My 15 Brothers And I

Chapter 47 - Happiness

This is life. 

Pinikit ko mata ko habang nakahiga sa sun lounge na nakapwesto sa isang malaking puno malapit lang din ito sa tinutuluyan namin ngayon. But its enough for me to hear the waves. 

Sikat na sikat pa si haring-araw kaya hindi ko pa hinuhubad damit ko at napagdesisyunang mamaya na ako lulusong. 

"Hey," napalingon ako ngayon sa tumawag sa akin at nakita ko si kuya Tom na papunta sa pwesto ko ngayon, wearing his button up floral shirt and knee length denim shorts. 

"Ayaw mo pa lumusong?" at lumingon siya kila kuya Luke na naglalaro na sa tabing-dagat kasama ang mga bata. Nandun din si kuya Ison para alalayan ang kaniyang anak. 

"Later." at tumawa siya. 

"What?" at umiling na lang siya. 

"Asan boyfriend mo?" 

"Nasa kusina, minamarinate yung mga iihawin." napatango-tango na lang siya sa sagot ko. Nang hindi na siya ulit nagsalita ay pinikit ko na ulit ang mata ko at pinakiramdaman ang hampas ng alon.

"Lou," tawag niya sa akin at napatingin ulit ako sa kaniya pero this time he is now looking at the waves. 

"Just would like to ask, are you happy right now?" Kumunot naman noo ko sa tanong niya. Tumingin na siya sa akin nang hindi niya pa rin naririnig sagot ko. Hindi ko kasi alam anong klaseng kasiyahan ang gusto niyang iparating.

"Of course, I am, now we're here. I met you finally, my real family. Of course, I'm happy." 

"I know that, silly. What I mean is, in general. Are you already happy and content for what you have right now?" 

Now, I'm confused. But if he is asking about general, there is something in my mind that I kept asking for a year already, and until now I cannot still find the real answer for that.

"You know, it's still not too late. I've been away for a year, kahit sasaglit lang tayo nagkakilala, I know if you're happy or not. And it's to be better to set things straight, nang wala tayong nasasagasaang ibang tao." Did he sense something? O baka ako lang 'yun. 

Happiness, I am not sure anymore.

"Thomas!" sigaw ni kuya Noah sa malayo, hindi na niya kasama yung lokal, pero may inangat siyang bote, kaya napatingin ako sa katabi ko.

"Sikat na sikat pa yung araw ah." 

"Come on, minsan na lang uminom pagbabawalan pa." natawa na lang ako at tumango na lang. He kissed me on my forehead at tumayo na siya. Bago pa siya umalis ay may hinabol pa siyang paalala sa akin.

"Minsan naman Lou, follow what you're heart really wants. Hindi puro ibang tao ang iniisip mo. 'Wag mo antayin na maubos ka at sumabog." then he ran off to where kuya Noah is standing, saglit siyang tumingin sa gawi ko bago tinuon ang atensiyon kay kuya Tom.

I don't know what to think anymore, kuya Tom's words and actions is giving me something else. I know he's right, I should follow what my heart desires. But because of that, I became selfish, I became the person whom I shouldn't be. 

Nang dahil sa mga naging desisyon ko noon, nagulo buhay ko. 

Yes, I should prioritize my happiness, because it should be. 'Yun naman talaga gusto nang lahat, ang maging masaya. 

I pick up my phone and found myself looking at our pictures. Yes, I found happiness when I'm with August, I found peace when I'm with him. 

Kaso I feel like... it's not enough. 

Ito kasi ang problema sa karamihan, pag nakaramdam na sila ng saya sa isang bagay or tao, hahanap-hanapin na nila 'yan. Hanggang sa hindi na sila makuntento sa kung anong meron sila.