ភាគ4: ខ្ញុំមិននិយាយច្រំដែល

5.6K 178 10
                                    

[ . Note: ភាគ1-3 ផុសនៅក្នុងfbព្រោះ3ភាគនឹងរំលំរលាយបាត់ហើយ អាចចូលទៅអានក្នុងfb : Ju jinny ។ រឿងស្ថិតក្នុងការកែសម្រួលនៅឡើយអាចមានកន្លែងខុសច្រើន ]

(មូលហេតុដែល ជុងហ្គុកអាចស្គាល់ឈ្មោះថេយ៉ុងបានព្រោះដោយសារពេលដែលនាយប្លូរសម្លៀកបំពាក់ឲ្យនាយតូចកាតសម្គាល់ខ្លួនរបស់ថេយ៉ុងបានជ្រុះមកពីកាបៅអាវ ហើយនាយក៏អាចទាយដឹងបានហើយថាថេយ៉ុងគឺជាកូនរបស់លោកគីម វុីរដេស៍ដែលជារដ្ធាភិបាលនៃកូរ៉េខាងត្បូងនោះ ព្រោះត្រកូលរបស់ថេយ៉ុងគឺដូចលោកគីមហើយត្រកូលនេះមិនអាចឲ្យអ្នកណាដាក់បានទេ ហើយនាយក៏មិនបានប្រាប់អ្នកណាពីរឿងនេះដែរសូម³តែលីសា។ តទៅមុខទៀតមិនដឹងថាជុងហ្គុកគិតយ៉ាងមិចទេស្រេចទៅលើនាយផ្ទាល់ )
_________
រំលងទៅប្រហែលជា2ទៅ3ថ្ងៃនាយតូចថេយ៉ុងនៅតែមិនទាន់ដឹងខ្លួននៅឡើយហើយក៏កំពុងតែស្ថិតនៅក្នុងទឹកដីរបស់កូរ៉េខាងជើងដែរ។
ម៉ោង7:00am.

"អឺម~~"សម្លេងក្រហឹមយ៉ាងស្រួចស្រេសស្របមនុស្សម្នាក់ដែលកំពុងដេកសន្លប់នៅលើគ្រែនោះក៏បន្លឺឡើង
"ហឺមឈឺក្បាលណាស់..."ថេយ៉ុងនិយាយឡើងខ្សាវៗព្រមទាំងលើកដៃទាំងពីទៅប៉ះក្បាលរបស់ខ្លួនឯងទាំងភ្នែកមិនទាន់បានបើកភ្នែកស្រួលបួល។

"អេស៎...! ដឹងខ្លួនហើយមេនទេ" លីសាដែលទើបតែចេញពីបន្ទប់ទុកឯកសាររបស់ជុងហ្គុកនោះក៏ស្រដីឡើងបន្ទាប់ពីបានឃើញថេយ៉ុងកម្រើកខ្លួនហើយនាងក៏ចូលទៅជិត (គ្រែរបស់ថេយ៉ុងគេងគឺនៅទល់មុខនឹងបន្ទប់ទុកឯងសាររបស់ជុងហ្គុក)

"ខ្ញុំស្រ...ស្រេកទឹក"ថេយ៉ុងដែលកំពុងតែដេកនោះមិនទាន់បើកភ្នែកបានស្រួលបួលផងក៏បន្លឺឡើងស្រាលៗទៅលីសាទាំងស្ដាប់មិនចង់ទាំងលឺផង

"អរ៎...ចាំបន្តិចខ្ញុំយកឲ្យ"លីសាដែលបានលឺហើយក៏ដើរទៅយកទឹកមកឲ្យថេយ៉ុង រួចក៏ទុកឯងសារដែលនាងប្រុងនឹងយកទៅឲ្យជុងហ្គុកនៅជំរុំទ័ពទាហានជើងទឹកនោះទុកសិន ព្រោះកាលពីយប់មិញជុងហ្គុកគេនៅបង្ហាត់ទ័ពហើយក៏យាមការខ្លះៗពេញមួយយប់ ទោះបីនាយមានឋានៈខ្ពស់ក៏ពិតមេនតែនាយមិនដែលប្រកាន់ការងារនោះទេ ហើយកាលពីយប់មិញលីសានាងជាអ្នកនៅផ្ទះមើលថេយ៉ុងកាលណាមួយប៉ុន្មានថ្ងៃនេះនាងមិនត្រូវហ្វឹកហាត់ទើបទំនេរបានដេកផ្ទះ-,-

(ចប់)🗝️កាតព្វកិច្ច𝐉𝐞𝐨𝐧 𝐣𝐮𝐧𝐠𝐤𝐨𝐨𝐤🍂Where stories live. Discover now