ភាគទី11: ស្មោគរោគ

854 57 0
                                    

______
ព្រះអាទិត្យចាប់ផ្ដើមអស់ស្ដងគត់ថ្ងៃរៀបលិចដូចគ្នា វាឈានចូលដល់ម៉ោង6ល្ងាចទៅហើយ
ថេយ៉ុងកំពុងឈរនៅក្រៅផ្ទះសម្លឹងមើលស្រទាបផ្ការសាតក្រៅរបងផ្ទះយ៉ាងដាក់អារម្មណ៍ កំពុងតែគយគន់សុខៗស្រាប់តែមានសំលេងយ៉ាងគ្រលមួយពន្លឺឡើង...

"អឺម...ថេយ៍...ក្បាលល្ងាចហើយឯងទៅងូតទឹកមុនខ្ញុំទៅ " ជុងហ្គុកដើរមកឈរពីក្រោយខ្នងនាយតូចនិយាយយ៉ាងស្រទន់ទៅកាន់អ្នកម្ខាងទៀតបែបលក្ខណៈចង់លួងគេ នាយមិនយល់ពីខ្លួនឯងដូចគ្នា
ថេយ៉ុងបែរខ្លួនមកវិញហើយដើរចូលផ្ទះបាត់មិនខ្ចីជ្រលក់ជាមួយជុងហ្គុកអីបន្តិចនេះពិតជាស្ដេចងរមេនតាំងពីព្រឹករហូតដល់អីឡូវនៅមិនទាន់បាត់ទៀត ជុងហ្គុកពេលគេអត់និយាយជាមួយបែបនេះមានយ៉ាងមិចទេបានត្រឹមអៀនមាត់ម្នាក់ខំនិយាយរកគេតែគេអត់និយាយជាមួយ-,-(ខ្មើតសាហាវ)។ នេះបើគិតចាប់ពីថេយ៉ុងគេមកនៅទីនេះប្រហែលបានមួយអាទិត្យជាងហើយ

"បែបគេមិនលឺយើងនិយាយហើយ" ជុងហ្គុកអេះក្បាលខ្លួនឯងតិចៗតាមពិតនាយដឹងថាថេយ៉ុងមិនចង់តបជាមួយតែពាក្យនេះនិយាយលួងខ្លួនឯងទេ(ខ្សឹបៗក៏ឈឺ🌚)។ ពេលឈរនិយាយម្នាក់ឯងរួចជុងហ្គុកក៏ដើរចូលផ្ទះវិញបាត់ទៅហើយថេយ៉ុងក៏កំពុងសម្អាតខ្លួនក្នុងបន្ទប់ទឹកដូចគ្នា ឆ្លៀតពេលថេយ៉ុងកំពុងសម្អាតខ្លួននាយក្រាស់ជុងហ្គុកក៏ចូលទៅធ្វើម្ហូបសម្រាប់បាយល្ងាចទៅ

+ប្រហែលជា15នាទីនាយតូចថេយ៉ុងក៏ដើរចេញពីបន្ទប់ទឹកវិញទាំងមានខោអាវពាក់រួចស្រេច (បើសួរបានខោអាវមកពីណាប្តូរខ្ចីរបស់ជុងហ្គុកទេតែកុំមើលចរឹកខ្មើតដាក់ម្ចាស់គេសាហាវ-,-) ជុងហ្គុកពេលឃើញថេយ៉ុងដើរចេញមកវិញក៏ស្រដីឡើង...

"ខ្ញុំធ្វើម្ហូបរួចហើយ ឯងមកញុាំជាមួយគ្នាមក" ជុងហ្គុករៀបចំម្ហូបដាក់លើតុហើយហៅអ្នកម្ខាងទៀតទាំងញញឹមតិចៗ (យាយទៅទម្លាប់នាយមិនចេះប្រណមគេទេតែអីឡុវមិនដឹងមេចប្ដូរចង80ដឺក្រេ សូម្បីតែadminក៏តាមអត់ចង់ទាន់ដែរ🙂)

"ខ្ញុំមិនឃ្លានទេ" ថេយ៉ុងតបតែមាត់តែភ្នែកមិនខ្ចីមើលមុខជុងហ្គុកដដែល (បានគេទ្រចឹងធ្វើរឹកហាស-,-)

(ចប់)🗝️កាតព្វកិច្ច𝐉𝐞𝐨𝐧 𝐣𝐮𝐧𝐠𝐤𝐨𝐨𝐤🍂Where stories live. Discover now