"ဝါဆို ဝါခေါင် ရေတွေကြီးလို့
သပြေသီးမှည့် ကောက်စို့ကွယ်
ခရာ ဆူးချုံ ဟိုအထဲက
မျော့နက်မဲကြီး တွယ်လိမ့်မယ်
မျှော့နက်ဆိုတာ ဂျိုနဲ့လားကွယ့်
မြွေနဂါးတောင်ကြောက်ဘူးကွယ်
တို့လည်း လိုက်မယ် အတူသွားစို့
အုန်းလက်နွားလေး ထားခဲ့မယ်
သွားမယ် သွားမယ်"
ပါးစပ်က ကျယ်ကျယ်လောင်လောင်ဆိုရင်း ခန္ဓာကိုယ်လေး ယိမ်းကာ နွဲ့ကာ ဆိုပြနေသည့် သားပေါက်ကိုကြည့်ကာ ဟန်ထွန်းဦးသဘောကျနေမိသည်။ ဒီကောင် သားပေါက်ရဲ့ အနုပညာပိုးကလည်း မသေး။
"ငယ် သား ဆိုတာနားထောင်ကောင်းရဲ့လား"
"ကောင်းပါ့ဗျာ My nephew is the bestပါဗျာ"
"ဒီနေ့သားတို့အဖွဲ့ပြိုင်ရမှာက သပြေသီးကောက်ကဗျာလေ...ငယ်ရဲ့။ ငယ်လိုက်လာရင် ကောင်းမှာပဲ"
စကားအဆုံးမှာ အသံလေးတိမ်ဝင်သွားသည့်က ကျွန်တော်စိတ်မကောင်းဖြစ်စေသည်။
"နောင်ခါကျ ငယ်ရယ် သား ဖေဖေရယ် လိုက်ခဲ့မှာပေါ့ကွ။ ဒီနေ့တော့ ငယ် အစည်းအဝေးရှိလို့ပါ သားရယ်"
"ဟုတ်"
"ငယ် ကတိနော်"
"ကတိပါဗျာ ကတိပါ"
ကတိအထပ်ထပ်ပေးရင်း သားပေါက်ကို သနပ်ခါးလူးပေးလိုက်သည်။ ပြီးနောက် အသင့်ထုတ်ထားသည့် ကျောင်းဝတ်စုံကို ကျကျနနဝတ်ပေးလိုက်သည်။
"ငယ်လေး"
" ငယ်လေး"
"ဗျာ ဒေါ်ညို "
"အိမ်ရှေ့မှာ ဧည့်သည်ရောက်နေတယ်ကွယ် မင်းနဲ့တွေ့ချင်လို့တဲ့"
"ဒေါ်ညို....ဝင့်လား"
"မဟုတ်ပါဘူး ဝင့်ဆိုရင် ဒေါ်ညိုလည်း သိတာပေါ့။ ခုက အမျိုးသားတစ်ဦး ဘယ်သူမှန်းမသိဘူး"
ကိုကိုများလား။
မဖြစ်နိုင်ပါ။ကိုကိုနဲ့သူရဲ့ ဆက်ဆက်ရေးကိုလည်း ဒေါ်ညိုသိထားသူမို့ ကိုကိုတော့ မဖြစ်နိုင်။ ဤအိမ်ရောက်ကတည်းက ကိုကိုနှင့် ဝင့်မှလွဲ၍ တစ်ခါမှ ဧည့်သည်မလာဖူးသည်မို့ နည်းနည်းတော့ ထူးဆန်းနေသည်။ ဘယ်သူများပါလိမ့်။
YOU ARE READING
ဟိုဘက်အိမ်ကကောင်လေး
Romanceသူမနဲ့ချစ်သည်ဖြစ်စေ၊ သူနဲ့ချစ်သည်ဖြစ်စေ၊ ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်ပျော်ဝင်စီးဆင်းနေတဲ့ အချစ်ဟာ ကျွန်တော်ကို ပျော်ရွှင်စေရင် အဲဒီ့အချစ်ဟာ ချစ်ပါပဲ။
