(ZAWGYI)
'မိုးေျမထိတိုင္' ဆိုေသာ ေကာင္ေလးထံမွစကားေၾကာင့္ပန္းမွဴးသည္ ဘာဆက္ေျပာရမွန္းမသိျဖစ္သြားရသည္။ဦးဓနက လူလႊတ္လိုက္မည္ဟုသာသူသိသားျခင္း။ထိုလူကလည္း တျခားေသာ လူျဖစ္လိမ့္မည္ဟုသာပန္းမွဴးထင္ခဲ့သည္။ဦးဓန၏ ေမြးစားသားျဖစ္ေနလိမ့္မည္ဟုထင္မထားမိေပ။ဦးဓနတြင္ ေမြးစားသားရွိသည္ဟုလည္း သူတစ္ခါမွမၾကားဖူး။
ပန္းမွဴး ေယာင္နနျဖစ္ေနဆဲပင္ ' မိုးေျမထိတိုင္'က ခပ္ဟဟရယ္ေမာကာ ၿပံဳးလ်က္ဆိုလာသည္။
"နာမည္က ထူးဆန္းတယ္မလား ။ အဲ့တာေလ ဖြားဖြားကေပါ့ ပထမ'မိုးထိတိုင္'လို႔ေပးထားတာကို ဘာကိစၥ 'မိုးေျမထိတိုင္'လို႔ ေျပာင္းေပးလိုက္တာလဲ မသိဘူး။အရင္နာမည္ေလးကလွတာကိုေနာ႔ ၊ ဒါေပမဲ့ အဆင္ေျပသလို ေခၚလို႔ရတယ္ေနာ္"
မ်က္လံုးတစ္ဖက္ပိတ္ကာ စေနာက္သလိုေျပာလာသည့္ ေကာင္ေလးေၾကာင့္ပန္းမွဴးသည္ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္အျဖစ္မွမလြတ္ေျမာက္ေတာ့။ သူ၏ ေခါင္းထဲတြင္အေတာ္ေလးကို ေယာက္ယက္ခက္ေနၿပီျဖစ္သည္။ေကာင္ေလး၏ပံုစံအား ၾကည့္ကာ သည္ေလာက္မရုိးရွင္းဟုထင္မိသည္။ဦးဓနကလည္း သာမာန္လူမ်ိဳးအားလႊတ္မည္မဟုတ္။
ပန္းမွဴး၏ အေတြးမ်ားေနပံုကိုၾကည့္ကာ ေကာင္ေလးက သေဘာတက်ရယ္ေမာေလသည္။ေက်ာတြင္လြယ္ထားသည့္လြယ္အိတ္ႀကိဳးေလးငို ကိုင္ရင္းၿပံဳးစစနွင့္ ပန္းမွဴးကို ဆို၏။
"နာမည္က ရွည္လို႔လားဗ်၊' မိုးေျမ ' လို႔လဲေခၚလို႔ရတယ္ေနာ္ "
ေကာင္ေလးမွာ အေတာ္ေလးေပါ့ပါးသြက္လက္ၿပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္ပံုရသည္။စကားေျပာရာတြင္လည္း လြတ္လပ္ေပါ့ပါးကာ ခ်စ္စရာေကာင္းေနေသးသည္။
ပန္းမွဴးလည္း မိမိထက္အမ်ားႀကီးငယ္ပံုရသည့္ေကာင္ေလးအားၾကည့္ကာ ၿပံဳး၍ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္။
"ေတြ႕ရတာဝမ္းသာပါတယ္။ဒါေပမဲ့ သန္းေခါင္လာတာကို ေစာင့္ရေအာင္"
"ဘာလို႔လဲဗ်။သူ႔ကိုေၾကာက္ေနတာလား "
"ေၾကာက္တယ္လို႔ေတာ့ ဘယ္ဟုတ္မလဲ။ဒီအိမ္က သန္းေခါင္ရဲ႕ အိမ္ေလ ၊ အစ္ကို႔ရဲ႕ အိမ္မဟုတ္ေတာ့ ကိုယ့္ဘာကိုယ္ဆံုးျဖတ္လို႔မရဘူးမလား"
