"ခေတ်သွေး... နင်... နင်..."
ခေတ်သွေးသည် သူမအကျီများအား ဆွဲဖြဲကာ နေရာလပ်မရှိအောင် ကိုက်ယူနမ်းရှိုက်နေခဲ့သည်... ယွန်းလှ၏ လက်များကို သူမခေါင်းတွင် ဖိကပ်ကာ သူ၏လက်တစ်ဖက်တည်းနှင့် ထိန်းချုပ်ထားခဲ့သည်... ကျန်လက်တစ်ဖက်ကိုမူ သူမ၏ အောက်ဘက်တွင် အလုပ်ပေးနေလေသည်...
ယွန်းလှသည်တော့ စိတ်တိုလွန်းလို့ ပြောစရာ စကားရှာမရ... အောက်ထပ်တွင် Okura ကိုထားကာ သူမကို ဒီလိုဆက်ဆံနေသည့်အတွက် သူမတကယ် ဒေါသထွက် စိတ်တိုကာ မျက်ရည်များပင် စီးကျလာခဲ့သည်... ခေတ်သွေးသည် မည်သည့်လူမှ ဂရုမစိုက်သည့်နှယ် အပေါ်ထပ်သို့ တစ်ယောက်မှ တက်မလာစေရန် မှာကြားခဲ့လေသည်...
သူမ၏ အောက်ဘက်ကို အဆင်သင့်ဖြစ်အောင် နှိုးဆွနေသည့်အတွက် သူမတင်းခံထားသည့်ကြားမှပင် တချက်ချက်ညှီးသံများ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်... သို့သော် သူမ ထိန်းချုပ်ကာ အောက်နှုတ်ခမ်းကို ဖိကိုက်ပြီး ခေတ်သွေး၏ တချက် တချက်သူမနှုတ်ခမ်းအား လာရောက် နမ်းရှိုက်မှုများကို ရှောင်ရှားနေခဲ့သည်... ယခုအခါသည် သူမတို့အတွက် ဒုတိယအကြိမ် မြောက်ဖြစ်သော်လည်း ပထမတစ်ကြိမ်သည် နှစ်ယောက်လုံး အသိစိတ်လွတ်နေခဲ့သည့်အတွက် ဒုတိယတစ်ကြိမ်ကိုတော့ သူမ အဆင်သင့်ဖြစ်မှ လုပ်မည်ဟု ကတိပြုထားခဲ့သည်... သို့သော် ခေတ်သွေးသည် ဒေါသထွက်လာရင် မည်သည့်အရာမှ မမြင်တော့ သူမ မျက်ရည်များကိုပင် သူ သတိမထားနိုင်ခဲ့... သူ၏ အောက်ဘက်မှ အဆင်သင့်ဖြစ်ကာ ဖုဖောင်းနေသည့်အရာအား သူမထဲသို့ ထည့်သွင်းရန်ပြင်လိုက်လေသည်...
"အင့်...အ.... ခေတ်သွေး... နင်...."
ယွန်းလှသည် တရှိန်ထိုးဝင်လာသည့် ခေတ်သွေး၏ အရာကြောင့် ခါးများပင် ကော့တက်သွားကာ ဆူးအောင့်သည့် အရသာကို ခံစားလိုက်ရသည်... ခေတ်သွေးအား ဒေါသတကြီးနှင့် ခေါ်လိုက်သော်လည်း သူက မည်သည့်အရာမှ ဂရုမစိုက်သည့်နှယ် အဆက်မပြတ်ထိုးသွင်းနေခဲ့သည်...ဒါတင်မက သူမခန္ဓာကိုယ်အနှံ့လည်း နေရာလပ်မရှိအောင် ကိုက်ခဲ ထားလေသည်...
အချိန်ကြာလာသည်နှင့် အမျှ သူမလည်း အားအင်များ ယုတ်လျော့လာကာ ဘယ်နှခါမြောက်ပြီးဆုံးသွားမှန်းပင်မသိ သူမ၏ လက်များသည်ပင် မရုန်းနိုင်တော့... သူ၏လက်သည်လည်း သူမလက်များကို ထိန်းချုပ်ထားသည်အား လွှတ်ပေးကာ သူမ၏ ရင်နှစ်မွှာတွင် အလုပ်များနေလေသည်...
