All I Ever Need (BL NOVEL #1) [COMPLETED]

KABANATA 2

Doomed

One month before the start of classes, Ninang Bonita together with her boyfriend accompanied me going to Manila. Ninong David knows a lot of good and reliable condominiums here because he used to live here, and Ninang approved when he recommend one. But I refused, I don't want it because first, it's too far from my school and second, I know it will cost too much. I don't want to live in a luxurious place though knowing that we somewhat lacks of money.

"Ay oo pala! Hindi pwede iyong malayo sa university!" Pag-sang-ayon ni Ninang habang sapo ang dibdib. I think she remembered what we talked about the last time. She really is frustrated about this. Hay naku.

"Apartment kung ganoon? Okay lang ba? May alam ako malapit lang sa school mo, Yuki, pwede ko iyong kontakin." Si Ninong kaya tumango na lang ako.

Kaya ngayon ay sumama silang dalawa paluwas sa Manila. Maganda ang apartment na inirekomenda ni Ninong, okay lang naman kasi mag-isa ko at studio-type pa. Mas maganda at komportable naman ako. Malinis, medyo magarbo at tamang-tama lang sa akin dahil nag-iisa lang naman ako.

"Ako na ang magliligpit sa damit ko mamaya, Ninang Bonita," kamot ang kilay na sabi ko nang makitang nagbubukas na naman siya ng mga maleta ko.

"Ako na, huwag mo akong pigilan." So I just let her.

Nagkatinginnan kami ni Ninong at palihim na natawa kay Ninang. Wala talagang makakapigil sa gusto ng buntis. Hay pagbigyan ang buntis.

"Basta, Yuki, iyong mga bilin ko, tandaan mo ha? Tumawag ka kapag may kailangan ko or something importante or emergency or..."

"May masamang nangyayari. Huwag mong pababayaan ng sarili mo! Alam mo namang one call way lang ako, pupunta talaga ako rito kahit buntis pa ako! Blah, blah blah, paulit-ulit ka na Ninang." Sadyang pinutol ko talaga siya sa pagsasalita at ako na ang nagdugtong dahil kabisado ko na dahil sa paulit-ulit na lang na pagpapaalala niya sa akin.

"Bakit ba ganiyan ka?!"

Natawa ako nang makitang paiyak na talaga siya. Mabilis akong dumalo sa kanya at yumakap ng mahigpit. Aalis din kasi sila ngayon dahil wala silang tutulugan ni Ninong. Ayaw naman nilang sa kama muna sila at ako na lang sa lapag pansamantala. Nakaranas tuloy ako ng sermon mula kay Ninang kanina.

"Bini-baby mo naman kasi ako masyado, Ninang Bonita ko..." I said, chuckling a bit. "Malaki na ako, hindi ko pwede habambuhay ay naka-depende na lang sayo. Nasa realidad na ako at aware na ako sa mga bagay bagay sa paligid ko, at kung may problema man, susubukan kong sulusyunan ng ako lang mag-isa. Part of living, hindi ba?"

Indeed, we shouldn't let ourselves be dependent to someone else we used to be with every moment. We shouldn't rely and hopes too much from them. Hindi sa lahat ng oras ay nandidiyaan sila para sa atin. Nothing is permanent, change really is constant, they will vanish too, they will soon be gone away from our lives. Nothing stays, no one is. Don't expect, it'll hurt you bad.

"Yuki!"

"Chanwoo?"

I was shocked when I saw him running towards me. His cool blonde curly hair is dancing with the wind as he run, he's all smiles and waving enthusiastically at me. Nasa kabilang gilid niya nakapwesto ang bag at kipkip niya iyon ng isang kamay. His korean outfit suits him very prettily handsome. Ako ay simpleng nakapag-suot lang ng kulay yellow na hoodie jacket at itim na jeans at puting sapatos. Medyo nakakahiya namang dumikit sa kanya.

"I missed you!" And he hugged me so tight, I was caught off guard.

We are both newbie here and we just met when we both enrolled here. Sabay kaming pumila, sumagot at nagpasa ng enrolment form namin. We also have the same course which is Architecture, same building pero hindi same sa section and too many similarities the reason why we became close friends like this.