(ZAWGYI)
Online မွ ခ်ည္ထိုး၊စက္ခ်ဳပ္သင္ကာ ကေလးနွစ္ေယာက္အတြက္ ေျခအိတ္ေသးေသးေလးမ်ား၊အဝတ္ပိစိေလးမ်ားကိုလုပ္ေပးထားသည့္အတြက္ေၾကာင့္ ပန္းမွဴးမွာ ျကည္ႏူးေနရသည္။ ကေလးနွစ္ေယာက္ကအနီေရာင္ေလးနွင့္အေတာ္ေလးလိုက္ဖက္သည္။အနီနွင့္မွမဟုတ္။ တျခားအေရာင္မ်ားနွင့္လည္းလိုက္ဖက္ေသာ္လည္း အနီကေတာ့ေတာက္ေတာက္ပပျဖစ္ေန၍ ပိုလိုက္ဖက္သည္ဟုခံစားရသည္။
ခ်ည္လံုးမ်ားကိုလည္း အန္တီလဲ့ကိုမွာထားျခင္းျဖစ္သည္။အိမ္တြင္အကူေကာင္မေလးမ်ားက အၿမဲတမ္း ေဈးသြားဝယ္ရသည့္အတြက္ ပန္းမွဴးက လူႀကံဳမွာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
အၿမဲတမ္းကေလးထိန္းရင္းသာအခ်ိန္ကုန္ေနရသည္မို႔ ပန္းမွဴးလည္းအေတာ္ေလးကို ပ်င္းရိလာသလိုခံစားရသည္။ အခန္းထဲ၊အခန္းအျပင္ကိုသာထြက္ရၿပီး ၿခံျပင္လည္းထြက္မရေပ။
အျမဲတမ္း ေျပးလႊားကာ အလုပ္လုပ္ခဲ့ရသူမုိ႔ ယခုလို ၿငိမ္သက္ေနရျခင္းက ပန္းမွဴးကို မသက္မသာျဖစ္ေစသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ပန္းမွဴးသည္ အန္တီလဲ့ကို အကူအညီေတာင္းရန္ထြက္လာလိုက္သည္။ထံုးစံအတိုင္း အကူေကာင္မေလးမ်ားအား ၫႊန္ၾကားေနသည့္ အန္တီလဲ့က ပန္းမွဴးကိုျမင္ေတာ့ ၿပံဳးျပေလသည္။
"ဘာျဖစ္လို႔လဲပန္းမွဴး။ တစ္ခုခုလိုလို႔လား"
ပန္းမွဴးက ေခါင္းခါကာ အနီးနားဆိုဖာတြင္ အသာဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ထိုအခါ အန္တီလဲ့ကလည္းပန္းမွဴး၏ ေဘးနားသို႔လာထိုင္၏။
"မဟုတ္ဘူးဗ်။ အန္တီလဲ့ကို အကူအညီေလးေတာင္းခ်င္လို႔"
"ဘာမ်ာလဲ ေျပာေလ ။ ခ်ည္လံုးေတြကုန္သြားလို႔လား ၊ ဖ်င္စေလးေတြေရာရွိေသးလား"
ပန္မွဴးစက္ခ်ဳပ္သင္တုန္းကလည္း အန္တီလဲ့ကသာကူညီခဲ့သည္။ စက္ခ်ဳပ္စက္ကေလးကိုလည္းဝယ္ကာ တျခားလိုအပ္သည္မ်ားကိုလည္းအကူေကာင္မေလးမ်ားနွင့္အန္တီလဲ့ကိုမွာခဲ့ရသည္။
သန္းေခါင္ကိုေတာ့မေျပာျဖစ္ေပ။အခုရက္ပိုင္းသန္းေခါင္ကလည္း အျပင္ခဏခဏထြက္ေနေသးသည္။ ကေလးနွစ္ေယာက္ကိုေတာ့ အရင္ကထက္ဂရုစိုက္ပါသည္။သို႔ေသာ္ အျပင္ကိုထြက္၊ေနာက္က်မွျပန္လာတတ္၏။
