Your Majesty is annoying (Myanmar Translation)

အပိုင်း (၄၀)

{Unicode}

နန်းတွင်းက စာပို့လုလင်? ဘုရင်မဆီက?

နယ်စားအိမ်တော်ကို ရောက်ရောက်ချင်း လုခ် သူ့နားသူ မယုံနိုင်အောင်ပင်။

ငါ့အမက ငါ့ကို အရင်ဆက်သွယ်လာတာ မယုံနိုင်စရာပဲ!! ဒါ ဘယ်တုန်းကမှ မဖြစ်ခဲ့ဖူးဘူး!

အမတော် တခုခုများ ဖြစ်လို့လား? ဘာမှားနေလို့လဲ?

သူ့အဖေ နယ်စားမင်း ကရစ်ခ်မှာ သာယာနာပျော်ဖွယ် စိတ်ထား ရှိတဲ့သူမဟုတ်မှန်း လုခ်သိသည်။ အမှန်ဆို သူ့အဖေက ဒေါသထွက်လွယ်သူဖြစ်ပြီး ဘုရင်ဆီက ဆိုးရွားတဲ့ ဆက်ဆံခံရမှုကြောင့် မယ်ဒီရာကလဲ ထိုအကျင့် ကူးစက်လာခဲ့သည်။

သူမနဲ့ တွေ့ခွင့်ရဖို့ တင်သွင်းခဲ့တဲ့ သူ့စာလွှာတွေက များသောအားဖြင့် အဖြေမရှိပဲ ပြန်ပို့ခံရလေ့ရှိပြီး ပြန်စာလာခဲ့ရင်လဲ သူမ သိပ်အလုပ်ရှုပ်နေတယ်ဆိုတဲ့ အဖြေသာပင်။

နယ်စားမင်းနဲ့ နယ်စားကတော်က မယ်ဒီရာ့ကို ဘယ်လို ဆက်ဆံခဲ့မှန်း လုခ်မသိချေ။ သူ့ငယ်စဉ်ဘဝက တင်းကြပ်တဲ့ ပညာရေးကြောင့် အဝေးမှာသာ အချိန်ကုန်ခဲ့ရသည်။

သူသိတာက ဘုရင်အမိန့်ကို နာခံပြီး ဘုရင်မ မိသားစုဆိုတဲ့ ဂုဏ်ဒြပ်ကို သူ့အဖေနဲ့ ထိန်းသိမ်းဖို့သာပင်။

နယ်စားကတော်ဆီက အချစ်ခံရဖို့ မျှော်လင့်ခဲ့တဲ့ လုခ်က နယ်စားကတော်နဲ့ ရုပ်ချင်းဆင်တယ်လို့ နာမည်ကြီးတဲ့ မယ်ဒီရာနဲ့ တွေ့နိုင်ဖို့ အမြဲတောင့်တနေခဲ့တာပင်။

နောက်ဆုံးမှာတော့ မယ်ဒီရာနဲ့ တွေ့ဖို့ အခွင့်အရေးရှိလာပြီမို့ လုခ်ဝမ်းသာလုံးဆို့ကာ

"အမတော်က တွေ့ဖို့ အရင်စခေါ်တာဆိုတော့ ဘယ်နေ့ဖြစ်ဖြစ်ရတယ်! နိုး... အခုပဲ...!"

"သခင်"

နန်းတော်ဆီ ပြေးသွားဖို့ ပြင်နေတဲ့ လုခ်ကို အိမ်တော်ထိန်းက ဆွဲထားလိုက်သည်။

မယ်ဒီရာက အမတော်မဖြစ်ခင် တိုင်းပြည်ရဲ့ ဧကရီမဖြစ်သည်။ လုခ်က နယ်စားလေးဖြစ်ပြီး နယ်စားအိမ်တော်ရဲ့ အမွေ ဆက်ခံသူဖြစ်ရင်တောင် နန်းတော်က ဝင်ချင်တိုင်း ဝင်၊ ထွက်ချင်တိုင်း ထွက်လို့ရတဲ့ နေရာမဟုတ်ပေ။ နန်းတွင်းက ဖိတ်ခေါ်စာပါပြီး ကြိုတင်ချိန်းထားမှသာ ဝင်ခွင့်ရနိုင်လေသည်။