Chapter 27 - Once Again

79 1 0
                                    


A/N: Plug lang hahaha

Please, please, please....Support my new story, Peanut and Butter. Thank you so much!


Chapter 27

I always love rain. This always  made me remember  my childhood days, lagi kong niyayaya yung Briones men to play with me under the rain. Kahit lagi pinapagalitan sila kuya ni Dad sa tuwing nadadatnan kaming naghahabulan sa ilalim ng ulan. They don't stop to give me my wants.

The rain witnessed my story. It witnessed how was I doing whenever I'm alone or whenever I'm with my brothers or with other people.


"Audrey! Naulan! Baka magkasakit ka." Sigaw ni August sa akin habang siya ay nakasilong sa waiting area ng bus. 

"It won't happen, August. I'm used to this." I replied. He hissed.


But of course rain was not only there when I'm happy. Clouds also cry with me whenever I'm in pain, when I'm unhappy...






When I'm in despair. 


Everybody always says that rain is what they hate the most. Kasi hindi nila nagagawa yung mga gusto nilang gawin in normal days. My vivid memory in the past really proved me that I love rainy season. Aside from playing under the rain together with the Briones men. There is a certain memory that someone in the past always plays with me also under the rain. I cannot see that face clearly, it's too blurry to figure it out. Hindi ko nga rin alam ano gender nung kasama kong 'yon, but I can remember that I always play with this person.

"Fuck..." hindi na siya nakatiis at lumapit na sa akin at hinablot ako sa palapulsuhan ko. At hinila ako dun sa waiting shed na sinisilungan niya. Pero ako nakatingin pa rin sa bawat patak ng ulan. Minsan lang umulan sa lugar 'to, huh?

"What is your problem, Audrey? Bakit kailangan mong mag-paulan?" I soaked my hand in the rain for the last time then I faced August. 

Hindi ko alam kung dapat ko ba siyang paniwalaan, kung totoo ba yung pinapakita niya sa akin ngayon. Yung trato niya sa akin. Hindi ko alam kung dapat ko ba siyang pagkatiwalaan.

Oo, mabait si August. He cares for me, he always there when I have breakdowns every night. He didn't leave me. But... is it enough to trust someone? Even the ones who are most close to you can fool you. Kasi alam nilang mabait ako, nagagalit pero napapawi rin.



Kaya hindi ko rin sigurado kung kaya ko pang magtiwala ulit.



"Why? Kailangan ba may problema lang ang pwedeng mag-paulan? Hindi ba pwedeng nag-eenjoy lang ako sa panahon ngayon?" hindi siya sumagot, tanging tingin lang sa mga mata ang binibigay niya sa akin ngayon.

"Did I missed to tell you that rainy season is my favorite season since I was a kid? Well, now you know.  That is why I find myself enjoying the weather right now. So don't stop me, don't be such a kill joy, August. Ngayon na lang ulit umulan dito. So don't stop me." mariin pero mahina kong sinabi. 

"Hindi ako kj, Audrey. Concern lang ako." napangiti na lang ako. 

"Thanks sa concern. But I can take care of myself."Napailing na lang siya sabay tingala at nakapameywang. May binulong siya pero hindi ko narinig.

My 15 Brothers And ITahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon