အပိုင်း(၁၃)

6.7K 301 3
                                    

Unicode
လိုင်လ်ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က သူအရင်က တခါမှ မခံစားဖူးတဲ့ ခံစားချက်များဖြင့် ပြည့်နှက်နေလေသည်။ သူမကို မလွတ်တမ်း ဖက်ထားလိုခြင်းပင်။

သူ့ရဲ့တာဝန်ဝတ္တရားဟု သတ်မှတ်ကာ လိုင်လ်ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

ဒီနေ့က အုံးစက်ရာနွှဲပွဲနေ့ဖြစ်ပြီး သူမကလဲ သူ့ရဲ့ ဘုရင်မ မလား။

ဒီနေ့မဟုတ်ရင်တောင် တနေ့နေ့တချိန်ချိန်ကျ သူတို့ဖက်ရမဲ့နေ့ ရောက်လာမည်မှာ မလွဲမသွေပင်။ နန်းမွေဆက်ခံမည့်သူ မွေးထုတ်ဖို့တာဝန်က သူတို့တာဝန်မလား။

"မယ်ဒီရာ"

သူက သူမနာမည်ကို ခေါ်လိုက်တော့ မယ်ဒီရာက လိုင်လ်ကို မော့ကြည့်သည်။

သူမရဲ့ ချစ်စရာ မျက်ဝန်းများကြောင့် လိုင်လ်မှင်သက်မိသွားသည်။

ဒီမယ်ဒီရာက ချစ်ဖို့ သိပ်ကောင်းတာပဲ။ ငါ့ခေါင်းအခြေအနေမကောင်းဘူးဆိုတာ သိပ်သိသာတာပဲ။ သူ့အတွေးကြောင့် သူကိုယ်တိုင်ပင် တုန်လှုပ်သွားရသည်။

"ကိုယ်တို့မှာ ကလေးရှိလာရင် မင်း ကိုယ်နဲ့ ထပ်အိပ်စရာမလိုတော့ဘူး။ မင်းကိုလဲ ထပ်မရှာတော့ဘူး။ ဒါကြောင့် ကိုယ့်ကို တွန်းမထုတ်ပါနဲ့။" လိုင်လ်ကိုယ်တိုင်လဲ မယ်ဒီရာကို ရှာချင်သူမဟုတ်။

လိုင်လ်ရဲ့ စကားကြောင့် မယ်ဒီရာက စဉ်းစားသလို မော့ကြည့်လာသည်။

"မင်း တကယ်ပဲ ဘာမှ မမှတ်မိဘူးပဲ"

ဒီအခြေအနေကနေ သူမ လွတ်မြောက်နိုင်မလား မယ်ဒီရာတွေးနေလေသည်။

ဒီခေတ်က မီးရော မြေအောက်ရထားလိုင်းပါ မရှိတဲ့ ခေတ်။ မှော်ပညာရှိတယ်လို့ ပြောကြပေမဲ့ သူမက မှော်ဆရာမ မဟုတ်။ သူမက ကျောထောက်နောက်ခံရှိတဲ့ မိသားစုမှာ မွေးလာတဲ့ သူတစ်ယောက်သာဖြစ်ပြီး ဘာစွမ်းရည်မှ ရှိသူမဟုတ်။ သူမ နန်းတွင်းပြင် ယူသွားနိုင်တဲ့ တခုတည်းသော အရာက သူမရုပ်ရည်သာ ရှိသည်။ ပြောရရင် သူမက ဇာတ်ဆောင်တစ်ယောက်တောင် မဟုတ်။

သူမက ဘုရင်ကို ငြင်းပြီး နန်းတွင်းက ထွက်ပြေးနိုင်ပါ့မလား။

Your Majesty is annoying (Myanmar Translation)Where stories live. Discover now