Unify Series #3: Verdicts of Yesterday

19

"You meant that, right?"

I was like a crazy kid asking that to Amanda over and over. Kahit palabas na kami ng mall ay hindi ko pa rin pinaniniwalaan ang sinasabi niya. Paano naman kasi ako maniniwala kung hindi niya ako sinasagot nang maayos? I mean, she clears it to me but I can't understand it thoroughly. Hindi ko rin tanggap dahil hindi ako makapaniwala.

She sighed. "Oo nga."

Mahina kong tinulak ang braso niya kaya natatawa siyang umatras. "Seryoso ka nga? Amara, alam mong bata pa ako. Gago. Bakit mo naman naisipan 'yon? Iba tayo. Hindi pa nga ako tapos mag-aral, e! Senior high pa nga ako!"

She pursed her lips. "I just suggested you to live with me in my house. Hindi naman kita itatanan —"

"Pero tunog gano'n!"

She laughed more. "Sorry. I really meant that. I just want to be with you all the time. If I can only make you stop from studying. Ako ang bubuhay sa 'yo."

"Shut the fuck up, woman."

Habang pauwi kami ay panay pang-aasar lang ang ginawa niya sa akin. Muli kaming bumyahe at akala ko ay kung ihihinto na niya ang kotse ay makararating na kami sa bahay sa isla ngunit nagkamamali ako.

"Where the hell are we?" I asked, squeezing her shoulders. Inalis naman niya ang helmet niya at lumingon sa akin nang bahagya.

"Give me a kiss first and I will answer you," sabi niya at ngumisi. Umirap naman ako at bumaba sa motor. Sinuri ko ang isang mini-mansion sa harapan namin at napabuntong hininga. "Come on. Just a kiss."

"Saan ba kasi 'to?" I asked, not throwing her a glance. Bumaba rin naman siya at lumapit sa akin. I creased my brows when she hugged me from behind. Niyapos niya ang kaniyang braso sa aking baiwang at pinatong ang mukha sa balikat ko. I could feel the warmth of her breathe.

"This is our home," paos niyang bulong sa akin at mahinang humalik sa aking panga. Kagat labi ko siyang tinignan.

"You keep on kissing me. Get off."

She chuckled. "Opo." Lumayo na nga siya at nagtungo sa gate. Binuksan naman 'yon ng guard mula sa loob at napangiti pa nang makita si Amanda. "Nirene, come here!"

"Ayoko! Uuwi na ako." Nagtungo ako sa motor at akma nang sasakay nang bigla niya akong buhatin. Napahiyaw naman ako sa pagkabigla. What the hell this woman is doing in her life?! "Amara! Ibaba mo ako!"

"No, you'll go with me inside."

I stomped my feet that made her to struggle from carrying me. "This is violence! I will sue you!"

"Pumasok na kasi tayo. Bahay ko naman 'yan. Walang ibang nandito kung hindi ang guard. Promise, we will just take a glance inside and we will go back to Mama."

Napabuntong hininga ako nang ibaba na niya ako. Hindi na lang ako umangal pa at nagpahila sa kaniya patungo sa loob. It is already dark but there is no something scary. Maliwanag naman dahil sa nga ilaw sa poste at maliwanag din ang loob ng mansion niya. Tangina. Sobrang yaman naman nitong kasama ko. Hirap abutin.

"You're so successful," I said while we were heading inside.

"Hmm?"

"I said, you're so successful."

"Hindi naman," tanggi pa nito. "Dahil lang 'to sa tulong ng mga Vallentino at sa sports ko."

"Oo nga, ikaw naman ang naghirap at nagtaguyod ng sarili mo kaya bilib na bilib ako sa 'yo. It was like you were the most successful young person I know personally."

She smiled. "That's why you're crushing on me now?"

"Hindi naman kita crush. Ulol."

"Your mouth —"