All I Ever Need (BL NOVEL #1) [COMPLETED]

KABANATA 57

Gone

It was almost end of the night of my birthday, we just broke up exactly before the day of my birthday ended. It was still my birthday when we really ended our relationship.

I chose to leave... I chose to leave that night because I thought, it's for the better. I thought, that break up would still help us to save our relationship somehow. I thought we just needed time to clear our minds and think... so I needed to leave him that night.

Temporarily.

But I never thought it will take to I-don't-know-when time. I don't know when will we meet again or can we still meet after years now that he really left me.

It's been weeks after that night or should I say, almost a month that I don't have any news about him. I never meet him since that day and onwards. Hindi talaga sita nagpakita sa akin at hindi kailanman sinagot ang mga tawag ko. Hinayaan ko siya at nagpaka-panatag akong baka lumalayo lang siya at iniiwasan ako dahil sa space at oras na kailangan naming dalawa para makapag-isip.

"Hihintayin na lang kita rito, Yuki."

"Sige." Ngumiti ako at tinalikuran siya.

Nagtuloy-tuloy ako ng lakad patungo sa building kung nasaan ang classroom ni Yahwi. Uwian na at ngayon lang akong naglakas-loob na puntahan siya at kitain, nagbakasakali akong madadatnan ko siya sa classroom nila at maabutan. Gusto ko siyang makausap. Gusto kong makapag-ayos kami. Gusto kong ayusin namin ang relasyon naming dalawa at magbalikan. Hindi ko na kaya ang nagyayari sa amin.

Pero si Blythe ang nadatnan ko roon at hindi ko naitago ang gulat sa nadatnang ginagawa niya at ng isang... lalaki. Mabilis akong tumalikod at napatutop ng bibig. Aalis na sana ako pero biglang lumabas iyong isang lalaki na aburido ang mukha at masama ang tingin sa akin bago umalis. Nagbaba ako ng tingin at tumalikod.

"What are you doing here, Yuki?"

Napatalon ako ng bahagya nang maramdaman ang katawan ni Blythe sa likuran ko. Napaharap ako ng mabilis at kitang-kita ko ang pamumula ng nguso niya. Napaiwas ako dahil ramdam ko pa rin ang gulat at gulantang sa nasaksihan. Hindi ko alam na ganoon din pala siya... tulad ko.

"S-Sorry, I-I didn't mean to disturb..."

"It's fine though." Kibitbalikat niya at ngumiti. "Now you know my dirty little secret, Yuki."

"S-Sorry..."

Ngumisi lang siya at marahang ginulo ang buhok ko. "So tell me, what are you doing here?"

Napaatras pa ako ng bahagya nang ilapit niya ang mukha sa akin at malalim na tumitig sa aking mga mata. Napahalakhak siya ng mahina at sumandal sa may barikada.

"You looking for him?"

Tumango ako. "N-Nauna na ba siyang umuwi?"

Mas lalo siyang natawa habang napapailing. Parang pinaparamdam sa akin na sobrang nakatawa ang sinabi ko.

"He's gone, Yuki."

"H-Huh? Anong ibig mong sabihin?" Napakurap-kurap ako at binundol ng kaba ang dibdib ko.

"Silly. Yahwi just left and went to Italy!"

"B-Bakit... P-Paano..."

"Poor, Yuki. He left because you just broke his heart!" He kept on chuckling mockingly.

Pero kalaunan ay sumeryoso din at napatitig sa kawalan. He continued talking while staring at the blankspace.

"He'll stay there for good and we all don't know when will he come back here again... or does he still thinking to?"