Unify Series #3: Verdicts of Yesterday

43

"You sure we're going now?"

"Mmm," sinagot ko ng malamyang tango si Wax. Napangiwi naman siya at pinaandar na ang kotse. Inayos ko ang seatbelt ko at dumadaing na sumandal sa upuan. "Ano kaya ang magiging reaksyon ni Dad kapag nakita niya ako?" wala sa sarili kong tanong habang nakatingin nang direkta sa tinatahak na daan.

"Magugulat siya, tapos masaya," sagot ni Wax. Sandali ko siyang tinignan na matulin na nagpatatakbo ng kotse. Mukhang seryoso naman siya sa sinabi niya, o nagbibiro lang? Hindi naman 'to matino.

"Sigurado ka? Baka itaboy ako no'n." I sighed in subtlety and closed my eyes. "Balik na lang kaya tayo? I mean, kinakabahan ako, Wax. Baka ayaw na niya sa akin."

"Baliw ka ba? Papunta na tayo. Matulog ka na lang diyan, gigisingin kita kapang nakarating na tayo."

I did not argue with his remarks anymore. I gone to sleep to rest. I haven't had a well-sleep last night since I am not used to live in another house. The odd feeling is getting on me and it gives me the urge to come back to our unit. Paggising ko tuloy, sobrang lutang ko. Isang oras lang ang tulog ko. Ewan ko ba, dahil na rin siguro sa ingay ni Kia kapag humihilik.

Nagising ako sa tapik ni Wax sa balikat ko. Kaagad akong umayos ng upo at awtomatikong tumingin sa labas upang tignan kung nasaan na kami. I almost froze when I found myself staring at our house - silence is lingering all over the place and I see no one.

"Saan sila? Si Dad?" tanong ko at binuksan ang pinto ng kotse. Lumapit ako sa gate at akma nang bubuksan nang magsalita si Wax.

"Wala raw ang Dad mo rito," he said. I looked at him with my creased brows, confused to what he mean. "Nagtanong ako sa kapitbahay, e. Wala na raw tao sa bahay n'yo."

"Saan daw?" Umakyat ang kaba sa dibdib ko. Wala si Dad dito? Saan naman pupunta 'yon? "Sinabi ba nila kung saan? Wax?"

Hindi kaagad siya sumagot. Naiiling at nakapamaiwang siyang tumingala sa bahay namin. "Hindi ko alam, sabi nila nasa bahay daw ng kaibigan niya, Alexandro? Kilala mo 'yon?"

I bit my lower lip in disappointment. That was 5 hours travel apart from our house. Bakit naman nandoon si Dad? Doon na siya tumira? Bagsak balikat akong bumalik sa loob ng kotse at halos mapasabunot sa sarili. "Tatawagan ko na lang muna siya." And yes, I called him. Pero walang sumasagot. Tangina, nasaan siya?

"Siguro bili muna tayo ng pagkain?" Wax suggested. "Kaunti lang ang kinain mo kanina."

Bumuntong hininga ako at padabog na binalik ang telepono sa backseat. "Lunch muna tayo." Maybe I'll just call him again later. Busy lang 'yon. Or maybe, he has a good time living with his friend. That two were so close even before their high school days and their relationship is just great.

While I and Wax were walking around the mall, looking for a restaurant, I bumped against someone. Napakurap muna ako bago ko matignan ang nakabangga ko. He looks familiar, and I think he also know me.

"Nirene?" patanong nitong tawag sa akin. His lips slowly formed a smile when he realized that it was really me. He was about to welcome me with his open arm when Wax grabbed me away from him. "Whoa, whoa, dude! Kilala niya ako, okay?"

I forced a laugh. "Y-Yeah. Kaklase kita noon, 'di ba?"

Narinig ko ang mahinang pagtikhim ni Wax sa tabi ko. "Kilala ka nga."

The man scratched his nape and looked down at I and Wax's hands intertwined. "I guess he is your boyfriend? Anyway, seatmate mo noon, Nick. Nice to see you again, Nirene!"

Sinundan ko siya ng tingin na palalayo sa amin habang kinakaway ang kamay. Nagtanim ako ng pilit na ngiti sa kaniya at pinandilatan ng mata si Wax pagkatapos. Mahina lamang siyang humalakhak at bahagya na akong hinila patungo sa resto.