Big Bossရဲ႕ ကိုယ္ဝန္လြယ္ထားရၿပီ [Myanmar Translation]

Chapter 16-2

က်ီးဟန္က ေစာင္ကို ဖယ္လိုက္ေလတယ္။

ႂကြက္သားေတြအျပည့္နဲ႔ အဝတ္မဲ့ခႏၶာက ရီမင့္ေ႐ွ႕မွာ ဘြားခနဲပဲ။

သူ႔ရဲ႕ ႐ွည္သြယ္ၿပီး သန္မာတဲ့ေျခေထာက္ေတြနဲ႔
ေတာင့္တင္းၿပီးဖုထစ္ေနတဲ့ႂကြက္သားေတြက
သူ႔ကို ၾကမ္းၾကဳတ္ရက္စက္လြန္းတဲ့ က်ားသစ္တစ္ေကာင္နဲ႔ေတာင္ အလားသ႑ာန္တူေစတယ္။

အရမ္း႐ွက္ဖို႔ေကာင္းတာပဲ !

သူ . သူ. သူ !

ရြက္တိုင္ႀကီးတစ္ခုလို ေထာင္မတ္​ေနတာ !
(You know what I mean 🌚)

ရီမင္ ကမန္းကတန္းအၾကည့္လႊဲလိုက္ရတာေပါ့။
"ခင္..ခင္ဗ်ား အ႐ွက္မ႐ွိဘူးလား?"

ရီမင့္ရဲ႕ နီရဲေနတဲ့ပါးေလးေတြကို ၾကည့္ၿပီး က်ီးဟန္ သေဘာတက်ျပံဳးလိုက္တယ္။
"ဘာလို႔ ႐ွက္ေသြးျဖာေနရတာလဲ?
ဒါက မနက္ခင္းတိုင္း ပံုမွန္ျဖစ္ေနၾကပဲကို"

ရီမင္ ႏွာေခါင္းေလးပဲ႐ႈံ႕ျပလိုက္တယ္။

"အရင္ကလိုပဲ လာစမ္းၾကည့္​ေလ"

"တိတ္စမ္း !"

"လာပါ..မင္းရဲ႕ ပါးစပ္နဲ႔ေရာ မင္းရဲ႕ ဂႏၶမာပန္းေလးနဲ႔ပါ လာႀကိဳးစား..................."

ရီမင္ အဲ့ဒီလူကို စိတ္ထဲကေန အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ ထိုးလိုက္ၿပီးၿပီ။

"ကြၽန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားကို သတိေပးလိုက္မယ္!
ေနာက္တစ္ခြန္းထပ္ဟၾကည့္လိုက္ !
ဒီေန႔ ခင္ဗ်ားအိပ္​ေနတာ အိပ္ယာခင္းေပၚဆိုေပမယ္႔ မနက္ဖန္ အေခါင္းထဲမွာ အိပ္ေနေစရမယ္လို႔ အာမခံတယ္ !"

က်ီးဟန္ သူ႔ကို စူးခနဲျကည့္လိုက္တယ္။
"မင္း ဘယ္သူ႔ကို ေျပာေနတာလဲ?"

ရီမင့္အၾကည့္ေတြ တင္းမာခက္ထန္ေနတယ္။သူက က်ီးဟန္ရဲ႕ ကုတင္ကိုေတာင္ ေဆာင့္ကန္လိုက္ေလရဲ႕။
သူ႔မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုး ရဲတြတ္ေနၿပီး ႏွလံုးခုန္သံေတြလည္း ျမန္ဆန္လြန္းေနတယ္။
ႀကိတ္မႏိုင္ခဲမရျဖစ္စြာနဲ႔ ေနာက္လွည့္ၿပီး ေျပာလိုက္တယ္။
"အယုတၱ အနတၱေတြ​ေျပာမေနနဲ႔ !
သန္႔႐ွင္းေရးလုပ္ၿပီး စားေတာ့ !"

(Sorry ေနာ္... မၾကည့္မိဘဲ တစ္ပိုင္းခြဲလိုက္တာ..
နည္းနည္းေလးပဲက်န္ေတာ့တာ မသိဘူးျဖစ္သြားတယ္..ဒါေၾကာင့္ ဒီအပိုင္းက ေတာ္ေတာ္ေလးကိုတိုသြားတယ္...
​ေသြ႔ပုခ်ိပါ ေဘးေဘတို႔..
ေနာက္ၿပီး ကိုယ့္ဖုန္းက unicode နဲ႔ဆို စာမမွန္ဘူးရယ္..ဒါေၾကာင့္ unicode ေလးေတြ သည္းခံၿပီးဖတ္ေပးၾကဦးေနာ္)

👀👀👀👀👀👀👀👀👀👀👀👀👀👀👀

ကျီးဟန်က စောင်ကို ဖယ်လိုက်လေတယ်။

ကြွက်သားတွေအပြည့်နဲ့ အဝတ်မဲ့ခန္ဓာက ရီမင့်ရှေ့မှာ ဘြားခနဲပဲ။

သူ့ရဲ့ ရှည်သွယ်ပြီး သန်မာတဲ့ခြေထောက်တွေနဲ့
တောင့်တင်းပြီးဖုထစ်နေတဲ့ကြွက်သားတွေက
သူ့ကို ကြမ်းကြုတ်ရက်စက်လွန်းတဲ့ ကျားသစ်တစ်ကောင်နဲ့တောင် အလားသဏ္႑ာန်တူစေတယ်။

အရမ်းရှက်ဖို့ကောင်းတာပဲ !

သူ . သူ. သူ !

ရွက်တိုင်ကြီးတစ်ခုလို ထောင်မတ်နေတာ !
(You know what I mean )

ရီမင် ကမန်းကတန်းအကြည့်လွှဲလိုက်ရတာပေါ့။
"ခင်..ခင်ဗျား အရှက်မရှိဘူးလား?"

ရီမင့်ရဲ့ နီရဲနေတဲ့ပါးလေးတွေကို ကြည့်ပြီး ကျီးဟန် သဘောတကျပြုံးလိုက်တယ်။
"ဘာလို့ ရှက်သွေးဖြာနေရတာလဲ?
ဒါက မနက်ခင်းတိုင်း ပုံမှန်ဖြစ်နေကြပဲကို"

ရီမင် နှာခေါင်းလေးပဲရှုံ့ပြလိုက်တယ်။

"အရင်ကလိုပဲ လာစမ်းကြည့်လေ"

"တိတ်စမ်း !"

"လာပါ..မင်းရဲ့ ပါးစပ်နဲ့ရော မင်းရဲ့ ဂန္ဓမာပန်းလေးနဲ့ပါ လာကြိုးစား..................."

ရီမင် အဲ့ဒီလူကို စိတ်ထဲကနေ အချက်ပေါင်းများစွာ ထိုးလိုက်ပြီးပြီ။

"ကျွန်တော် ခင်ဗျားကို သတိပေးလိုက်မယ်!
နောက်တစ်ခွန်းထပ်ဟကြည့်လိုက် !
ဒီနေ့ ခင်ဗျားအိပ်နေတာ အိပ်ယာခင်းပေါ်ဆိုပေမယ့် မနက်ဖန် အခေါင်းထဲမှာ အိပ်နေစေရမယ်လို့ အာမခံတယ် !"

ကျီးဟန် သူ့ကို စူးခနဲကြည့်လိုက်တယ်။
"မင်း ဘယ်သူ့ကို ပြောနေတာလဲ?"

ရီမင့်အကြည့်တွေ တင်းမာခက်ထန်နေတယ်။သူက ကျီးဟန်ရဲ့ ကုတင်ကိုတောင် ဆောင့်ကန်လိုက်လေရဲ့။
သူ့မျက်နှာတစ်ခုလုံး ရဲတွတ်နေပြီး နှလုံးခုန်သံတွေလည်း မြန်ဆန်လွန်းနေတယ်။
ကြိတ်မနိုင်ခဲမရဖြစ်စွာနဲ့ နောက်လှည့်ပြီး ပြောလိုက်တယ်။
"အယုတ္တ အနတ္တတွေပြောမနေနဲ့ !
သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီး စားတော့ !"

(Sorry နော်... မကြည့်မိဘဲ တစ်ပိုင်းခွဲလိုက်တာ..
နည်းနည်းလေးပဲကျန်တော့တာ မသိဘူးဖြစ်သွားတယ်..ဒါကြောင့် ဒီအပိုင်းက တော်တော်လေးကိုတိုသွားတယ်...
သွေ့ပုချိပါ ဘေးဘေတို့..
နောက်ပြီး ကိုယ့်ဖုန်းက unicode နဲ့ဆို စာမမှန်ဘူးရယ်..ဒါကြောင့် unicode လေးတွေ သည်းခံပြီးဖတ်ပေးကြဦးနော်)