Big Bossရဲ႕ ကိုယ္ဝန္လြယ္ထားရၿပီ [Myanmar Translation]

Chapter 4

"F**k"
ရီမင္ လ်င္ျမန္စြာ လႈပ္႐ွားလိုက္ၿပီး
မုဖင္ကို ဖက္လ်က္နဲ႔ပဲ ေဘးကို လွိမ့္ေ႐ွာင္လိုက္တယ္။

ကားကလည္း သူ႔ကိုေ႐ွာင္ရင္း ဦးတည္ခ်က္ေျပာင္းသြားတယ္။
အနည္းငယ္ပြတ္မိသြားေပမယ့္ မရပ္ဘဲ ေမာင္းေျပးသြားခဲ့တယ္။

"ဖာ့ခ္ ဘယ္လိုေမာင္းရမယ္ဆိုတာေတာင္ မသိဘူးလား"

ရီမင္ ေဒါသတႀကီးေအာ္လိုက္ရင္း မုဖင္ကို စစ္ေဆးေနတယ္။မုဖင္ အဆင္ေျပတာျမင္မွပဲ
စိတ္သက္သာရာရသြားေတာ့တယ္။

သူ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ထရပ္လိုက္ျပန္တယ္။ဒါေပမယ့္ လက္ေမာင္းက စူးစူး႐ွ႐ွကို နာလာတယ္။
လွိမ့္ခ်လိုက္တဲ့အ႐ွိန္ေၾကာင့္ တစ္ခုခုနဲ႔ ျခစ္မိသြားပံုပဲ။
ဒဏ္ရာက ေသြးေတြေတာင္ထြက္ေနၿပီ။

"သခင္ေလး ရီမင္.. အဆင္ေျပရဲ႕လား"

က်ီးဟန္အိမ္က အိမ္ေတာ္ထိန္းႀကီး အေျပးေလးေရာက္လာၿပီး သူ႔ကို လွည့္ပတ္စစ္ေဆးတယ္။လက္ေမာင္းက ဒဏ္ရာတစ္ခုသာ ျမင္ေတာ့မွ စိတ္သက္သာရာရသြားေလတယ္။

"ေနာက္ဆံုးေတာ့ သခင္ေလးကို ႐ွာေတြ႔ၿပီ..ဒါက အရမ္းအႏၱရာယ္မ်ားတာပဲ..သခင္ေလးေသၿပီထင္ၿပီး လန္႔သြားတာပဲ!"

"ကြၽန္ေတာ္ အဆင္ေျပပါတယ္"
ရီမင့္အသံက တိမ္ဝင္သြားခဲ့တယ္။

"အန္ကယ္လီက ဘာလို႔ ဒီေရာက္လာတာလဲ"

"အန္ကယ္က သခင္ေလးကို လိုက္ပို႔ခ်င္လို႔!
သခင္ေလးေနတာ ငါးႏွစ္ေတာင္႐ွိၿပီေလ..
ဘာတစ္ခြန္းမွမေျပာဘဲ ဘယ္လိုေတာင္ ထြက္သြားႏိုင္ရတာလဲ..အနည္းဆံုးေတာ့ ႏႈတ္ဆက္ခြင့္ေလးေပးဦးမွ​ေပါ့ သခင္ေလးရယ္"

"အဲ့လိုလုပ္ဖို႔ မလိုပါဘူးဗ်ာ"
ရီမင္ျပံဳးေနခဲ့ေပမယ့္ ဒဏ္ရာက စူးေအာင့္ေနၿပီး သူ႔မ်က္ႏွာက ျဖဴေဖ်ာ့ေနခဲ့ၿပီ။
ဒါေပမယ့္ သူ ထိန္းျပီး ဆက္ေျပာတယ္။
"ကြၽန္ေတာ္ ေနစရာ႐ွာဖို႔ အလ်င္လိုေနလို႔ပါ..
ကြၽန္ေတာ္ သြားေတာ့မယ္..ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဂ႐ုစိုက္ေနာ္"

"မသြားရဘူး..အခုပဲ အန္ကယ္နဲ႔ ျပန္လိုက္ခဲ့!"
အန္ကယ္လီက စိတ္ဆိုးေနတဲ့မ်က္ႏွာနဲ႔ ေျပာေလတယ္။
"သခင္ေလးမွာ ဒဏ္ရာႀကီးနဲ႔..
မိသားစုဆရာဝန္နဲ႔ေတြ႔ၿပီး ဒဏ္ရာကို သန္႔႐ွင္းေရးလုပ္ ပတ္တီးစီးရမယ္ေလ...
စိတ္မပူပါနဲ႔........
သခင္ေလးက်ီးဟန္ျပန္မေရာက္ေသးပါဘူး...
သခင္ေလး အဆင္ေျပတာ ေသခ်ာၿပီဆိုတာနဲ႔ အန္ကယ္ကိုယ္တိုင္ သခင္ေလး သြားခ်င္တဲ့ေနရာ လိုက္ပို႔ေပးပါ့မယ္"