(ZAWGYI)
လမ္းေလ်ာက္တတ္ၿပီျဖစ္ေသာ ကေလးနွစ္ေယာက္သည္ ပန္းမွဴးပင္ မသိလိုက္ဘဲ တစ္ေယာက္နွင့္တစ္ေယာက္ လက္တြဲကာ ထြက္သြား၍ ေနာက္မွလိုက္ၾကည့္ေနရသည္။
လ်င္လည္းလ်င္၍ မ်က္လံုးေအာက္ကပင္ အေပ်ာက္ခံ၍မျဖစ္။စူးစမ္းတတ္စ အ႐ြယ္ျဖစ္၍ ေနာက္မွအေတာ္ေလးထိန္းယူရသည္။ ကေလးမ်ားအႏၲရာယ္ျဖစ္ေစမည့္ ပစၥည္းမ်ား၊ပန္းအိုးမ်ားကိုလည္း ပန္းမွဴးမွာ ေနရာေ႐ြ႕ထားရသည္။
မနက္ခင္း၌ ရာသီတုသာယာသည္။ ၉နာရီဆိုလ်ွင္ ၿခံထဲဆင္း၍ လမ္းေလ်ာက္ အေတာ္ေလးသင့္ေတာ္သည္။
ပန္းမွဴးက နား႐ြက္ပါေသာ အရုပ္အက်ၤ ီအျပာေရာင္ကေလးအား ဆင္တူဝတ္ေပးထာလိုက္ၿပီးၿခံထဲသို႔ဆင္းလာလိုက္သည္။ဖိနပ္ပိစိကေလးမ်ားနွင့္ေကာင္ေလးမ်ားသည္ ပန္းမွဴးကိုပင္မေစာင့္ဘဲ သြက္သြက္လက္လက္နွင့္ ေလ်ာက္လမ္းအတိုင္း လမ္းေလ်ာက္သြားၾကသည္။
ပန္းမွဴးမွာ ဘာရယ္မဟုတ္ ဖုန္းကိုထုတ္ကာ vidoe ရိုက္ထားၿပီး ၿပံဳး႐ႊင္လ်က္ ကေလးနွစ္ေယာက္ကိုသာ ၾကည့္ေနလိုက္ေတာ့သည္။
စိမ္းစိုေနေသာ သစ္ေတာေလးတေလ်ာက္ လမ္းေလ်ာက္ၿပီးသြားသည့္အခါ ပန္းမွဴးက ကေလးနွစ္ေယာက္၏ ေရွ႕သို႔သြားကာ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ခ်လိုက္သည္။
ထု႔ိေနာက္လက္နွစ္ဖက္ကိုဆန္႔တန္လ်က္ ကေလးနွစ္ေယာက္ကို ရင္ခြင္ထဲထည့္လိုက္သည္။
"ေမာသြားၿပီလား ေဘဘီတို႔"
အာ!
ေမာသြားသည့္ေကာင္ေလးမ်ားသည္ နားမလည္နိုင္ေသာ အသံေလးမ်ားကိုထုတ္ကာ ပန္းမွဴး၏ မ်က္နွာကို လက္ပိစိေလးမ်ားျဖင့္တို႔ထိလာသည္။
ပန္းမွဴးက သူ၏ မ်က္နွာကို လာထိေနသည့္ေကာင္ေလးေၾကာင့္ သေဘာတက်ရယ္ေမာရင္း ထိုလကိကေလးကို အနမ္းေပးကာ ပါးအိအိေလးမ်ားကိုလည္း အနမ္းေပးပစ္လိုက္သည္။
"လမ္းေလ်ာက္တတ္ေတာ့ ဟိုဟိုဒီဒီေလ်ာက္သြားေတာ့မယ္ေပါ့ ေကာင္ေလးေတြ"
ကေလးနွစ္ေယာက္နွင့္စကားေျပာရင္း ေနာက္ဘက္မွ ေျခသံၾကားရ၍ လွည့္ၾကည့္ကာ သန္းေခါင္မင္းထင္ျဖစ္ေနေလသည္။
