Unify Series #3: Verdicts of Yesterday

06

"Good morning, lady!"

I yawned and stretched my arms. I then pass through the woman who just greeted me, currently hovering the door of my room. Bumaba na ako habang abala sa pag-aayos sa aking magulong buhok. I have to act like she isn't here. She is no worth my time and attention.

"Niae! Teka naman ho!"

I rolled my eyes in subtlety. Shut the fuck up, woman.

"Ate, tawag ka ni ate," said Indi as I arrived in the kitchen. Umupo ako sa kaharap niyang upuan at bumati kina Yaya Beth at sa apat na mga bata. I don't have to make coffee yet because Yaya Beth already made some for me.

"Ha? Sino?" tanong ko sa bata. Napanguso naman ito. Bumaling ako kay Yaya na nakatingin lamang sa akin. "Ya, bakit siya nandito?" I asked her. The two kids not including the twins then laughed like I just asked a joke.

"Syempre, ate! Uuwi siya rito, e! Sabi niya!" Si Indi ang sumagot.

"Bakit nga?" Daming alam ng batang 'to, hindi naman makapagsalita nang maayos na 'yong maiintindihan ko kaagad.

"E, ate namin siya!"

I sipped on my cup. "Ate n'yo rin ako. Bisita lang siya rito?"

"A family."

Her voice echoed the place. Ramdam ko ang presensya ni Chq na nakatayo sa likuran ko. Hindi ko naman naiwasan ang hindi matigilan at mapakunot ang noo. Bro, I am also a family. Why are they confusing me?

I just ignored what Chq said and looked at Yaya Beth. I looked at her with my confused yet pleading eye. Hindi ko alam kung bakit nandito ang babaeng 'to. Baka sinusundan niya ako? Tsk. I am still annoyed to what she did to me last night! She got me lost my consciousness.

Tangina. Ang landi lang.

Finally, Yaya Beth motioned to open her mouth to answer my question.

"Anak ko siya."

I blinked. It was like the world stopped from spinning as that word reaches my ear. Para akong binuhusan ng napakalamig na tubig dahil sa pagkabigla. Ano? Anak niya? Bakit? Paano? Saan banda?

Taena. Paano?

Ramdam ko ang dahan-dahang paghakbang ni Chq patungo sa akin saka ito umupo sa katabi kong upuan. Marahan akong lumunok nang magsitindigan ang mga balahibo ko. Hindi ko alam. Hindi ako makapaniwalang anak siya ni Yaya Beth. Wala namang lantay kung mag-ina nga sila! Hindi nga magkamukha, e!

Pero hindi naman kailangang maging magkamukha para masabing magkadugo't pamilya.

Sana kasi sinabi ni Yaya kaagad!

After we took breakfast, I went out of the house to have some fresh air. Umupo ako sa buhanginan at tumitig sa karagatan. Marahan ang hampas ng alon at humahalik ang init at silaw ng araw dito.

How relaxing the view is.

I smiled.

Ang sarap mabuhay sa ganitong klaseng lugar. Tanawin lang ng karagatan ay kumakalma na ang demonyong nasa kaloob-looban ko. It was like the demon hates light, that even when a laser hits me, they would hide.

"Ayos ka lang?"

Hindi ako lumingon sa taong tumabi sa akin sa buhanginan. Bahagya pa akong pumikit nang dumaan ang preskong hangin. I felt something refreshing as the air removed the irritation in my face.

I heard her sighs. "I'm sorry."

I opened my eyes and stared at nowhere. "For what, tho?"

"Kagabi, kanina."