Unify Series #3: Verdicts of Yesterday

47

"Nirene?"

Handa na kaming umalis dahil tapos na kami sa pag-enroll nang may makakilala sa akin. Huminto kami mula sa paglalakad lalo na at nakaharang ang isang babae sa daan. I can't remember her but it seemed like we are friends before. I don't remember any of my classmates and schoolmates here anyway and even when I try to recall them, my memory is too weak.

"Hi," mahinang bati ko na lamang. Nanlalaki ang mata nito at animo'y hindi makapaniwala. I forced a smile at her out of awkwardness.

"Do you still remember me? Isa ako sa mga kaklase mo," she added. "Pero sabagay, ilang taon na ang nakalilipas. Sayang nga, e. Umalis ka nang pinag-uusapan ka ng lahat."

I heaved a deep sigh in subtlety. "Yeah, ang OA ko raw, e. Sorry, 'di kita maalala."

"Ano ka ba! Ayos lang, 'no! May mga kasama ka pala, aalis na ba kayo? Sige, ah. Nakita lang kasi kita kaya naisipan kong lumapit," she said, planting a smile on her lip.

Hindi ko alam kung ano ang dapat na sasabihin. Pilit na lamang akong ngumiti rito at nagpaalam na. I looked at Riley and Wax before I invited them out. Bago kami umuwi ay huminto kami sa resto para kumain. It will be my treat, pambawi ko na rin kay Wax.

"Hati tayo sa bayad," Wax insisted and so as Riley. Mahina akong ngumuso.

"Ako na kasi! Unang libre ko sa inyo rito sa probinsya. Hayaan n'yo, sa susunod hati na tayong tatlo. Ngayon lang naman, e," I hissed.

"Sige, bahala ka," ani Riley. "Pwede rin namang sagot mo na lahat ng pagkain namin habang buhay."

I rolled my eyes. When our order arrived, we started to eat. May mga kasabay kaming estudyante dahil lunch time na rin. Dito siguro ang bagong tambayan nila. Ang dami kasing nagbago sa lugar na ito, e.

"Alam n'yo ba," Wax stated, making us to look at him. "May nakatitig sa atin dito."

I creased my brows. "Saan banda?"

He shrugged his shoulders. "Hindi ko alam. Basta, mero'n."

"Nababaliw ka lang," Riley fired. "Baka sa 'yo. Tignan mo ang mga babae, nakatingin sa 'yo, halatang napapangitan."

"Tumahimik ka, ah. Napopogian nga si Niae sa 'kin," tanggol ni Wax.

"Hindi kaya, sino ka ba?" asar ko sa kaniya. Tumaas ang kanan niyang kilay, naaasar. "I mean, pogi ka naman pero -"

"'Yon naman pala, e," hindi na niya ako pinatapos pa at nagsalita na kaagad.

I tsked. "Bigay ko kaya ang mata ko sa 'yo. Mandidiri ka talaga."

He sipped on his water and just shrugged his shoulders off. Ayaw niya na lang makipagtalo sa akin dahil alam naman niyang hindi ako magpapatalo, lalo na sa kaniya. As we continued to eat, we had a fun talk.

Ako ang unang natapos kumain sa kanila. Sumandal ako sa aking upuan at pinagkrus ang braso. I then roamed my eyes around. The resto was just simple, good for students and people passing by but looking attractive and interesting. Sa tapat nito ay ang university.

I looked at the school gate and stared at the whole university. I should welcome myself again. It is nice to be back.

I smiled at myself bitterly. I don't know what is ahead of me but I am ready to face the barriers that is waiting.

Akma ko nang ibabalik ang tingin sa mga kasama ko nang mapansin ang paghinto ng isang pamilyar na itim na motor. The way she brake the engine, it caught other's attention because it was kind of harsh. Napamaang ang labi ko at bumigat ang aking paghinga.

The woman that is riding the motorcycle removed her helmet and shakes her head to fix her hair. Mariin akong napalunok at napatitig sa kaniya na inaayos na ang helmet. She then tucked some strand of her short blonde hair to the back of her ear.