگی تهيونگ داره

وقتی جواب داد صدای ظريفی رو شنيد که حتی از پشت تلفن هم ميتونست بگه که با توجه به لحجه ای که داره اون يه دختر ژاپنیه

× سلام اوپا...چرا دير جواب دادی؟

- آمممم سلام...من جئون جونگ کوک هستم...همکار هيونگ

سکوتی که معلوم بود بخاطر تعجب دختره حتیرچند ثانيه هم طول نکشيد که تبديل به نگرانی شد:

× اتفاقی واسه اوپا افتاده؟؟

نميدونست چطور معرفيه خودش اون دختر رو به اين نتيجه رسونده پس با تعجب گفت:

- بله!!؟

× اوپا هيچوقت تلفنش رو دير جواب نميده و نميذاره هيچکس به شماره ها جواب بده، مخصوصأ برای من پس بايد اتفاق مهمی افتاده باشه درسته؟