My 15 Brothers And I

Chapter 44 - Confession

"Diann, Ma, pahinga na kayo. Mula pa kagabi kayo gising, kami na bahala nila Kiel sa mga dadating na bisita." presenta ni kuya KD habang kami ni Mommy ay nandito sa kusina nag-aayos ng mga pagkain. 

"Paano 'tong mga pagkain dito?" si Mommy.

"Papasuyo ko na lang 'yan sa kambal at kay Kevin, makikisuyo na rin ako sa mga katulong para mapabilis yung trabaho." 

Tumango na lang si Mommy habang ako at tahimik nang lumabas ng kusina. 

Dalawang araw na simula nung nakaburol si Papa, may kalakihan yung chapel na nirentahan ni kuya Noah, may kwarto na pwede naming pagpahingahan, may sariling palikuran at kusina rin. 

Marami na ring dumating na bisita, mga naging kasosyo ni Papa sa trabaho, mga board, investors pati na rin mga empleyado ay sumaglit sa burol niya. 

Naglakad ako papunta sa puti niyang kabaong na nakapalibot ng mga bulaklak, may mga politiko ring nag-abot ng mga bulaklak at nakiramay. 

Since my father is an influential man, his death was also reported in the local news. Kaya marami ring reporter ang nasa labas ng chapel, pero kuya Luke restricted them. 

Nang makarating na ako sa harap ng kabaong ni Papa tinitigan ko muli siya. 

The make up artist really did her job perfectly, parang natutulog lang si Papa na may ngiti sa labi. 

But when reality hits me, may kikirot na lang bigla sa kaliwang dibdib ko. 

Did he really just wait me to come home before he bid his farewell to us? 

"Diann," napalingon ako sa likod ko at nakita ko si Mommy na naglalakad rin palapit sa kabaong ni Papa, Andre and twin's mom is such a beauty. May katandaan na siya pero kita pa rin sa kaniya yung natural niyang ganda. 

"You should get some sleep." inakbayan ko siya at pinahinga saglit yung ulo ko sa ulo niya.

"Ikaw ang dapat magpahinga." 

"Parang hindi ko kaya ipikit mata ko." at nag-init bigla gilid ng mga mata ko. Ako rin po, 'My. 

I never had this conversation with our Mom. Kasi ever since nang dumating sila sa amin, ang atensiyon niya talaga na kay Papa na, may nararamdaman na kasi si Papa that time. 

"Dad lost a wife, 3 times already. But he was grateful you never left him." 

"Kaso ako naman ang iniwan niya." that sentence made my heart broke into pieces. 

"Pero okay na siguro 'to, para hindi na siya magdusa pa." at bigla ko siyang hinagod sa likod nang marinig ko ang panginginig ng boses niya. 

Yeah, I agree with her. Ilang taon na rin dinadala ni papa yung sakit niya kaya kahit masakit para rin naman sa kaniya 'to. 

Kinagabihan ay dagsaan na ulit ang mga tao para makiramay pero may isang taong dumating ang hindi ko inaasahan. 

Tumakbo ako sa kaniya dahil sa sobrang pagkamiss sa kaniya. Nang makarating na ako sa kaniya ay niyakap ko siya ng mahigpit, dahil don narinig ko ang mahina niyang pagtawa.

"You missed me that much, huh?" August said, binaon ko lang mukha ko sa balikat niya at saka humagulgol na. 

I don't know, but seeing him here made me feel at peace now. Dahil siguro siya lang naging kaibigan ko sa ibang bansa, siya lang din ang nagtiis sa ugali ko at umintindi sa akin. Hindi siya umangal o balak iwanan ako kahit ilang beses ko siyang pinagtabuyan. 

"B-bakit hindi mo man lang sinabi na pupunta ka para nasundo kita?" nanginginig kong sabi. 

"Syempre surprise, but there's more." dahan-dahan akong lumayo sa kaniya at binigyan ng kakaibang tingin. Ngumiti lang siya at hindi na ako sinagot, lumingon siya sa likod niya at sinundan ko naman ng tingin. Nakita ko si kuya Ethan na may hawak ng tali at sinundan ko yun.